16 ธันวาคม 2547 21:16 น.
เพชรสีฟ้า
ทหารหนุ่มแอบหลงรักเจ้าหญิงเลอโฉม
เขาตระหนักถึงความสูงส่งของเธอ
เฉกเช่นเดียวกับที่ตระหนักถึงความต่ำต้อยตน
แต่เขายังรวบรวมความกล้า เดินเสี่ยงตายเข้าไปบอกเธอว่า "รัก"
และจะอยู่บนโลกต่อไปโดยไม่มีเธอไม่ได้
เจ้าหญิงผู้เป็นดวงใจตอบเขาว่า
"ถ้าสามารถรอคอยอยู่ใต้ระเบียงห้องเธอได้ติดต่อกัน
100 วัน 100 คืน เธอจะเป็นของเขาตลอดไป"
ณ ใต้ระเบียง ทหารหนุ่มเฝ้ารอคอยอยู่ตรงนั้น
วันแล้ววันเล่า คืนแล้วคืนเล่า
โดยไม่ยอมขยับเขยื้อนกายไปไหน
เขารอคอยในสายลมบาดผิว
รอคอยในสายฝนกระหน่ำ
รอคอยในความหนาวเหน็บของหิมะ
วันแล้ววันเล่า คืนแล้วคืนเล่า
โดยมีเจ้าหญิงของเขาเฝ้าดูอยู่ตลอดเวลา
เธอเห็นหยาดน้ำตาของเขาพรูพรายเป็นสาย
จนกระทั่งในคืนที่ 99
ทหารหนุ่ม หยุดร้องไห้
หยุดรอคอย
หยุดทุกอย่างไว้
แล้วหันหลังเดินจากไป
เรื่องนี้ไม่มีตอนจบ แต่มีบางคำถาม บางคำตอบในใจ
ความรักของเธอกับเขาอาจจะเหมือน "นาฬิกาทราย "
เมื่อฝ่ายหนึ่งเริ่มหมดรักไปในใจอีกฝ่ายหนึ่งกลับรักขึ้นมาใหม่เต็มเปี่ยม
แต่บางทีทหารหนุ่มอาจตั้งใจแค่แสดงให้เห็นว่าเขารักเธอจริงแท้แค่ไหน
แค่พิสูจน์ให้เห็น แต่ไม่ต้องการ ครอบครองไว้ หรือบางทีเขาอาจเสียใจ
ต้องตัดใจจากไปเพราะรักเขาถูกทำร้ายย่ำยี
หรือบางทีเป็นเจ้าหญิงเองที่เสียใจ
เพราะไม่เคยมีใครรักเธอได้อีกถึงเพียงนี้...
ความรัก เป็นสิ่งที่ออกแบบไม่ได้
ความรัก เป็นเรื่องที่บังคับใจกันไม่ได้
ความรัก ที่บริสุทธิ์ คือ การให้...
ให้โดยที่ไม่หวังว่าจะได้อะไรตอบแทน
.........แต่ในความเป็นจริงแล้ว
ผู้ที่ให้มักจะหวังอยู่ลึกๆ
ที่จะได้ความรักเป็นสิ่งตอบแทน..เสมอ
และเมื่อเค้าได้ ความรัก กลับมาแล้ว
มีเพียงน้อยคนนักที่จะสามารถให้ในลักษณะนี้ได้ตลอดไป
ความอดทนอยู่คู่กับความรักไม่ได้
แต่ความเข้าใจต่างหากที่ควรเคียงคู่กันไป
ถูกต้องที่ "เวลา" เป็นสิ่งที่พิสูจน์ได้ทุกอย่าง โดยเฉพาะความรัก
การประคองให้รักกันได้ตลอดไป เป็นสิ่งที่ยากกว่าการจะทำอย่างใรให้รักกัน
เจ้าหญิงไม่ผิด และ ทหารผู้นี้ก็ไม่ผิด
เพียงแต่เวลาของ ความรัก ของสองคนนี้... ไม่เท่ากันเท่านั้นเอง
เราจะรู้ค่าของสิ่งของสิ่งหนึ่ง เมื่อเราได้รู้ว่า เรา... "ได้เสียมันไปแล้ว"
16 ธันวาคม 2547 21:11 น.
