แค่นั้น

พงษ์สิทธิ์ คำภีร์

บางคราว ก็อยาก จะฝัน
บางที ก็อยาก จะรู้
ใครมี ความหมาย ในใจ ของเธอ
ใจหนอ ช่าง โหดร้าย
มองฉัน อย่าง เมินเฉย
ใครหนอ ใคร เล่า เอย จะอดทน
ก็เป็นได้ แค่คน คนหนึ่ง
ที่รัก เธอ อย่าง เปิดเผย
ไม่เคย ได้รับ กลับ-คืน
ก็เธอนั้น แค่คน คนหนึ่ง
จะรัก ไม่-รัก ช่างเธอ
ให้ฉัน งมงาย ต่อ ไป
แค่ได้รัก ได้คิด ได้ชอบ
สุขแบบ ทุกข์ทุกข์ อย่างนี้ ก็พอ
นี่ตัวเรา คงคล้าย
ดัง หมาเห่า เรือบิน
จนสิ้น ใจยัง ไม่ได้ยล
ไม่ กวนใจ ให้หมอง
ไม่รัก ไม่ว่า อะไร
คิดได้ ฝ่ายเดียว ก็พอ
ใจ หนอหนอ
ฉันเป็นสุข เหลือเกิน
 
 สำลัก ความสุข จนล้น
ต้องด้นดั้นผ่าน ทุกข์นั้น
ข้างในใครรู้ มันช้ำ เพียงใด
เมื่อลมพัด ผ่านผิว บางบาง
ฉันวอนว่า ลมเอ๋ย
ช่วย พัดผ่าน มา ทางนี้
สูด ดอมดม กลิ่นหอม จางจาง
ที่เหลือ ไว้ก่อน จะเลือน หาย ไป
นี่ตัวเรา คงคล้าย
ดัง หมาเห่า เรือบิน
จนสิ้น ใจยัง ไม่ได้ยล
ไม่ กวนใจ ให้หมอง
ไม่รัก ไม่ว่า อะไร
คิดได้ ฝ่ายเดียว ก็พอ
ใจ หนอหนอ
ฉันเป็นสุข เหลือเกิน...