5 ธันวาคม 2547 01:49 น.
เพราะรัก
อย่าคิดมากไปเลยนะ
เพราะถึงยังฉันคนนี้
ก็จะอยู่ตรงนี้เสมอ
อยู่เพื่อคอยรักและห่วงเธอ
จะอยู่นานเท่านานตราบเท่าที่เธอต้องการ
จะไปไปจากที่ตรงนี้
จะคอยห่วงใยและรักดูแล
จะไม่ไปห่างจากเธอ
จะอยู่ให้กำลังใจ
ในยามที่เธอท้อ
จะคอยเติมเต็มกำลังใจ
ในยามที่เธอเหนื่อยอ่อน
ฉันทำให้เธอได้น๊า
ถ้าเธอต้องการจากฉัน
หลายๆสิ่งที่ฉันเคยถามไว้
ฉันก็ให้และทำด้วยรักทำด้วยใจ เพื่อให้กับเธอ
4 ธันวาคม 2547 13:20 น.
เพราะรัก
มันเหงามากเลยรู้ไหม
รู้สึกเบื่อๆเหนื่อยกับตัวเอง
มันอ่อนล้าที่คิดว่า
ความรักมันไม่มีทางเป็นไปได้
รู้สึกเหงา
ฟังเพลงเศร้าๆ
น้ำตามันพลันจะไหล
บอกไม่ถูกความรู้ตอนนี้เป็นยังไง
จะเศร้าเสียใจ
หรือมีความสุขดี
มันไม่รู้จะวางตัวอย่างไรดี
กับความรู้สึกที่มันสับสน
สับสนกับตัวเอง
สับสนกับสิ่งต่างๆรอบข้าง
สับสนกับบoเส้นทาง
สับสนกับหัวใจ
4 ธันวาคม 2547 02:15 น.
เพราะรัก
เพียงสายลมพัดโบก
ต้นดอกอะโศกก็พลิ้วไหว
เพียงน้ำคำหวานวาจาชาย
หัวใจหญิงก็โอนเอนไปกว่าครึ่ง
เพียงน้ำคำอันแสนจะลวงหลอก
เจ้าก็คิดว่าไม่กลิ้งกลอก
หลงน้ำคำรสหวานเสียหน้ามืดตามัว
ไม่คิดติเตียนว่าชั่วดี
เขาลวงหลอกใยเจ้าไม่รู้
เขาพูดโบดใยเจ้าไม่สงสัย
เพียงเขามาพร่ำระพันน้ำคำ
เจ้ามิคิดไตร่ตรองดูให้แน่ใจ ก็ใจง่าย ยอมมอบชีวาวาย
เพียงสายลมเย็นพัดฉ่ำๆ
เสียงหัวใจก็พร่ำร่ำเรียกหา
เพียงเสียงเรียกของเวลา
ก็ลืมหมดสิ้นความผิดถูกชั่วดี
เพียงน้ำคำคนปากหวาน
อะเซาะเฉอเราะเก่งเกินกาน
เจ้าก็เฝ้าพร่ำร่ำแต่จะเรียกหา
บ่นอยากพบสบกับสายตา ไม่คำนึงถึงว่า เขานั้นแสนหลอกลวง
มานแต่งอะไรของมันหว่าเนี่ยๆๆ
4 ธันวาคม 2547 00:40 น.
เพราะรัก
อยากรู้เธอคิดยังไงกับฉัน
อยากรู้ฉันเป็นอะไรในสายตา
อยากรู้ว่าฉันมีค่าบ้างไหมสำหรับเธอ
อยากรู้ความรักที่ฉันทุกเทไปเธอเก็บมันไว้หรือเปล่า
อยากรู้เธอคิดยังไง
ที่ใครคนหนึ่งมาให้ความรัก
เธอจะซึ้งกับมันไหม
หรือไม่มีค่าอะไรเลยในสายตา
หรือเป็นแค่อะไรๆต่ออะไร
ที่เธอได้รับจากใครจนชิน
หรือเป็นแค่ดินเศษปุ๋ย
ที่ไม่ค่อยมีประโยขน์อะไรกับเธอ
3 ธันวาคม 2547 17:13 น.
เพราะรัก
ฉันมีข้อเสียตรงที่ไม่กล้า
พอเจอหน้าคนที่ตัวเองรัก
จะเกิดอาการหวั่นไหว
ใจสั่นๆเต้นแรงไม่กล้าทัก
ทั้งที่ตอนไม่เจออยากเจอใจแทบขาด
พอเจอหน้ากลับวางตัวทำไรไม่ถูก
ใจมันเต้นแรงเขินอาย
ดูคล้ายๆเฉยๆไม่แคร์
ความจริงอยากจะทักทายเธอเป็นที่สุด
อยากเข้าไปมองสบตาใกล้ๆ
แต่ฉันมันก็เป็นเสียอย่างนี้
ไม่กล้าทักสบตาเธอสักทียามพบกัน
เธออย่าเพิ่งคิดเข้าใจว่าฉันไม่รัก
ไม่แคร์เธอนะคนดี
ฉันไม่กล้าเอาจริงๆ
ยามเจอเธอฉันวางตัวไม่ถูกเอาเสียเลย
แต่ก็คอยแอบมองเธอเสมอ
เมื่อครั้งยามเธอเพลอ
พอสายตาของเธอจะบังเอิญมาสบตากัน
ฉันจะหลบสายตาแทบไม่ทัน
ฉันก็ไม่รู้จะแก้ยังไงดี
กับความไม่กล้าแบบนี้
ส่วนมากไม่ค่อยจะเป็นกับใครๆ
มันเฉพราะเจาะจงเป็นกับเธอคนเดียว
ที่ลงก่อนหน้านี้มันไม่ขึ้นหน้าส่วนตัวค่ะ
หน้าส่วนตัว
608
