25 กุมภาพันธ์ 2548 21:40 น.
เพชรสีฟ้า
เราเป็นคนหนึ่งที่เคยคิดอยากมีเพื่อนที่เข้าใจเราสักคนหนึ่ง
เพื่อนที่ไม่ได้หวังสิ่งของอะไรตอบแทน
เพื่อนที่เข้าใจในและยอบรับในความแตกต่างของเรา
ต่างฝ่ายต่างเข้าหากัน ทำความเข้าใจกัน
ไม่ทิ้งกันให้อีกฝ่ายต้องอยู่กับความโดดเดี่ยวทั้งๆที่ต่างฝ่ายต่างอยู่ใกล้กัน
เจอหน้าพูดคุยกันทุกวัน
... การพบเพื่อนก็เหมือนกับการคบแฟนที่ต้องอาศัยความเข้าใจ
การให้อภัย หลายคนทิ้งเพื่อนอย่างไม่ใยดี
ยามเมื่อมีแฟน
แต่เมื่ออกหักก็กลับมาในสภาพนกบาดเจ็บที่บินกลับรังใช้รังเป็นที่พักฟื้น
เมื่อหายดีก็บินออกไปอีกโดยไม่เหลียวแลรังเก่าๆ
ที่เคยปกป้องตัวมันจากอันตราย
แต่รังๆนั้นก็ไม่เคยนึกเกลียดเจ้านกตัวนั้นเลย
... ทำไมคนที่เราสนิทชิดใกล้กับกลายเป็นคนที่เราเกรงใจเค้าน้อยสุด
... ทำไมบางคนมีเพื่อนอยู่มากมายแต่ก็ต้องกลับรู้สึกโดดเดี่ยว เหมือนไม่มีใครเลย
... ทำไมเพื่อนสนิท เมื่อมีสุข ก็สุขร่วมกัน แต่เมื่อยามทุกข์ กลับไม่ทุกข์ร่วมกัน
... ทำไมสิ่งที่เราคิดว่ามีค่าที่สุดสำหรับเรา กลับกลายเป็นสิ่งที่น่าหัวเราะสำหรับคนบางคน
... ทำไมเมื่อเวลาเรามีสุขเราคิดถึงเค้าคนนั้นเป็นอันดับหนึ่ง แต่เมื่อเค้าคนนั้นมีสุขกลับคิดถถึงเราเป็นอันดับสุดท้าย
... ทำไม
... และทำไม..ไม่มีที่สิ้นสุด
หลายอย่างทำให้คนท้อใจ
หลายอย่างที่ทำให้คนเสียใจ
หลายอย่างทำให้คนๆหนึ่งเปลี่ยนไป
มันเป็นประสบการณ์ เป็นสิ่งสอนให้เราเป็นเรา
... แต่ก็มีบางคนที่รู้ว่าสิ่งๆนั้นทำให้เจ็บ ให้ปวด
แต่ก็ยินยอมที่จะเจ็บต่อไป เพราะคำว่ารัก
++ รักที่ไม่มีรูปแบบ ไม่ว่าจะรักแบบเพื่อน หรือรักแบบคนรัก ++
25 กุมภาพันธ์ 2548 21:31 น.
เพชรสีฟ้า
การต้องอยู่ห่างไกลกับคนที่รักอาจทำให้เกิดความรู้สึกหดหู่ ทรมาน เพราะความคิดถึง ที่เล่นงานคนทั้งคู่
สมมุติให้ความรักเป็นตัวตั้ง ตัวแปรสำคัญที่ทำให้ได้ผลลัพธ์เท่ากับความเปลี่ยนแปลง นั่นคือเวลายิ่งห่างกันไกล ยิ่งห่างกันนาน ความทรมานในความคิดถึง และ การรอคอยที่จะได้พบกันมันยิ่งทวีคูณขึ้น
สิ่งเร้าต่างๆ ก็ค่อยๆ เข้ามาเล่นงานทั้ง 2 ฝ่าย ทั้งเพื่อนใหม่ที่มาคอยอยู่ใกล้ๆ คล้ายๆ จะมีใจให้กัน หรือ หน้าที่การงานที่ต้องรับผิดชอบจนทำให้แทบไม่มีเวลาคิดถึงใคร
ทีนี้ก็ขึ้นอยู่กับว่าใครจะมั่นคงและหนักแน่นกว่ากัน ความตื่นเต้นในตอนแรกๆ ความรู้สึกโหยหาในกันและกัน มันก็ดูจะ น้อยลง...น้อยลง...น้อยลง.... จนแทบไม่เหลือความรู้สึกอะไรต่อกัน
แปลกดีนะ คนที่เคยรักกันม๊าก มาก แล้วต้องจากกัน หรือต้องอยู่ห่างกันด้วยความจำเป็น คนที่เคยสวมกอดกันร้องไห้ในวันที่จากกัน คนที่กล่าวคำลา คนหนึ่งสัญญาว่าจะคอย คนหนึ่งสัญญาว่าจะกลับมา แต่แค่เวลาไม่นาน ก็กลืนความรู้สึกต่างๆ ที่เคยมีต่อกันอย่างท่วมท้นในวันนั้นให้หายไป
"เหมือนเกษรดอกไม้ ที่ปลิวหายไปกับสายลม.......เหลือทิ้งไว้แค่ร่องรอยความทรงจำที่เจ็บปวดของคนที่ไม่เปลี่ยน"
1 กุมภาพันธ์ 2548 10:22 น.
