22 กันยายน 2547 01:42 น.
เพราะรัก
รักครั้งก่อนของเราเคยมีใครก็ชั่ง
แต่รักวันนี้ตอนนี้เวลานี้
จะมีแต่เราสองคนเท่านั้น
คนอื่นที่ไหนกันไม่มีความหมาย
เธอจะมีฉันอยู่ในใจ
และฉันก็จะมีเธออยู่ในใจเช่นกัน
รักหวานๆนี้ของเธอและฉัน
จะมีแค่นี้แค่เราเท่านั้น
ฉันรู้ว่าเธอไม่ใช่คนโรแมนติก
ก็ไม่เป็นไรเพราะฉันมันมี
ถึงเธอจะไม่อ่อนหวานเท่าไหร่
ฉันจะอ่อนหวานเติมเต็มในรักนี้ให้
ถึงเธอไม่ชอบออดอ้อนเอาใจใคร
อันนี้ไม่ต้องกังวลฉันทำได้
อะไรที่เธอทำไม่ได้ไม่เป็น
ฉันจะทำให้เพื่อรักเพื่อเรา
แต่อะไรที่ฉันไม่ถนัด
เธอช่วยทำแทนได้ไหม
ก็ยอมรับมีหลายสิ่งอยู่เหมือนกัน
ที่ฉันไม่ถนัดเท่าไหร่หรือทำไม่เป็น
ถ้าเธอทำได้อย่างนี้
รักเราก็คงจะโอเคแล้ว
ไม่ต้องเป็นห่วง
หรือกังวลอะไรอีกต่อไป
22 กันยายน 2547 01:15 น.
เพราะรัก
ก็ใช่น่ะซิคนมันมีความสุข
ไม่ต้องคิดอะไรให้มาก
เลยมีเวลามานั่งแต่งกลอน
เลยได้เป็นกระตั๊กๆเป็นฉากๆ
ไม่เหมือนเธอหรอกนะ
ที่วันๆแทบไม่ว่างเอาเสียเลย
วุ่นอยู่กับงานและก็งาน
จะเอาเวลาที่ให้มาสุญทรี
ฉันแต่งแทนให้เอาไหม
แต่ไม่รับรองประกันอะไร
ว่าจะแต่งออกมาดีแค่ไหน
เอาเป็นว่าจะแต่งจากใจ เพื่อเธอคนเดียว
22 กันยายน 2547 01:10 น.
เพราะรัก
โอ้ความหนอความรัก
เป็นบ่อเหตุเกิดแห่งความทุกข์
ถึงรู้ว่ารักแล้วต้องทุกข์
คนเราสามันปตุชนทั่วไปอย่างเราๆ
ก็ไม่วายจะที่จะรัก
ยอมจมปลักกับมัน
ไม่ยอมทิ้งให้ห่าง
จากอกจากใจได้
ก็ย่างที่เขาบอกนั่นแหละหนา
ใครไม่มีรักในหัวใจ
เป็นคนสันดาชอบกลนัก
อันนี้ถ้าจะจริงที่เขาว่า
ก็อย่างที่เห็นกันมา
ไม่มีใครเลยจะไร้รัก
ถึงขนาดคนที่ว่าไม่มีหัวใจ
พอเจอกันตัวก็อดใจไม่รักไม่ได้
โลกนี้มันคงขาดเจ้าควารักตัวนี้ไม่ได้
ถ้าลองขาดดูซิโลกนี้คงวุ่นวาย
และมืดมนถ้าจะมองไม่เห็นทาง
ข้างหน้าว่าจะเดินกันยังไง
อย่างแรกเลยที่เราต่างรู้จัก
ว่าความรักเป็นอย่างไร
ไม่ต้องมีใครมาบอกมาสั่งให้รัก
เราเกิดมาก็รู้จักกับมันแล้ว
เราเกิดมาจากความรักของพ่อแม่
เราเกิดมาจากความรักของคนคู่นี้
แล้วใครกันละที่สอนพวกเขามา
ก็คงปู่ยาตายายที่สืบทอดสอนกันมา
ความรักมันมีมาช้านาน
หลายหลากยุกสมัย
คงเป็นไปไม่ได้หรอกที่ความรัก
จะหมดไปจากตัวเรา
22 กันยายน 2547 01:02 น.
เพราะรัก
ฟังเสียงซอ ซอซ้อ
ฟังแล้วเศร้า คลอเคล้าใจหนักหนา
ไม่รู้ใครมาบรรเลงเพลงที่คันฉัน
ให้นึกถึงวันเก่าๆฝนพร่ำๆ
ฟังเสียงเพลงเสียงซอ มาตามสาย
พาหัวใจเหมือนจะลลายหายไปไหน
ก็เพลงนี้เล้ายังไง เพลงนี้
ที่เราสีให้แม่งามตายอดชีวัน
ปัดนี้แม่คนงามยอดดวงใจ
เจ้าหนีลาล้างไกลไม่เห็นหน้า
ปล่อยให้คนเฝ้ารอกันกลับมา
อยู่อ้างว้างจมกับน้ำตาพร้อมเสียงซอ
...รูปมันได้อารมณ์ดีค่ะเลยได้กลอนมาอีกบท.....
22 กันยายน 2547 00:43 น.
เพราะรัก
ไม่รู้นะว่ารักเธอไหม
รู้แต่ว่าเป็นห่วงห่วงใย
ไม่รู้ว่าชอบเธอหรือเปล่า
คงชอบอยู่มั้งไม่แน่ใจ
ไม่รู้ว่าคิดถึงมาแค่ไหน
อันนี้คิดถึงแต่ไม่มากมาย
ไม่รู้อยากเจอกันไหมละ
อันนี้ไม่ดีกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็ดีแล้ว
ไม่รู้ว่าอยากคุยกันบ้างไหม
อยากซิอยากคุยและทักทาย
ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะเป็นยังไงบ้าง
อันนี้ไม่รู้นะไม่รู้จริงๆเพราะยังไม่มาถึง
ไม่รู้ว่าเราจะคบกันแบบนี้ถึงไหน
ก็คบไปเรื่อยๆถ้าคบแล้วรู้สึกดี
หน้าส่วนตัว
640
