อีสานจงเจริญ

คาราบาว

บ้านฉัน นั้นศรีสะเกษ
อาณาเขต สุดชายแดนไทย
ดินแดน ที่มีบันได
ป่ายขึ้นไป ยอดเขาพระวิหาร
ยังคงมีมนต์บันดาล
ให้ลูกหลานเคารพบูชา
บ้านฉัน นั้นแดนอิสาน
ตำนานปูสังกะสา
พี่น้องเราเคยก้มหน้า
ทำนา ทำสวนทำไร
บัดนี้ อิสานเปลี่ยนไป
หมู่เฮาหญิงชาย ต้องเร่ขายแรงงาน
 
 บ้านฉัน นั้นคือเผ่าชน
อดทน บึกบึน เป็นที่หนึ่ง
สังคม ได้พิงได้พึ่ง
พาแรงกายรับใช้ไปทั่ว
อิสาน ท้องฟ้าสลัว
มืดมิดมัว และน่าสงสาร
ตำนาน ที่ยังทุกข์ยาก
ผู้คน อยู่อย่างลำบาก
พากัน ทอดทิ้งรกราก
เราจะฝากอิสานไว้กับใคร
คนอิสาน บ่เคยแล้งน้ำใจ
ถ้าขาดเราไป แดนไทยสะเทือน
บ้านฉัน นั้นยังดิ้นรน
บรรพชน อิสานนักสู้
ศิลปะ ตกทอดเรียนรู้
เมืองครู หมอแคนหมอลำ
ปลอบใจ กันเองในยามค่ำ
ล้อมวงรายรำ อิสานจงเจริญ
 
 ตำนาน ที่ยังทุกข์ยาก
ผู้คน อยู่อย่างลำบาก
พากัน ทอดทิ้งรกราก
เราจะฝากอิสานไว้กับใคร
คนอิสาน บ่เคยแล้งน้ำใจ
ถ้าขาดเราไป แดนไทยสะเทือน
บ้านฉัน นั้นยังดิ้นรน
บรรพชน อิสานนักสู้
ศิลปะ ตกทอดเรียนรู้
เมืองครู หมอแคนหมอลำ
ปลอบใจ กันเองในยามค่ำ
ล้อมวงรายรำ อิสานจงเจริญ...