28 กุมภาพันธ์ 2548 20:46 น.
เพชรสีฟ้า
คนที่คุณรัก เค้าอาจจะเป็นใครมาจากไหนก็ได้
เค้าอาจจะเป็นคนดีหรือคไม่ดี...คุณก็ไม่อาจรู้ได้
แต่สิ่งที่คุณรู้คือ คุณรักเค้า
คนที่รักคุณ เค้าก็อาจจะเป็นใครก็ได้
เค้าอาจจะรู้หรือไม่รู้ว่าคุณรักเค้า
แต่สิ่งที่เค้ารู้คือ เค้ารักคุณ
คุณเคยทำอะไรเพื่อใครบางคนบ้างไหม
ใครบางคนที่คุณต้องการให้เค้ามีความสุข
ในบางครั้งคุณก็อาจจะทำทุกอย่างเพื่อเค้ามากเกินไป
จนลืมคนที่รักคุณ !!!
ครั้งสุดท้ายที่คุณร้องไห้ คุณรู้สึกอย่างไร...
ใครบางคนคงอยากเช็ดน้ำตาให้คุณ
ใครบางคนอาจมีถ้อยคำนับร้อยคอยปลอบใจคุณ
และใครบางคนคงอยากลบรอยน้ำตาของคุณให้เป็นรอยยิ้ม...
ครั้งสุดท้ายที่คุณไม่สบาย คุณรู้สึกอย่างไร...
ใครบางคนอาจเจ็บแทนคุณได้
ใครบางคนคงอยากดูแลคุณอย่างใกล้ชิด
และใครบางคนคงอยากให้คุณมีสุขภาพที่ดี...
ครั้งสุดท้ายที่คุณไปเที่ยว...คุณรู้สึกอย่างไร
ใครบางคนคงอยากเป็นผู้ร่วมเดินทางกับคุณ
ใครบางคนคงอยากพาคุณไปเที่ยว
ในสถานที่ที่เค้าคิดว่านั่นแหละคือสวรรค์ของการเดินทาง
และใครบางคนคงอยากเก็บภาพประทับใจเหล่านั้นไว้ร่วมกับคุณ...
ครั้งสุดท้ายที่คุณมองคนที่คุณรัก...คุณรู้สึกอย่างไร...
ใครบางคนคงอยากมองหน้าคุณ
ใครบางคนคงอยากมองแววตาคู่นั้นของคุณ
และใครบางคนก็คงอยากให้คุณมองแววตาคู่นั้นของเค้าบ้าง...
ครั้งสุดท้ายที่คุณกอดคนที่คุณรัก...คุณรู้สึกอย่างไร...
ใครบางคนอาจแอบมองอย่างใจหาย
ใครบางคนคงแอบอิจฉาคนๆ นั้น
และใครบางคนอาจหวังว่าสักวัน
เค้าคงจะได้อยู่ในอ้อมกอดของคุณ...
ครั้งสุดท้ายที่คุณได้ยินคำว่ารัก...คุณรู้สึกอย่างไร
ใครบางคนอยากบอกคำๆ นี้กับคุณ
ใครบางคนคงอยากให้คุณรับรู้
ถึงความหมายของคำว่ารักจากเค้า
และใครบางคนคงอยากพูดคำนี้กับคุณทุกวัน...
ครั้งสุดท้ายที่คุณพูดคำว่ารัก...คุณรู้สึกอย่างไร
ใครบางคนอาจรอคำนั้นของคุณอยู่
ใครบางคนคงแอบหวังไว้ลึกๆ
ว่าสักวันหนึ่งคงจะได้ยินคำนั้นจากคุณ
และใครบางคนอาจกำลังหมดหวังกับการรอคอยคำนี้...
คุณคงมีความสุขมากที่สุด
ถ้าหากคนที่คุณรักกับที่รักคุณ...
เป็นคนคนเดียวกัน...
25 กุมภาพันธ์ 2548 21:40 น.
