ลุงขี้เมา

คาราบาว

อุทาหรณ์ ของคนรุ่นเก่า 
มีชายชรา เป็นคนขี้เมา
งานการไม่ทำ แกกินแต่เหล้า
กินตั้งแต่เช้า ทุกวี่ วัน
เหตุการณ์ผันแปรให้แบมือขอทาน
ร่อนเร่พเนจรแหล่งที่คนพลุกพล่าน
ร่างกายซูบโทรม ผิวตัวดำกร้าน
ตัวสั่นสะท้าน เพราะพิษสุราเรื้อรัง
เมื่อครั้ง ยังหนุ่ม แกเคยทำนา
ผู้เอาหลังสู้ฟ้า ปลูกข้าวให้คนกิน
หนี้สินล้นตัว เพราะมัวแต่ทำนา
ไม่เคยเรียนรู้วิชา ที่นาก็หลุดลอย
มาเป็นจับกังที่แบกหามวันยังค่ำ
เหน็ดเหนื่อยแทบตายได้แต่ค่าแรงต่ำต่ำ
แกเป็นคนจนที่เสียเปรียบเป็นประจำ
กล้ำกลืนความชอกช้ำ ถ้าไม่ทำ ก็อดกิน
ในยาม จะกิน ไม่เคยเต็มอิ่ม
ในยาม จะนอน ไม่เคยเต็มตื่น
หลับลงคราวใด ฝันร้ายทุกคืน
สร้างความขมขื่น จนจิตใจ อ่อนแอ
ยามเจ็บไข้ ร่างกายสั่นสะท้าน
เพราะลุงใช้แรงงาน ยิ่งกว่าใช้แรงวัว
คน เหมือนลุงต้องทำงานเหมือนควาย
แต่หนี้สินยังมากมาย เกิดเป็นควายดีกว่าคน
 
หมดสิ้น ปัญญาของชาวนา บ้านนอก
ร่อนเร่เข้ามา เป็นจับกัง ในบางกอก
สูญสิ้นราคาพอแก่ชราหัวหงอก
หาทางออก สุดท้าย ด้วยสุราเมรัย
กินเหล้าเข้าไปยิ่งเลวร้ายซ้ำเก่า
หาเงินมาได้ก็เอาไปกินเหล้า
มันกลุ้มก็ยิ่งกิน ยิ่งกินก็ยิ่งเมา
ร่างกายก็ปวดร้าว โรคร้ายก็คุกคาม
เช้า วันหนึ่ง มีคนพบศพ ขี้เมา นอนตาย
อยู่ที่ใต้สะพานลอย
เช้า วันหนึ่ง มีคนพบศพ ขี้เมา นอนตาย
อยู่ที่ใต้สะพานลอย
เช้า วันหนึ่ง มีคนพบศพ ขี้เมา นอนตาย
อยู่ที่ใต้สะพานลอย
เช้า วันหนึ่ง มีคนพบศพ ขี้เมา นอนตาย
อยู่ที่ใต้สะพานลอย...