ฝนนองน้องเศร้า

จินตหรา พูนลาภ

ฟ้า มืดมน
 เมื่อหน้าฝน กลางเดือนหก
 ถึงคราว ฤดู ฝนตก
 ปวดในอก เมื่อคราวฝน พรำ
 ฟ้า ก็เริ่มร้อง
 เสียงดังก้อง ตัวน้อง ระกำ
 พืชผัก ถูกฝน ชื่นช่ำ
 แต่น้องช้ำ ช้ำใน ฤดี
 สาย ฝนนอง
 น้ำตาของน้อง ยิ่งนองปรี่
 คิดถึง เมื่อครา สุขขี
 วันชื่น ชีวี กับพี่สอง คน
 รักเอ๋ย เคยชื่น
 กลับมาขมขื่น
 กล้ำกลืน หมองหม่น
 รักพังเมื่อ กลางหน้าฝน
 สับเปลี่ยน เวียนวน
 โถ คนหลาย ใจ
 จากน้อง
 ยังต้อง เอ่ยปาก คำลา
 ไม่นาน แก้วตา
 หน้านา จะมาชิด ใกล้
 วสันต์ ผันผ่าน
 นั่งนับวัน ใจนั้น หวั่นไหว
 สามปี ที่พี่ จากไกล
 ความสดใส กลายเป็นความเศร้า
 ฟ้า มืดมน
 เมื่อหน้าฝน กลาง ปีนี้
 ตัวน้อง ขอส่ง วจี
 ไปถึงพี่ อย่าลืมรัก เรา
 กลับมาร่วม สร้าง
 ถางทาง รักเก่า
 อย่าปล่อย ให้น้อง นอนเหงา
 เมื่อฝนตั้งเค้า
 เมื่อคราว ก่อนเอย

ฟ้า มืดมน
 เมื่อหน้าฝน กลาง ปีนี้
 ตัวน้อง ขอส่ง วจี
 ไปถึงพี่ อย่าลืมรัก เรา
 กลับมาร่วม สร้าง
 ถางทาง รักเก่า
 อย่าปล่อย ให้น้อง นอนเหงา
 เมื่อฝนตั้งเค้า
 เมื่อคราว ก่อนเอย...