24 มกราคม 2551 04:55 น.
เพรง.พเยีย
๏ เธอเอย...บอบช้ำมาใช่ไหม
หัวใจ..คงทุกข์ทนกับหม่นหมอง
อยู่ในห้วงแห่งความเหงาเข้าครอบครอง
และเต็มตรองความหวานที่ผ่านมา
๏ ไม่เป็นไรนะคนดี...
ใจดวงนี้รับรู้ด้วยห่วงหา
เธอไม่เคย..เลือนหายจากสายตา
ทุกเวลาเคียงข้างไม่ห่างเลย
๏ ฉันรู้..หัวใจเธอบาดเจ็บ
เธอหนาวเหน็บเก็บไว้ไม่ยอมเอ่ย
ทุกรอยร่าง..รอยคำ..อันคุ้นเคย
นั้นคอยเผยอ่อนล้ากับอาลัย
๏ หลับตา...สิคนดี
สองมือนี้..จะคอยกุมอยู่ใกล้ใกล้
จะคอยมอบรอยละมุนของอุ่นไอ
รู้สึกไหม..ในรอยสัมผัสนั้น
๏ ฟังเถิดฟัง...สิคนดี
ระหว่างที่หัวใจเธอไหวหวั่น
ได้ยินไหมรอยคำแห่งจำนรรจ์
คือถ้อยกรอง..จากฉันอย่างบรรจง
๏ ลองมอง...สิคนดี
หนึ่งคนนี้มีอาทรคอยทอดส่ง
เธอเห็นไหมกับสายตาอันมั่นคง
จรดลงมอบสู่..เพียงผู้เดียว
21 มกราคม 2551 05:11 น.
เพรง.พเยีย
๏ ภายในห้องอันหม่นมัว...
แสงสลัวทอดถึงบนหนึ่งร่าง
รอบตัวที่เห็นเพียงรางราง
หากใบหน้าซีดจางกระจ่างนัก
๏ ดูสิ...ดูเธอ..ช่างแสนเศร้า
คล้ายรุมเร้าด้วยทุกข์อันหน่วงหนัก
หรือเธอ..ร้าวรอนด้วยพิษรัก
เกินหักเกินห้ามความอาลัย
๏ กอดตัว..ซุกกายกับหวาดหวั่น
ยินรำพันเพียงเสียงสะอื้นไห้
เธอเอย..คร่ำครวญนี้เพราะใคร
หัวใจ..จึงร้าวรานถึงปานนี้
๏ ซ่อนตัวอยู่ในโลกอันโศกหม่น
มืดมนเสมือนแสงอันริบหรี่
ยาวนานเหลือเกินแต่ละนาที
ไม่มี..ไม่เลย..ไม่เห็นใคร
๏ มาเถิด..สองแขนนี้..จะโอบกระชับ
จะคอยซับน้ำตาที่บ่าไหล
ปล่อยเถิด..ปลดปล่อย..ลอยไป
แล้วเธอ-ฉัน..จะร้องไห้ไปด้วยกัน
.................................................
๏ ปาดน้ำตา..รินรื้นสะอื้นอก
มองกระจก..ด้วยสายตายังพร่าสั่น
คงมี..คงมี..ในสักวัน
จะลบทัณฑ์แผลร้ายทั้งหายใจ
12 มกราคม 2551 08:29 น.
เพรง.พเยีย
๏ ใจเอยเหมือนติดข้อง.............บ่วงกรรม
เวียนผูกเข้าจองจำ.....................ไป่พ้น
นานวันกลับยิ่งถลำ......................ลึกสู่ อกเนอ
กลืนหลั่งน้ำตาล้น.......................ซ่อนไว้อาดูร ฯ
๏ กรรมใดหรือตกต้อง..............ตามทัน
หรือบาปจากปางบรรพ์................ก่อนสร้าง
ยึงย้อนสบด้วยมหันต์...................เพรงสาป
โถมทุกข์จนอกว้าง.....................ขื่นท้อทรมาน ฯ
๏ เถิด..หากน้องติดค้าง............หนี้กรรม
ปวงบาปเคยกระทำ....................ก่อนให้
จักรับทุกผลนำ..........................สนองกลับ
ทั้งหมดเพื่อชดใช้......................ตราบแม้นสาสม ฯ
๏ แต่ชาตินี้..เถิดฟ้า.................เป็นพยาน
จรดจิตอธิษฐาน........................สัตย์สร้าง
สัญญาผูกใดจาร.......................จากพี่
ขอส่งคืนไป่ค้าง........................เพื่อแล้วอโหสิกรรม ฯ
๏ และแม้..เกิดชาติหน้า..........ฉันใด
ขออยู่ไกลแสนไกล....................สุดหล้า
กี่ภพกี่สมัย...............................เวียนอยู่
ลึกสุดจนจรดฟ้า........................แยกสิ้นเราสอง ฯ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเพรง.พเยีย
หน้าส่วนตัว
1609