เพชรสีฟ้า
เป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมมานั่งอยู่คนเดียวละ ไม่เข้าไปทำงานกับเพื่อนข้างในบ้านหรือ ฉันรอพ่ออยู่นะ พ่อบอกว่าเย็นนี้จะเอาของมาให้ รอตั้งนานแล้วพ่อฉันยังไม่มาเลย ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรหรือเปล่า คงไม่หรอกเดี๋ยวก็คงมา ท่านอาจไปทำธุระที่อื่นก่อนก็ได้ ไม่มีอะไรหรอก ให้ผมนั่งรอเป็นเพื่อนน่ะ ทำอะไรอยู่หรือ ให้ผมช่วยน่ะ งานนี้เป็นงานของผู้ชาย ผมว่าผมช่วยดีกว่าน่ะ จะไปไหนหรือ ไปด้วยกันไหมเดี๋ยวผมไปส่ง จะได้ขี่รถเที่ยวด้วย ไปด้วยกันน่ะ
ผมถามอะไรเธอหน่อยได้ไหม ผู้หญิงคบผู้ชายที่หน้าตาหรือเปล่า ฉันว่าไม่น่ะ ไม่ทุกคนหรอก บางคนเลือกที่จะคบกันที่นิสัยมากกว่า อืม... แล้วเธอละคบคนที่หน้าตาหรือเปล่า สำหรับฉันนิสัยต้องมาก่อน ไม่รู้สิ ฉันว่าถ้าหน้าตาดีแต่นิสัยไม่ดีก็ใช้ไม่ได้เหมือนกัน
ตอนนี้เธอคบกับใครอยู่หรือเปล่า ตอนนี้ไม่ได้คบกับใครเพราะฉันอยากจะเรียนก่อน ทำเพื่อพ่อแม่ก่อนแล้วค่อยทำเพื่อตัวเอง แล้วเธอไม่เคยมีแฟนเลยหรือ เคยสิ แต่ก็คงไม่ได้เรียกว่าเป็นแฟนกันหรอกนะ ก็แค่โทรคุยกัน ชอบอะไรเหมือนๆกัน แต่ก็ไม่เคยไปไหนด้วยกัน ทำไมละ คือ ฉันกลัวพ่อฉันรู้นะ เขาชวนฉันไปดูหนัง แต่ฉันไม่ได้ไป เพราะกลัวว่าพ่อจะรู้ ทั้งที่ฉันอยากจะไป แต่พอถึงช่วงเวลาหนึ่ง เขาคนนั้นก็ย้ายไปเรียนที่อื่น นานๆไปเราก็ขาดการติดต่อกัน
เวลาเริ่มทำให้เราสองคนสนิทสนมกันมากขึ้น ได้ขี่รถเที่ยวกันบ่อยขึ้น จนมาถึงวันหนึ่ง
เธอไม่คิดจะมีแฟนบ้างหรือ
ไม่รู้สิ
ถ้านั้น อืม.... เราลองคบกันดีไหม
ก็ได้
อย่างนั้นเวลาต่างคนทำอะไรก็ต้อง เคารพซึ่งกันและกันน่ะ
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเธอจะทนได้ไหม ฉันว่าฉันทนได้นะไม่เป็นไรหรอก
ฉันขออะไรเธอสักอย่างได้ไหม ได้สิ คือถ้าวันหนึ่งเราต้องเลิกเป็นแฟนกันด้วยเหตุผลอะไรบางอย่าง ฉันขอให้เธอเป็นฝ่ายบอกนะ เพราะตอนคบกันเธอเป็นฝ่ายบอก แต่ถึงอย่างไรฉันก็ไม่จากเธอไปไหนหรอก ถึงแม้วันหนึ่งเธอจะทิ้งฉันไป ฉันก็จะรักเธออยู่อย่างนี้ ผมรับปากนะ และผมก็สัญญาว่าจะไม่ทิ้งเธอไปไหน และผมก็จะไม่มีวันทำให้คนที่ผมรักต้องร้องไห้ด้วย ผมสัญญา
จากนั้นทุกๆวันก็เป็นแบบนี้...
