ลูกสาวใครหนอ

ชาย เมืองสิงห์

ผูก สมัคร รักน้องมานาน
 หญิงใดไม่ปาน ลูกสาวแม่เลย
 แจ่มจริง ยิ่งไปกว่าใคร
 เห็นจะลืม ไม่ได้ ทรามเชย
 รักไม่ กล้าเอ่ย
 นานแล้วเคย ชอบกันมา
 คิดจะหมั้น แก้วตา
 เกรงใจหนักหนา
 เกรงว่า แม่ยายจะชัง
  
แม่สรรค์ กำเหนิด
 เกิดลูกสาว สวยหรู
 ทำบุญใด อยากรู้
 กุศลจึงสร้าง
 วัยน้อง สิบแปดขวบปี
 สมส่วน โสภี
 พวกผู้ชายต่างหวัง
 เก่งกาจ สามารถยอมคน
 ทั้งเก่งทั้งซน น่ามลเก๋จัง
 หลงรักน้อง อัดแน่นในอก
 เหมือนตกขุมนรก
 หัวอก พี่แทบพัง
 สุดขมขื่น เห็นชายอื่น
 เขาควงน้อง
 ว่านด้วยเงินทอง
 น้อง ก็เพ้อคลั่ง
 จะควงใคร
 เขา อย่าให้ เปลืองตัว
 เพราะลิ้นชายชั่ว
 ที่ใช้เงิน อำพราง
 เขาเสียสตางค์
 ก็นั่นเขาหวัง ตัวน้อง
 ไอ้พี่มันจน เงินทอง
 มองความดี พี่บ้าง
 จะปิดประตู หัวใจ ไม่ให้เข้า
 พี่เต็มใจ นอนเฝ้า
 ทั้งทางประตู หน้าต่าง
 ถึงแม่น้อง
 จะถือหน้า ไพ่เหนือ
 แต่ตัวเก็งพี่เหลือ
 มันไกล้เกลือ กินด่าง
 อย่าหลงผิด เลยนะคนดี
 จงนึกถึงพี่
 ก่อนน้ำตา น้องหลั่ง
 จะรักเจ้า
 เหมือนบ่าว ที่ภักดี
 ขอจงปราณี
 เจ้าอย่าให้พี่ ผิดหวัง
 จะขอน้อง ให้สมศักดิ์ศรี
 เจ้าอย่าทำ ให้พี่
 ต้องรอคอย ฝันค้าง
 ถึงแม่น้อง จะชังตัวพี่
 ขอเพียงคนดี
 จงโอนใจให้พี่บ้าง
 ลูกสาว ใครหนอ ขอนะคนสวย
 สงสารพี่นะ โอ้น้องจ๊ะ คนสวย
 สองแขน พี่จะช่วย
 เป็นกำแพง กั้นกลาง
 เอ๊ย โอ ละหน่าย
 โอ ละหน่าย หน่อยนาง
 รักพี่มั่น นวลปราง
 เจ้าอย่าทำ เมินหมาง
 ให้พี่ฝันค้าง อ้างว้าง
 อา วรณ์...