เพชรสีฟ้า
เราเป็นคนหนึ่งที่เคยคิดอยากมีเพื่อนที่เข้าใจเราสักคนหนึ่ง
เพื่อนที่ไม่ได้หวังสิ่งของอะไรตอบแทน
เพื่อนที่เข้าใจในและยอบรับในความแตกต่างของเรา
ต่างฝ่ายต่างเข้าหากัน ทำความเข้าใจกัน
ไม่ทิ้งกันให้อีกฝ่ายต้องอยู่กับความโดดเดี่ยวทั้งๆที่ต่างฝ่ายต่างอยู่ใกล้กัน
เจอหน้าพูดคุยกันทุกวัน
... การพบเพื่อนก็เหมือนกับการคบแฟนที่ต้องอาศัยความเข้าใจ
การให้อภัย หลายคนทิ้งเพื่อนอย่างไม่ใยดี
ยามเมื่อมีแฟน
แต่เมื่ออกหักก็กลับมาในสภาพนกบาดเจ็บที่บินกลับรังใช้รังเป็นที่พักฟื้น
เมื่อหายดีก็บินออกไปอีกโดยไม่เหลียวแลรังเก่าๆ
ที่เคยปกป้องตัวมันจากอันตราย
แต่รังๆนั้นก็ไม่เคยนึกเกลียดเจ้านกตัวนั้นเลย
... ทำไมคนที่เราสนิทชิดใกล้กับกลายเป็นคนที่เราเกรงใจเค้าน้อยสุด
... ทำไมบางคนมีเพื่อนอยู่มากมายแต่ก็ต้องกลับรู้สึกโดดเดี่ยว เหมือนไม่มีใครเลย
... ทำไมเพื่อนสนิท เมื่อมีสุข ก็สุขร่วมกัน แต่เมื่อยามทุกข์ กลับไม่ทุกข์ร่วมกัน
... ทำไมสิ่งที่เราคิดว่ามีค่าที่สุดสำหรับเรา กลับกลายเป็นสิ่งที่น่าหัวเราะสำหรับคนบางคน
... ทำไมเมื่อเวลาเรามีสุขเราคิดถึงเค้าคนนั้นเป็นอันดับหนึ่ง แต่เมื่อเค้าคนนั้นมีสุขกลับคิดถถึงเราเป็นอันดับสุดท้าย
... ทำไม
... และทำไม..ไม่มีที่สิ้นสุด
หลายอย่างทำให้คนท้อใจ
หลายอย่างที่ทำให้คนเสียใจ
หลายอย่างทำให้คนๆหนึ่งเปลี่ยนไป
มันเป็นประสบการณ์ เป็นสิ่งสอนให้เราเป็นเรา
... แต่ก็มีบางคนที่รู้ว่าสิ่งๆนั้นทำให้เจ็บ ให้ปวด
แต่ก็ยินยอมที่จะเจ็บต่อไป เพราะคำว่ารัก
++ รักที่ไม่มีรูปแบบ ไม่ว่าจะรักแบบเพื่อน หรือรักแบบคนรัก ++
25 กุมภาพันธ์ 2548 21:31 น.
เพชรสีฟ้า
การต้องอยู่ห่างไกลกับคนที่รักอาจทำให้เกิดความรู้สึกหดหู่ ทรมาน เพราะความคิดถึง ที่เล่นงานคนทั้งคู่
สมมุติให้ความรักเป็นตัวตั้ง ตัวแปรสำคัญที่ทำให้ได้ผลลัพธ์เท่ากับความเปลี่ยนแปลง นั่นคือเวลายิ่งห่างกันไกล ยิ่งห่างกันนาน ความทรมานในความคิดถึง และ การรอคอยที่จะได้พบกันมันยิ่งทวีคูณขึ้น
สิ่งเร้าต่างๆ ก็ค่อยๆ เข้ามาเล่นงานทั้ง 2 ฝ่าย ทั้งเพื่อนใหม่ที่มาคอยอยู่ใกล้ๆ คล้ายๆ จะมีใจให้กัน หรือ หน้าที่การงานที่ต้องรับผิดชอบจนทำให้แทบไม่มีเวลาคิดถึงใคร
ทีนี้ก็ขึ้นอยู่กับว่าใครจะมั่นคงและหนักแน่นกว่ากัน ความตื่นเต้นในตอนแรกๆ ความรู้สึกโหยหาในกันและกัน มันก็ดูจะ น้อยลง...น้อยลง...น้อยลง.... จนแทบไม่เหลือความรู้สึกอะไรต่อกัน
แปลกดีนะ คนที่เคยรักกันม๊าก มาก แล้วต้องจากกัน หรือต้องอยู่ห่างกันด้วยความจำเป็น คนที่เคยสวมกอดกันร้องไห้ในวันที่จากกัน คนที่กล่าวคำลา คนหนึ่งสัญญาว่าจะคอย คนหนึ่งสัญญาว่าจะกลับมา แต่แค่เวลาไม่นาน ก็กลืนความรู้สึกต่างๆ ที่เคยมีต่อกันอย่างท่วมท้นในวันนั้นให้หายไป
"เหมือนเกษรดอกไม้ ที่ปลิวหายไปกับสายลม.......เหลือทิ้งไว้แค่ร่องรอยความทรงจำที่เจ็บปวดของคนที่ไม่เปลี่ยน"
1 กุมภาพันธ์ 2548 10:22 น.
