ชั่วเจ็ดทีดีเจ็ดหน

พุ่มพวง ดวงจันทร์

เพลง ชั่วเจ็ดทีดีเจ็ดหน

อย่าเหิม อย่าเห่อ
ทะเยอ ทะยาน
อย่าคิด ต้องการ
เที่ยวทำตัว
เป็นหัวเรือใหญ่
ถึงระบือ มีชื่อก้องฟ้า
แล้ว สักครา
ต้องล่วงลงได้
อย่าคิดว่าตัวเลิศล้ำ
อย่าตามใจตัวเป็นใหญ่
พลาดพลั้งร่วงมาเมื่อไหร่
จะไม่มีใคร
เอาใจปรนเปรอ

อย่าอวด อย่าโอ้
ว่าโต หรือดัง
หากแม้มีทาง
ชื่อเสียงโด่งดัง
อย่าได้ เหิมเห่อ
คนที่ดัง กว่าเรายังมี
คนที่ดี กว่าเรายังเกร่อ
อย่าท้าเมื่อเห็นคนล้ม
อย่าสมน้ำหน้าคนเซ่อ
เคราะห์ร้าย
คราวเราเล่าเออ
เราอาจจะเจอ
กับวามเจ็บใจ
คนถึงมี ความชั่วเจ็ดหน
ความดีของคน
มีน้อย เมื่อไหร่
คนล้มแล้วอาจจะฟื้น
คนยืน อาจล้มก็ได้
ใช่ดังแล้วลืมพวกพ้อง
เที่ยวมองเห็นคนเป็นไพร่
หากล้มทั้งยืนเมื่อไหร่
จะต้องอับอาย
แทบซุกแผ่นดิน

อย่าเย่อ อย่าหยิ่ง
อย่าทำชิงชัง
อย่าคิดว่าดัง
แล้วไม่เดินจะเหิรเมฆิน
ดัง ก็มีแต่คน อุ้มโอ๋
โซแล้วทราม
กลับถูก หยามหมิ่น
คนดังดนดับอับจน
ก็คนเหมือนกันทั้งสิ้น
อย่ามัวแบ่งชั้นกั้นถิ่น
เราต่างเดินดิน
กินข้าว เหมือนกัน

อย่าเย่อ อย่าหยิ่ง
อย่าทำชิงชัง
อย่าคิดว่าดัง
แล้วไม่เดินจะเหิรเมฆิน
ดัง ก็มีแต่คน อุ้มโอ๋
โซแล้วทราม
กลับถูก หยามหมิ่น
คนดังดนดับอับจน
ก็คนเหมือนกัน ทั้งสิ้น
อย่ามัวแบ่งชั้นกั้นถิ่น
เราต่างเดินดิน
กินข้าว เหมือนกัน...