ใครจะเข้าใจ

พงษ์สิทธิ์ คำภีร์

รู้ว่าหลอกเธอไว้
และหวังว่าเธอเข้าใจ
ดั่งว่าเดินทางมาไกล
ไกลจนกู่ไม่กลับ
รู้ว่านี่น่ะร้าย
เป็นตายเธอคงไม่ยอม
เราเคยประนีประนอม
ออมชอมกันได้ทุกอย่าง
เพราะเธอเคยบอก
อย่าทำกับฉันอย่างนี้
เพราะเธอเคยบอก ว่าเธอทนไม่ได้
ไม่รู้สึกได้ไหม
เธอบอกใคร เล่าจะทนไหว
มีเลือดมีเนื้อหัวใจ
ให้ตายซะยังดีกว่า
หิวท้องกิ่วฉันล้า
ถึงออกมาไล่ล่าหาเงิน
หมดสิ้นความคิดอับจน
ที่เหลือก็คือ เรือนร่าง
เพราะเธอเคยบอก
อย่าทำกับฉันอย่างนี้
เพราะเธอเคยบอก ว่าเธอทนไม่ได้
 
 แล้วฉันล่ะ
ใครเคยเข้าใจฉันไหม
แล้วฉันล่ะ ใครเคยคิดถึงฉันไหม
ฉันต้องนอน กับชาย
ที่ฉันไม่เคยรู้จัก
ฉันต้องพลี ร่างกาย
แลกเงิน เลี้ยงใครต่อใคร
ตั้งกี่ร้อยคน
 
 เพราะเธอเคยบอก
อย่าทำกับฉันอย่างนี้
เพราะเธอเคยบอก ว่าเธอทนไม่ได้
แล้วฉันล่ะ
ใครเคยเข้าใจฉันไหม
แล้วฉันล่ะ ใครเคยคิดถึงฉันไหม
ฉันต้องนอน กับชาย
ที่ฉันไม่เคยรู้จัก
ฉันต้องพลี ร่างกาย
แลกเงิน เลี้ยงใครต่อใคร
ตั้งกี่ร้อยคน
เธอกำลังไป
มองคล้ายฉันเป็น กากเดน
ทุกอย่างเป็นดั่ง ควรเป็น
ฉันเห็นสมควรทุกอย่าง
น้ำตาอยู่ตรงไหน
อยู่ในใจ นี้ไหลออกมา
ไม่เชื่อต่อโชคชะตา
นี่คือสิ่งที่ฉันทำ และฉันเป็น...