เพชรสีฟ้า
เคยไหมที่จะตั้งความหวังกับคนในฝัน
เคยไหมที่จะตั้งสเป็กคนในฝัน
เคยไหมที่วันหนึ่งเกิดเจอคนๆนั้น
และเคยไหมที่ได้อยูใกล้ๆกับคนๆนั้น แต่เวลาช่างน้อยเหลือเกิน
คุณเคยไหมที่วันหนึ่งคุณเคยวาดฝันว่าคนที่คุณจะเลือกจะต้องมีหน้าตาอย่างนั้น อย่างนี้ รูปร่างอย่างนั้น นิสัย ต้องเป็นอย่างนี้
และพอเวลาผ่านไป คุณเคยไหมที่ความคาดหวังของคุณกลับไม่ได้เป็นอย่างนั้น แต่คุณกลับพบคนที่ใช่โดยไม่มีคุณสมบัติตามนั้น
แล้วเมื่อคุณพบคนๆนั้น เค้ากลับอยู่กับเรา พบหน้ากัน คุยกัน ยิ้มให้กัน แค่เพียงเวลาสั้นๆ เพราะเค้าจะต้องไปไกลจากเรา
คุณจะรู้สึกอย่างไร?
บางคนอาจจะรู้สึกเฉยๆ
บางคนอาจจะรู้สึกใจหาย
บางคนอาจจะรู้สึกคิดถึง
แต่ก็อาจจะมีบางคนที่เก็บความทรงจำดีๆๆที่มีให้เขาไว้ในใจตลอดไป
แล้วสำหรับคุณละ คุณคิดอย่างไร?
1 กุมภาพันธ์ 2548 10:20 น.
เพชรสีฟ้า
#FF6600 ความรักบางอย่างในชีวิตคนเราเอื้อมไม่ถึง สัมผัสไม่ได้
เหมาะสำหรับไว้มองดู ไว้ชื่นชมอยู่ไกล ๆ
ดาวไฟประภาคารสวยล้ำค่า ยามที่เราล่องเรือในทะเลลึก จนหาทางกลับไม่ได้
แต่เราจ้องดูดวงไฟเพียงให้รู้ว่า ความเดินหน้าไปในทิศทางใด
ใช่ว่าเราต้องเบนหัวเรือ เพื่อมุ่งไปจอดเทียบท่าประภาคารเสียเมื่อไร
ได้รักเธอ ประภาคารก็ดูสวยดี คนที่ฉันกอดก็ทำให้รู้ว่าโลกนี้สดชื่น สว่างไสว
อย่าสนใจเลยว่า รักเธอแล้ว ฉันคนนี้จะกอดใคร
ขอให้มีความสุขกับสิ่งที่ทำ....บางครั้ง
เราไม่ได้สัมผัสกับรักที่แท้จริง
แต่เราก็รู้สึกดีใจที่ได้มอง อยู่ห่าง ๆ
มองดูคนที่เค้ามีความรักกัน.....
หน้าส่วนตัว
1049