กลับบ้านดีๆนะ โหนรถระวังด้วย กลับถึงบ้าน อย่าลืมไหว้พ่อกับแม่ อย่าลืมถอดรองเท้า อย่าลืมอาบนำ (สำคัญมากๆ) อย่าลืมไหว้พระก่อนนอน อย่าลืมคิดถึงฉัน รักฉันให้มากๆ ฉันก็คิดถึงและรักเธอทุกวันนะ
เวลาผ่านไป ความหอมหวานเริ่มจืดจางลง ฝ่ายชายเริ่มไม่สนใจความรู้สึกของฝ่ายหญิง เป็นเหตุให้เธอผู้นั้นร้องไห้เกือบทุกวัน สาเหตุเป็นเพราะความเอาแต่ใจของฝ่ายชาย ที่ทุกวันนับจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
วันหนึ่งถ้าเราต้องห่างกันไม่ได้เจอกันทุกวัน เธอจะทนได้หรือ จะทำใจได้ไหม คือผมว่า ถ้าคุณได้เจอคนที่ดีก็อย่ามองข้ามไปนะ ผมขอโทษนะสำหรับบางเรื่องที่ผ่าน เราลองเป็นเพื่อนกันดีไหม ไม่ใช่ว่าผมไม่รักคุณนะ แต่อาจจะรักน้อยลงจากเมื่อก่อน คุณเข้าใจผมนะ
สาเหตุที่ทำให้ฝ่ายชายเปลี่ยนไปก็คงเป็นเพราะ เขามีตัวเลือกมากขึ้น และตัวเลือกแต่ตัวก็ดูเหมือนจะเหนือกว่าเธอคนนั้นของเขา มันเกิดการเปรียบเทียบขึ้นโดยไม่รู้ตัว และคงคิดว่าชีวิตยังอีกไกล ยังได้เจอคนอีกมากมาย
แม้เวลาจะผ่านไปแต่ก็ไม่นาน ฝ่ายหญิงยังคงไม่ตัดใจจากฝ่ายชาย ผู้ซึ่งกำลังสนุกสนานอยู่กับการได้เพื่อนใหม่ ได้เจอกับสภาพแวดล้อมใหม่ๆ นี่เธอยังรักฉันอยู่หรือเปล่า ที่ผ่านมาฉันยังคงคิดถึงเธอเสมอนะ ฉันทำของขวัญวันเกิดให้เธอด้วยนะ ทำมันเองกับมือเลยนะ และมันก็มันเป็นชิ้นแรกและชิ้นเดียวที่ฉันทำได้ขนาดนี้ เธอมาหาฉันหน่อยสิ ฉันจะได้เอาของขวัญให้เธอด้วยไง เอ่อ......ผมไม่ว่างนะออกไปหาไม่ได้หรอก ต้องทำงานที่บ้าน อืม.........คือ ผมรักคุณแบบเพื่อนแล้วละน่ะ คุณไม่เป็นไรใช่เปล่า ฉันไม่เป็นไรหรอกนะ เอาว่าเดี๋ยวถ้าฉันมีเงินฉันค่อยโทรมาหาใหม่นะ
นั้นเป็นคำบอกลาของฝ่ายหญิง ที่ดูเหมือนสภาพจิตใจยังเข้มแข็งอยู่ แต่หลังจากวางโทรศัพท์ เธอก็ร้องไห้เสียใจที่ทำไมคนคนนั้นไม่เคยเห็นคุณค่าของเธอเลย เธอร้องไห้กับเพื่อนสนิทของเธออยู่หลายครั้ง ที่คิดถึงเขาคนนั้น จนเพื่อนๆลงความเห็นว่าถึงเวลาที่เธอต้องเริ่มชีวิตใหม่กับใครสักคน เขาคงไม่กลับมาหาเธอแล้ว จากนั้นฝ่ายหญิงก็ได้หายไปไม่ได้โทรหาเหมือนเมื่อก่อน