เพชรสีฟ้า
เคยไหมที่จะตั้งความหวังกับคนในฝัน
เคยไหมที่จะตั้งสเป็กคนในฝัน
เคยไหมที่วันหนึ่งเกิดเจอคนๆนั้น
และเคยไหมที่ได้อยูใกล้ๆกับคนๆนั้น แต่เวลาช่างน้อยเหลือเกิน
คุณเคยไหมที่วันหนึ่งคุณเคยวาดฝันว่าคนที่คุณจะเลือกจะต้องมีหน้าตาอย่างนั้น อย่างนี้ รูปร่างอย่างนั้น นิสัย ต้องเป็นอย่างนี้
และพอเวลาผ่านไป คุณเคยไหมที่ความคาดหวังของคุณกลับไม่ได้เป็นอย่างนั้น แต่คุณกลับพบคนที่ใช่โดยไม่มีคุณสมบัติตามนั้น
แล้วเมื่อคุณพบคนๆนั้น เค้ากลับอยู่กับเรา พบหน้ากัน คุยกัน ยิ้มให้กัน แค่เพียงเวลาสั้นๆ เพราะเค้าจะต้องไปไกลจากเรา
คุณจะรู้สึกอย่างไร?
บางคนอาจจะรู้สึกเฉยๆ
บางคนอาจจะรู้สึกใจหาย
บางคนอาจจะรู้สึกคิดถึง
แต่ก็อาจจะมีบางคนที่เก็บความทรงจำดีๆๆที่มีให้เขาไว้ในใจตลอดไป
แล้วสำหรับคุณละ คุณคิดอย่างไร?
1 กุมภาพันธ์ 2548 10:20 น.
เพชรสีฟ้า
#FF6600 ความรักบางอย่างในชีวิตคนเราเอื้อมไม่ถึง สัมผัสไม่ได้
เหมาะสำหรับไว้มองดู ไว้ชื่นชมอยู่ไกล ๆ
ดาวไฟประภาคารสวยล้ำค่า ยามที่เราล่องเรือในทะเลลึก จนหาทางกลับไม่ได้
แต่เราจ้องดูดวงไฟเพียงให้รู้ว่า ความเดินหน้าไปในทิศทางใด
ใช่ว่าเราต้องเบนหัวเรือ เพื่อมุ่งไปจอดเทียบท่าประภาคารเสียเมื่อไร
ได้รักเธอ ประภาคารก็ดูสวยดี คนที่ฉันกอดก็ทำให้รู้ว่าโลกนี้สดชื่น สว่างไสว
อย่าสนใจเลยว่า รักเธอแล้ว ฉันคนนี้จะกอดใคร
ขอให้มีความสุขกับสิ่งที่ทำ....บางครั้ง
เราไม่ได้สัมผัสกับรักที่แท้จริง
แต่เราก็รู้สึกดีใจที่ได้มอง อยู่ห่าง ๆ
มองดูคนที่เค้ามีความรักกัน.....
13 มกราคม 2548 22:02 น.
