ยังคอย

พงษ์สิทธิ์ คำภีร์

มันทรมาน เมื่อรู้ว่าความรู้สึก
ที่รักมากกว่าใดใด
กับเธอไม่มีค่าเลย
ยังคอย ยังคอย ยังคอยใจเธอหันกลับ
ที่รักแม้สิ่งที่เธอกระทำต่อฉันชัดเจน
ถึงแม้ว่า จะท้อใจอยู่บ้าง
ถ้าได้ความสงสารจากเธอ
ก็คงคุ้มค่า
และพอ ฉันตายให้แวะดูบ้าง
คิดถึง วิธีที่เธอกระทำ
ฉันจะบินไปสู้หุบเขา
ห่างไกลเพราะฉันไม่อาจเห็นเธอไป
เป็นที่รักของเขาคนอื่น ไม่ใช่ฉัน

มันทรมาน เมื่อรู้ว่าความคิดถึง
จะส่งความเจ็บปวดแสบให้ใจ
ได้มากปานนี้
ยังคอย ยังคอย ยังคอย
จนอาทิตย์ดับ
และฉันจะหลั่งน้ำอาดรู
ให้เธอเสมอ
ก็เพราะว่า ฉันรักเกินยิ่งกว่า
เกินกว่าวันเวลา ทำลายดับสูญ
และพอ ฉันตายให้แวะดูบ้าง
คิดถึง วิธีที่เธอกระทำ
ฉันจะบินไปสู่หุบเขา
ห่างไกล เพราะฉัน
ไม่อาจเห็นเธอไป
เป็นที่รักของเขาคนอื่น
ไม่ใช่ ฉัน...