เขานอนบ้านใน

พุ่มพวง ดวงจันทร์

เมื่อไม่มีเขา ฉันเหงาสุดพรรณา
แต่มีเขามา อุราฉันยิ่งเศร้าใหญ่
เพราะรู้ดีว่า เขามาแล้วเขาต้องไป
มาพอฉันชื่นใจแล้วก็ไปให้ใจสะท้อน
ฉันมาทีหลังเคี้ยวซากบ่ซังร่ำไป
ไม่มีหวานให้ อิ่มใจเหมือนคนมาก่อน
เขามากลางวัน พบกันเดี๋ยวเดียวก็จร
เอาคำหวานมาป้อน
แต่กลางคืนเขานอนบ้านใน
ฉันช้ำ แต่ต้องจำใจฝืน
อย่าไปหลงชื่น ของรักคนอื่นทำไม
สมน้ำหน้าและก็สาแก่ใจ
กินน้ำใต้ศอกเขาไป
จะโทษใครเรามันใจอ่อน
ค่ำคืนหลับนอน สะท้อนจิตจนสะเทือน
ไม่มีเขาเยือน เยี่ยมกายชิดใกล้อิงอ่อน
ห้องนอนบ้านใน เขาซิสนใจอ้อนวอน
บนเตียงฉันที่นอน
เจอะแต่หมอนข้างกายใบเดียว
 
ค่ำคืนหลับนอน สะท้อนจิตจนสะเทือน
ไม่มีเขาเยือน เยี่ยมกายชิดใกล้อิงอ่อน
ห้องนอนบ้านใน เขาซิสนใจอ้อนวอน
บนเตียงฉันที่นอน
เจอะแต่หมอนข้างกายใบเดียว...