ฝ่ายชายที่มัวแต่เพลิดเพลินอยู่กับอะไรที่แปลกใหม่ เริ่มรู้สึกได้ว่า ชีวิตเขาขาดอะไรไปสักอย่าง ไม่มีคนค่อยเป็นห่วงเหมือนเมื่อก่อน ไม่มีคนบอกว่านอนหลับฝันดีน่ะ รักมากน่ะ ไม่มีคนที่นอกจากพ่อแม่และญาติๆ แล้วจะดีเท่าคนนี้ จากนั้นไม่นานเพื่อนที่เคยมีมากมายสนุกสนานก็เริ่มหายไปทีละคนสองคนอันเนื่องมาจากเหตุผลต่างๆนานา ฝ่ายชายก็เริ่มมีความเหงา คิดถึงวันดีๆที่คนคนหนึ่งเคยทำให้ เคยหัวเราะมีความสุขด้วยกัน แต่ในความเป็นจริงวันนี้เธอคนนั้นได้จากเขาไปแล้ว และเขาเองที่เป็นสาเหตุทำให้เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น
ผมเสียใจน่ะ ที่มองข้ามสิ่งดีๆที่คุณมีให้ผมตลอดมา คนที่พูดคุยกับผมได้ทุกเรื่อง ทำให้รู้สึกว่าไม่เคยรู้จักกับความเหงาเมื่อได้อยู่ใกล้ แต่ทำไมนะตอนนั้นผมกลับลืมคนนี้ไปได้ ถ้าเกิดผมย้อนเวลาได้ ผมจะไม่ทำให้คนที่ผมรักเสียใจอีกเลย ต้อนนี้สำนึกได้ก็คงสายเกินที่จะแก้ไขอะไรได้อีกแล้ว เธอคงลืมผมไปแล้ว ตอนนี้ผมคงเป็นได้แค่เพื่อนเหมือนตอนที่ผมพยายามที่จะหยิบยื่นให้คุณ ลาก่อนความทรงจำ 1 ปี 4 เดือน ขอโทษสำหรับการกระที่ไม่ให้เกียรติ ขอโทษสำหรับการล่วงเกิน ที่ผมคิดว่าทำไปก็เพราะ คำว่ารัก "ความรักก็เหมือน ดวงดาว มองเห็นบ้าง ไม่เห็นบ้าง แต่มันก็ไม่เคยจากเราไป"
4 ธันวาคม 2547 20:29 น.
เพชรสีฟ้า
หากการที่เธอเดินเข้าสู่ชีวิตฉันเป็นเพียงความฝันก็คงดีฉันจะตื่น จะลืมทุกๆอย่าง
แต่เธอเดินเข้าสู่ชีวิตฉันไม่เป็นแค่ความฝัน
ฉันจะตื่นได้ยังไง ฉันจะทำสิ่งใดให้ลืมเธอ
วันนี้ช่างเงียบเหงา แต่ก่อนเคยมีเธอเป็นดั่งกำลังใจ เป็นอนาคตเป็นทุกอย่าง
แต่วันนี้ไม่มีเธออีกต่อไป ฉันต้องยืนเพียงลำพังอนาคตของฉันไม่มีเธอ
ฉันรู้สึกท้อ รู้สึกว่าชีวิตส่วนหนึ่งของฉันได้ขาดหายไป
มันเป็นความรู้สึกเหงาๆ อ้างว้างเมื่อฉันไม่มีเธอ
ฉันอยากจะลืมทุกสิ่งทุกอย่างให้เป็นเหมือนความฝัน
แต่ฉันทำไม่ได้เพราะฉันไม่ได้ฝัน
นี่คงเป็นบททดสอบจากฟากฟ้า ฉันเข้มแข็งขึ้นกว่าเดิมก็จริง ฉันยืนได้เดินได้
แต่ทำไมฉันต้องรู้สึกขาดหาย แต่ก่อนฉันไม่มีเธอฉันอยู่มาได้
ฉันเฝ้าถามตัวเองว่าเพราะเหตุใด จนฉันคิดว่า
เพราะใจฉันไม่ใช่ของฉันคนเดียวอีกต่อไปนับแต่วันที่เขาเดินเข้ามาในชีวิตฉัน
ฉันจะทำอย่างไรให้ใจฉันกลับมาเป็นใจของฉันเหมือนเดิม
=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=
หน้าส่วนตัว
851
