28 สิงหาคม 2547 16:10 น.
เพราะรัก
ก็แค่ดอกหญ้าที่ไร้ค่ดอกหนึ่ง
ที่ไม่มีใครนึกถึงทั้งนั้น
เป็นแค่ดอกหญ้าธรรมดาสามัญ
ที่ไม่มีใครเก็บไปฝันและชื่นชม
ก็แค่ดอกหญ้าเดียวดายกลางทุ่ง
ก้แค่ดอกหญ้าอ้างว้างข้างทาง
จะไม่แปลกและแตกต่างอะไร
ที่จะไม่มีคนเขามาเแลเหลียวอย่างสนใจ
ก็แค่ดอกหญ้าดอกหนึ่ง
ถึงจะสวยและจะเด่นแค่ไหน
ก็ไม่มีวันได้เป็นดอกหญ้ากลางใจใคร
คงเป็นได้แค่ดอกหญ้าริมทางเดิน
ก็แค้ดอกหญ้าดอกหนึ่ง
ที่ไร้ค่าไม่มีความหมาย
ไม่มีใครมาสนใจและให้ความสำคัญ
จึงต้องโอนเอนอยู่อย่างเดียวดาย..ตามริมทาง
27 สิงหาคม 2547 15:10 น.
เพราะรัก
เนื้อหา เราอาจจะหาความหมายของทุกสิ่งมาตลอดชีวิตแล้ววันหนึ่งเรา
ก็พบว่า แค่มีบางสิ่งชีวิตก็มีความหมายมากพอ
มนุษย์เกิดมาท่ามกลางความโดดเดียว พร้อมด้วยหัวใจคนละ
1 ดวง เมื่อมนุษย์ 2 คนมาพบกันเราจึงเรียนรู้ว่า 1+1 อาจจะยัง
คงเท่ากับ 1 แต่ความโดดเดียวนั้นหายไป
ที่เล็กๆ ขนาดไม่ใหญ่ไม่โตไปกว่ากำปั้นที่ทำให้เราอยู่รวมกันบน
โลกใบเล็กนี้ อวัยวะที่สะกดด้วยอักษรง่ายๆ ใช้แทนคำว่า (รัก)
ได้เป็นอย่างดี
**ความรัก**ที่ประทับใจขอเก็บไว้ในใจแล้วอมยิ้ม
**ความรัก**ที่ไม่ประทับใจขอเก็บไว้เป็นประสบการณ์
**ความรัก**ที่ทำเพื่อผู้อื่นเป็นความภูมิใจแบบเก็บไว้เอง
**ความรัก**ที่ทำเพื่อตัวเองนั้น ไม่เรียกว่ารัก
**ความรัก**ที่คุณเจอในอดีตขอให้เป็นความทรงจำที่แสนดี
**ความรัก**ที่คุณเจอในปัจจุบันขอให้สมหวังกับทุกคน
**ความรัก**ที่คุณอยากเจอในอนาคต ขอให้มีจริง
( คุณเคยมีคนแบบนี้ที่ไม่ใช้ พ่อ แม่ พี่น้องหรือยัง )
**เคยใหมที่จะมี**คนที่ให้อภัยคุณทุกอย่าง
**เคยใหมที่จะมี**คนอยู่เคียงข้างคุณเวลาที่คุณเสียใจ
**เคยใหมที่จะมี**คนที่จดจำความเป็นคุณได้ทุกอย่าง
**เคยใหมที่จะมี**คนที่ยอมเสียสิ่งที่รักเพื่อคุณ
**เคยใหมที่จะมี**คนที่เห็นคุณสำคัญมากกว่าคำว่าเพื่อน
**เคยใหมที่จะมี**คนที่คุณอยู่ด้วยเฉยๆแล้วมีความสุข
**เคยใหมที่จะมี**คนที่มั้นใจในคำว่ารักจากคุณ
**เคยใหมที่จะมี**คนที่ทนคุณได้ไม่ว่า คุณจะว่าเขาอย่างไร
**เคยใหมที่จะมี**คนที่รับคุณได้ในสิ่งที่คุณเป็น
**เคยใหมที่จะมี**คนที่เห็นความผิดของคุณเป็นเรื่องน่ารัก
**เคยใหมที่จะมี**คนที่คุณอยากตื่นมาแล้วก็เจอ
**เคยใหมที่จะมี**คนที่คุณคิดถึงเขา แม้ว่าคุณไม่เหงาก็ตาม
**เคยใหมที่จะมี**คนที่คุณรู้ว่า เขาช่วยให้คุณสบายใจได้
**เคยใหมที่จะมี**คนที่แคร์คุณมากมาย ไม่ว่าคุณจะเคยทำร้าย
**เคยใหมที่จะมี**คนที่ยังรักคุณแม้ว่าคุณไม่เคยเห็นความสำคัญ
ของเขาเลย
( ถ้าคุณเคยมีคนแบบนี้จริง คุณควรถนอมเขาใว้ให้ดี ถ้าคุณสูญ
เสียเขาไป คุณเองที่จะเป็นคนที่เสียใจมากที่สุด)
27 สิงหาคม 2547 15:08 น.
