บ้านนอกในกรุง

พุ่มพวง ดวงจันทร์

มอง ตะวันลับดง
อ่อนสีทองลงจะลับพง พนา
โอ้บ้านไกล เมื่อใกล้สนธยา
ข้าพลางประทับตา
ไม่มีมารยา มาปน
ห่าง จากเมืองวิไล
ค่ำลงมีแสงไฟ
คนนี้จิตใจเหมือนโจร
คนชาวนา ต่างว่าอ่อนโยน
รักจริงทุกคนไม่ชอบปล้นหัวใจ
โอ้ บ้านนา ของฉัน
ถ้าเรารักกัน ไม่เคยให้อาย
ต่าง กับหนุ่มแดนวิไล
หลอกลวงทำลายละหัวใจแสนโกง
ฉัน เคยไปเมืองกรุง
ก่อนนี้ชุกเหมือนยุง
รถยุ่งเต็มถนน
อยู่บ้านนา ฉันว่าสุขล้น
จะมีหรือจนทุกคนมีน้ำใจ
 
โอ้ บ้านนา ของฉัน
ถ้าเรารักกัน ไม่เคยให้อาย
ต่าง กับหนุ่มแดนวิไล
หลอกลวงทำลายละหัวใจแสนโกง
ฉัน เคยไปเมืองกรุง
ก่อนนี้ชุกเหมือนยุง
รถยุ่งเต็มถนน
อยู่บ้านนา ฉันว่าสุขล้น
จะมีหรือจนทุกคนมีน้ำใจ...