23 กันยายน 2547 00:56 น.
เพราะรัก
โลกส่วนตัวของฉัน
มันมีทั้งความรัก
มีทั้งความเพ้อฝัน
มีสิ่งต่างๆมากมาย
แต่จะมีประโยนช์อะไร
ถ้าไม่มีคนรู้ใจเข้าใจ
แล้วฉันต้องไปหาจากที่ไหน
มีไหมคนคนนี้น
ที่เข้าใจในตัวฉัน
ที่รักในสิ่งที่ฉันเป็น
มีไหมสักคนคนเดียว
ที่จะร่วมทางเดินชีวิต
โลกส่วนตัวเล็กๆของฉัน
อยากมีความรักจากใคร
ใครสักคนที่มาพร้อมความรัก
มาพร้อมความจริง และจะอยู่ตรงนี้ด้วยกันตลอดไป
คิดว่าตอนนี้ก็ยังไม่มีใครพร้อม
และคงรับฉันไม่ได้
งั้นขอปิดโลกส่วนตัวใบนี้
อยู่กับตัวเองก่อนแล้วกัน
23 กันยายน 2547 00:54 น.
เพราะรัก
ถ้าฉันเป็นแบบรูปข้างบน
เธอจะยังคบกันไหม
ถ้าฉันอ้วนเหมือนหมู
เธอจะยังรักหรือเปล่า
ถ้าฉันไม่สวยไม่เด่น
ถามหน่อยนะเธอจ๋า
ยังอยากคบอยากคุย
กับฉันอยู่หรือเปล่า
แล้วถ้าวันหนึ่งถ้ารู้ว่าฉัน
ไม่ใช่ในแบบที่เธอฝัน
ไม่ได้เป็นแบบที่ต้องการ
เธอจะยังอยู่ตรงนี้หรือเปล่า
คำถามง่ายๆๆไม่ยากเย็นเท่าไหร่
หวังว่าเธอคงตอบได้
ไม่ต้องปล่อยให้ฉัน
นั่งรอคำตอบนานใช่ไหม
คำตอบจะเป็นยังไง
ฉันพร้อมรับมันได้เสมอ
แค่เธอบอกความจริง
ที่เธออยากบอกก็พอ
22 กันยายน 2547 01:42 น.
เพราะรัก
รักครั้งก่อนของเราเคยมีใครก็ชั่ง
แต่รักวันนี้ตอนนี้เวลานี้
จะมีแต่เราสองคนเท่านั้น
คนอื่นที่ไหนกันไม่มีความหมาย
เธอจะมีฉันอยู่ในใจ
และฉันก็จะมีเธออยู่ในใจเช่นกัน
รักหวานๆนี้ของเธอและฉัน
จะมีแค่นี้แค่เราเท่านั้น
ฉันรู้ว่าเธอไม่ใช่คนโรแมนติก
ก็ไม่เป็นไรเพราะฉันมันมี
ถึงเธอจะไม่อ่อนหวานเท่าไหร่
ฉันจะอ่อนหวานเติมเต็มในรักนี้ให้
ถึงเธอไม่ชอบออดอ้อนเอาใจใคร
อันนี้ไม่ต้องกังวลฉันทำได้
อะไรที่เธอทำไม่ได้ไม่เป็น
ฉันจะทำให้เพื่อรักเพื่อเรา
แต่อะไรที่ฉันไม่ถนัด
เธอช่วยทำแทนได้ไหม
ก็ยอมรับมีหลายสิ่งอยู่เหมือนกัน
ที่ฉันไม่ถนัดเท่าไหร่หรือทำไม่เป็น
ถ้าเธอทำได้อย่างนี้
รักเราก็คงจะโอเคแล้ว
ไม่ต้องเป็นห่วง
หรือกังวลอะไรอีกต่อไป
22 กันยายน 2547 01:15 น.
เพราะรัก
ก็ใช่น่ะซิคนมันมีความสุข
ไม่ต้องคิดอะไรให้มาก
เลยมีเวลามานั่งแต่งกลอน
เลยได้เป็นกระตั๊กๆเป็นฉากๆ
ไม่เหมือนเธอหรอกนะ
ที่วันๆแทบไม่ว่างเอาเสียเลย
วุ่นอยู่กับงานและก็งาน
จะเอาเวลาที่ให้มาสุญทรี
ฉันแต่งแทนให้เอาไหม
แต่ไม่รับรองประกันอะไร
ว่าจะแต่งออกมาดีแค่ไหน
เอาเป็นว่าจะแต่งจากใจ เพื่อเธอคนเดียว
22 กันยายน 2547 01:10 น.
เพราะรัก
โอ้ความหนอความรัก
เป็นบ่อเหตุเกิดแห่งความทุกข์
ถึงรู้ว่ารักแล้วต้องทุกข์
คนเราสามันปตุชนทั่วไปอย่างเราๆ
ก็ไม่วายจะที่จะรัก
ยอมจมปลักกับมัน
ไม่ยอมทิ้งให้ห่าง
จากอกจากใจได้
ก็ย่างที่เขาบอกนั่นแหละหนา
ใครไม่มีรักในหัวใจ
เป็นคนสันดาชอบกลนัก
อันนี้ถ้าจะจริงที่เขาว่า
ก็อย่างที่เห็นกันมา
ไม่มีใครเลยจะไร้รัก
ถึงขนาดคนที่ว่าไม่มีหัวใจ
พอเจอกันตัวก็อดใจไม่รักไม่ได้
โลกนี้มันคงขาดเจ้าควารักตัวนี้ไม่ได้
ถ้าลองขาดดูซิโลกนี้คงวุ่นวาย
และมืดมนถ้าจะมองไม่เห็นทาง
ข้างหน้าว่าจะเดินกันยังไง
อย่างแรกเลยที่เราต่างรู้จัก
ว่าความรักเป็นอย่างไร
ไม่ต้องมีใครมาบอกมาสั่งให้รัก
เราเกิดมาก็รู้จักกับมันแล้ว
เราเกิดมาจากความรักของพ่อแม่
เราเกิดมาจากความรักของคนคู่นี้
แล้วใครกันละที่สอนพวกเขามา
ก็คงปู่ยาตายายที่สืบทอดสอนกันมา
ความรักมันมีมาช้านาน
หลายหลากยุกสมัย
คงเป็นไปไม่ได้หรอกที่ความรัก
จะหมดไปจากตัวเรา
หน้าส่วนตัว
1345