เพราะรัก
นานแสนนานมาแล้ว โลกเรานี้ไม่ได้มีดวงจันทร์เพียงแค่หนึ่งดวงแต่มีสองดวง
มีจันทร์คู่ชายหญิง
และก็ได้โคจรรอบโลกของเราอยู่นานอย่างมีความสุขในยามคํ่าคืนมานับล้านปี
ทั้งสองดวงเติบโตและมีความสุข
มาด้วยกันตลอดมา อยู่มาวันหนึ่งก็มีดวงอาทิตย์ได้โคจรคลาดเคลื้อนเข้ามา
เวลาผ่านไปทำให้ดวงจันทร์หญิง
ได้แลเห็นแสงอันอบอุ่นของดวงอาทิตย์ ก็ได้เกิดความหลงไหลในดวงอาทิตย์
ไม่นานนักดวงจันทร็หญิงก็ได้เคลื้อนไปหาดวงอาทิตย์ และโคจรรอบๆดวงอาทิตย์ ฝ่ายดวงจันทร์ชายก็ไม่ได้รู้ว่า
จันทร์คู้ของเขาหายไปใหน ก็ได้แต่ตะโกนร้องเรียกอยู่นานแสนนาน
แต่จันทร์คู้ก็ไม่กลับมา
ดวงจันทร์ชายได้แต่ว้ายวานดวงดาวนับเหมื่อนตามหาจันทร์คู้แต่ก็ไม่เจอ
ไม้รู้ว่าจันทร์หญิงหายไปใหนเวลาได้ผ่าน
ไปหลายพัน หลายเหมื่อน หลายล้านปี ก็ยังไม่พบ
สุดท้ายดวงจันทร์ชายก็ได้คิดว่าเค้าจะออกตามหาเธอด้วยตัวเอง
เอกภพจะกว้างใหญ่สกัเพียงใดก็จะตามหาเธอ
เมื่อคิดได้ดังนั้นเค้าก็ได้ระเบิดตัวเองอกกเป็นเสี่ยงๆ กลายเป็นก้อน
หินเล็กๆน้อยๆ ลอยไปทั่วจักรวาลเพื่อตามหา * คนรัก * แต่สุดท้ายก็ไม่เจอ
ส่วนดวงจันทร์หญิงเมื่อได้โคจรอยู่รอบๆดวงอาทิตย์เวลาผ่านมานานมากก็ทำให้เค้าได้เข้าใจว่า ดวงอาทิตย์มิได้
ฉายแสงแห่งความอบอุ่นให้เธอเพียงดวางเดียว แต่กับส่องแสงไปยังดาวดวงเล็กดวงน้อยมากมายในจักรวาล
เธอจึงได้ตัดสินใจกลับมาหาดวงจันทร์คู้ชายของเค้า
แต่เธอก็ได้แต่พบเพียงความว่างเปล่า ไม่เห็นแม้เศษเสี่ยว
ของเค้าอีกเลย ท้ายสุดเธอก็ได้โคจรรอบๆโลกเพื่อรอคอยการกลันมาของเขา
จวบจนทุกวันนี้เธอคงไม่รู้ว่า เธอและเขาจะไม่มีโอกาสได้เจอกันชั่วนิรันดร์
หากเธอมองขึ้นไปบนฟ้าในยามคํ่าคืน
วันใหนที่เธอเห็นดวงจันทร์
เเปล่งแสงใสดใส
อยู่บนท้องฟ้าเธอจะไม่เห็นดวางดาวเล็กๆน้อยๆส่องแสง
หรือวันใดที่เธอเห็นดวางดาวเล็กๆ
น้อยๆประกายเต็ม
ท้องฟ้าในยามคํ่าคืน วันนั้นเธอจะไม่เห็นดวงจันทร์ที่สดใส
เขาและเธอไม่อาจพบกันตลอดกาล
27 สิงหาคม 2547 05:33 น.
