น้ำใจคำแก้ว

พุ่มพวง ดวงจันทร์

แฟนจ๋าแฟน
แฟนอ้ายเปิ้นไปไหนล่า
พอพบหน้า บ่นหาว่าแฟนอ้ายหนี
ข้าเจ้าคำแก้ว
ก็เห็นใจแฟนอ้ายไม่มี
สาวเหนือที่ อยู่ไกลทำไมไม่แล
 
เสียงพิณก้อง
แซ่ซ้องเสียงซึงพื้นบ้าน
วันสงกรานต์
ได้ผ่านเห็นอ้ายชะแง้
จะด้อมเดินมอง
คำหล้าหายไปเคยใส่ผ้าแพร
เคยรำปางแม่
ตีฉิ่งเดี๋ยวนี้หายไป
 
เสียงซึงก้อง
เหม่อมองเห็นอ้ายก้มหน้า
เช็ดน้ำตา อ้ายจ๋าคำแก้วใจหาย
อยากเข้าไปทัก
แต่ว่าเป็นหญิงจึงอายแสนอาย
เห็นอ้ายร้องไห้ รู้ไหมใจคอไม่ดี
 
ลืมเสียว่า
คำหล้าเปิ้นตายไปแล้ว
ยังมีคำแก้ว อยู่ไกล้อ้ายต่อไปนี้
ข้าเจ้าเห็นใจ
ผู้ชายฮักจริงบ่ทิ้งหน่ายหนี
น้ำตาอ้ายที่
หลั่งแล้วคำแก้วซับเอง
 
ลืมเสียว่า
คำหล้าเปิ้นตายไปแล้ว
ยังมีคำแก้ว อยู่ไกล้อ้ายต่อไปนี้
ข้าเจ้าเห็นใจ
ผู้ชายฮักจริงบ่ทิ้งหน่ายหนี
น้ำตาอ้ายที่
หลั่งแล้วคำแก้วซับเอง...