18 กุมภาพันธ์ 2552 05:41 น.
เพรง.พเยีย
๏ เหมือนหยาดทิพย์โปรยหลั่งอีกครั้งหนึ่ง
จนซาบซึ้งซับป่นความหม่นหมอง
เมื่อวันนี้..อกรู้อยู่เต็มตรอง
เกินกว่าผองคำเผยใดเอ่ยความ
๏ รับรู้แล้ว..อกใจของใครนี้
ผ่านวจี...แจ้งนัยจนไหวหวาม
รับรู้แล้ว...คำนึงใคร..ที่ไหลลาม
ยังติดตาม..เฝ้าอยู่ไม่รู้คลาย
๏ โปรดรับรู้...มีหนึ่งคำนึงเหมือน
อยู่ ณ เรือนใจนางไม่ห่างหาย
ซ่อนอาลัยคอยเหลียวด้วยเดียวดาย
ที่เวียนว่ายหวั่นคอยอย่างน้อยใจ
๏ โปรดรับรู้..อีกใคร..ก็ไหวหวั่น
เกินกว่ากั้น..ปลิดลงความสงสัย
กับเงื่อนปมแปลเปลี่ยนที่เป็นไป
หรือเพราะใจ..สิ้นแล้วระหว่างกัน
๏ หรือเพราะใจ..พี่นั้นมาผันเปลี่ยน
เคยลอบเวียนเอ็นดูมาสู่ขวัญ
มาเหินห่างเคลื่อนคล้อยดั่งรอยควัน
เหลือสัมพันธ์เพียงกาล..เคยผ่านมา
๏ จนอยากเร้นหลีกไป..ให้ไกลแสน
ด้วยเกรงแม้น..ยังหวงยังห่วงหา
เกรงต้องเก็บแอบคำทั้งน้ำตา
เมื่อรู้ว่า..หัวใจ..นั้นไม่มี
๏ เรียงร้อยคำอาวรณ์มาย้อนกล่าว
บอกเรื่องราวต้องตกในอกศรี
คือช่วงแห่งอัตตาเข้าราวี
จนใจนี้น้อมนำต่อจำนน
๏ ณ วันนี้..ซึ้งนักทุกอักษร
คล้ายอกอรไหววาดด้วยหยาดฝน
สิ้นแล้วกาลอบร่ำด้วยคำรน
เมื่อหนึ่งมน..เผยคำสิ้นอำพราง
๏ บรรจงรับหยาดขวัญ..ในวันนี้
อุ่นไมตรี..แทนผองความหมองหมาง
ทุกพจน์คำนำตอบ...ใครมอบวาง
ไม่เลือนร้าง..แม้พรากไกลจากกัน...
2 กุมภาพันธ์ 2552 05:35 น.
เพรง.พเยีย
๏ คนดีของฉัน...
ทุกทุกวันคงร้างและว่างเปล่า
มีเพียงรอยทาง..ระหว่างเรา
คอยทอดเงาให้เหลียวอย่างเดียวดาย
๏ ภาพอันงดงาม..ในความหลัง
ก็คงยังงดงาม..ในความหมาย
รู้ไหม..ความคิดถึงไม่เคยคลาย
หรือเลือนหายจืดจางจากหัวใจ
๏ สัญญาแห่งเราสอง...
ก่อนเราต้องจากกัน..จำได้ไหม
หรือลืมแล้ว...ลืมสิ้น..แล้วหรือไร
ลืมสายใยผูกพันด้วยกันมา
๏ เนิ่นนานกับรอคอย...
ใยจึงปล่อยแต่ให้..อาลัยหา
วันต่อวัน..จากราตรีจรดทิวา
ราวเชื่องช้า..คอยละเลียดใจคนรอ
๏ จากร้อน,ฝน เวียนสู่ฤดูหนาว
กี่ครั้งคราวผ่านไป..รู้ไหมหนอ
ที่ฉันเฝ้านำรักคอยถักทอ
กับคำพ้อหวังให้คุณได้ฟัง
๏ รู้ไหม..ในความเงียบ
ช่างเย็นเยียบด้วยเศร้าและสิ้นหวัง
คนดี..หรือความจริงคือชิงชัง
เหลือลำพังเพียงฉัน..กับสัญญา..
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเพรง.พเยีย
หน้าส่วนตัว
1115