เพราะรัก
บทกลอนรักของฉัน
อาจไม่ซึ้งไม่หวาน
เหมือนอย่างคนอื่นๆเขา
แต่ฉันตั้งใจแต่งมันเพื่อเธอ
เพื่อเธอคนเดียวเท่านี้น
ที่เป็นสุดที่รักของฉัน
ที่เธอเหมือนเงาติดตามกัน
ไปทุกๆทีที่มีเรา
บทกลอนรักคนอื่นๆ
อาจจะหวานแสนหวาน
แต่เขาจะจริงจังเหมือนเราไหม
เขาจะค่อยเป็นเงาของกันและกัน..หรือเปล่า
ไม่อาจรู้เพราะเขาไม่ใช่เรา
รับรู้แต่บทกลอนเราของเราสอง
จะมีสิ่งดีมากมายกว่าคำหวาน
จะมีความเข้าใจผูกพันกัน
อย่างที่ใครไม่มีวันเข้าใจ
จะมีแค่เราสองที่มองตา
แล้วรู้ความในใจทุกความหมาย
นี่คือบทกลอนรักของเราไม่ใช่ของใคร
บทกลอนรักบทนี้
ที่ให้คนดีเก็บไว้
ยังจำได้บ้างไหม
ว่าเนื้อความข้างใน
มีถ้อยคำดีว่าอะไร
ช่วยทบทวนให้อีกทีเอาไหม
ก็อห่วงใยคิดถึงไง
พอจะจำได้บ้างหรือยัง
ที่เราสองเติมแต่งฝัน
ให้เป็นบทกลอนผูกใจไว้รวมกัน
พร้อมสัญญาว่ามีแต่เรา
ที่จะร่วมฝันเดินเคียง
จำได้ไหมคนดี
บทกลอนไม่หวานๆบทนี้
ที่เราเคยแต่งไว้ให้กัน
เมื่อวันที่เธอต้องร้างไกล
ยังเก็บทุกสิ่งทุกอย่าง..ไว้ในสมุด
เป็บความสุขทุกๆสุขไว้ในใจ
เก็บความคิดถึงอีกมากมาย
ไว้ในบทกลอนรักของสองเรา
27 สิงหาคม 2547 00:32 น.
เพราะรัก
รักนะรักมากเลย
รักมากกว่าใครที่ไหน
รักเธอฉันรักหมดใจ
แล้วคนดีจะรักกันไหม
รักนะรักมากจนไม่อยากไปไหน
รักจนไม่อยากให้อยู่ไกลๆแบบนี้
แต่ทำไงได้ละคนดี
เพราะหน้าทีบิบบังคับ
ให้เราต้องห่างกันเสมอ
แต่รู้ไว้นะเธอ
ถึงจะไกลสักเพียงไหน
หัวใจสองดวงของเราจะใกล้กัน
อย่ากังวลกับระยะทาง
อย่าห่วงกับเวลาที่เวียนผ่าน
เพราะยังไงความรักของเรา
จะคงอยู่เหนือสี่งได
ให้เธอเชื่อใจฉัน
ให้เราไว้วางใจกัน
ว่าเราสองไม่เปลี่ยนแปลงผัน
ตามกาลเวลาที่เปลี่ยนไป
รักของเราจะคงอยู่ตลอดไป
หน้าส่วนตัว
1447
