22 กุมภาพันธ์ 2547 19:52 น.
เพรางาย
เหมือนหวังระบายยิ้มพริ้มพักตร์
น่ารักน่าใคร่น่าขบขัน
เหมือนเด็กน้อยมองหน้าตาเป็นมัน
จะลองไหมทางฝันไปกันนะ...นะ
โลกสวยโลกกว้างสร้างมาซ้วย..สวย
เรามาช่วยสานต่อก็ดีน่าน่ะ
คนละมือคนละไม้ไม่ลดละ
แล้วก็จะดีได้ถ้าไม่ท้อ
จริงๆ นะเออ ดอกทานตะวันย้ำ
๒๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๗
7 กุมภาพันธ์ 2547 21:44 น.
เพรางาย
โลกสีชา
ตูมเต่งรอวันเบ่งบาน
แต้มหวานแต่งโลกสดใส
วาดฝันวันหน้าชื่นใจ
หวังไว้ในอกอิ่มเอม
มิรู้โลกนี้สีชา
น้อยนักรักษาสุขเกษม
วันนี้รักมีปรีดิ์เปรม
พรุ่งนี้รักเข้มจืดจาง
ชูดอกอยู่นานหวั่นไหว
เผชิญโรคภัยโลกต่าง
ประคองดอกน้อยทุกทาง
เผื่อหล้าไม่ร้างรักแท้
4 กุมภาพันธ์ 2547 12:21 น.
เพรางาย
เหมือนป่าไม้มีมนต์ดลใจให้
ใครต่อใครใหลหลงพะวงหา
เขียวพฤกษ์พันธุ์ยามมองต้องใจตา
เมื่อจากมาอยากกลับไปไม่เว้นคน
แล้วป่าปูนสงสัยคงไม่ต่าง
ใครเหยียบย่างเข้าไปในไพรสณฑ์
แสง สี เสียง พราวพรายคงร่ายมนต์
ขังให้วนเวียนว่ายไม่คืนเรือน
๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๗
หน้าส่วนตัว
580