เพชรสีฟ้า
ความรัก คือ การที่ได้เห็นคนที่เรารักมีความสุขเราก็สุขด้วย
บ้างก็ว่ารัก คือ การเสียสละ
หรืออีกนัยหนึ่งก็ว่ารัก คือ การที่ได้อยู่ใกล้ใครสักคนแล้วเรามีความสุข.ฯลฯ
และอีกหลายๆ นิยามของคำว่ารัก แต่ไม่ว่าใครจะตีความหมายของคำว่ารักเป็นแบบใดก็ตาม เราก็คงไม่อาจที่จะปฏิเสธได้ว่า พวกเราทุกคนต่างก็ยังคงเพรียกหาความรักนั้นอยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าจะเป็นความรักในรูปแบบใดก็ตาม
เมื่อมีคำว่าความรัก ไม่ว่าจะเป็นรักแบบพ่อแม่ พี่น้องเพื่อนหรือคนรักก็ตาม ย่อมหนีไม่พ้นเจ้าความรู้สึกต่างๆ เหล่านี้ นั่นคือ ความคิดถึง คิดถึงคนที่เรารัก กระวนกระวายใจ อยากพบอยากเจอหน้าเขา อยากพูดคุย อยากอยู่ใกล้ ไม่ว่าจะทำอะไรหรือเห็นของอะไรที่เขาชอบ หรือของที่เห็นว่าเหมาะสมกับเขา หรือแม้แต่เพลงที่ฟังแล้วมีความหมาย ก็อยากมอบเพลงนี้ให้เขาก่อนใครๆ หรืออะไรก็แล้วแต่ที่เราจะทำ เราก็จะนึกถึงเขาก่อนเสมอ ว่าเหมาะกับเขานะ เรามาเจอของชิ้นนี้ถูกใจน่าจะให้เป็นของขวัญเขา หรือเรามาเที่ยวสนุก เดินซื้อของหรือทำอะไรก็แล้วแต่ ก็จะคิดว่าหากมีเขาเดินเคียงมาด้วยก็คงจะดีและมีความสุขนะ อะไรทำนองนี้เป็นต้น
ความห่วงใย ห่วงใยคนที่เรารัก ไม่ว่าจะเป็นเรื่อง สุขภาพร่างกาย อาหารการกิน หน้าที่การงาน ห่วงใยแม้กระทั่งความรู้สึกต่างๆ ของเขา ห่วงใยสารพัดที่จะห่วง เป็นต้นว่า ป่านนี้เขาจะเป็นอย่างไรบ้างหนอ วันนี้ฝนตกเขาจะมีร่มไหมนะ ตากฝนหรือเปล่า ดึกขนาดนี้เขากลับบ้านหรือยัง นอนหรือยัง หรืออากาศเปลี่ยนแปลง สุขภาพเขาจะเป็นอย่างไรนะ แล้วเขาจะได้ทานข้าวหรือยัง เขาไม่สบายทานยาหรือเปล่า พักผ่อนไหม ทำงานหนักไหม เหนื่อยไหมฯลฯ และเราก็อยากเข้าไปดูแลเขาใกล้ๆ อยากดูแลเอาใจใส่เขาเป็นต้น
ความหึงและความหวง ไอ้เจ้าความหึงนี่จะใช้กับคนที่เป็นคู่รัก คนรัก แฟนหรือสามีภรรยา มันเป็นอารมณ์ความรู้สึกที่เป็นเจ้าเข้าเจ้าของ ไม่อยากให้คนอื่นมาแย่งชิงไป หรือไม่อยากให้เขาสนใจใครอื่นนอกจากเรา เป็นความรู้สึกที่ออกจะเห็นแก่ตัวไปซักนิด
ส่วนเจ้าความหวงนี่ ใช้ได้กับทุกรูปแบบ เป็นความรู้สึกที่หวงแหนสิ่งอันเป็นที่รัก ไม่อยากให้ใครเข้ามาใกล้แตะต้องสิ่งอันเป็นที่รัก ทะนุถนอมดูแลเอาใจใส่อย่างดีราวกับสิ่งล้ำค่า เป็นอารมณ์และความรู้สึกที่ต่างกันกับความหึง เพราะความหวงนี่นะ ยังยอมให้คนอื่นยุ่งได้ภายใต้ขอบเขตที่จำกัด แต่ทว่าถ้าหึงนี่ ห้ามยุ่งโดยเด็ดขาด! และอีกนั่นแหล่ะนะ หากเอาทั้งหึงทั้งหวงมารวมกันล่ะก็ หึๆ ไม่ต้องคิดเลย คำตอบมีกันเห็นๆ ตบตีฆ่ากันลงข่าวบ่อยๆ เพราะไอ้เจ้าความหึงหวงจนหน้ามืดนั่นแหล่ะ
ความสุข อันนี้คือตัวสำคัญที่สุดเลยล่ะมั้ง เป็นสุดยอดปรารถนาของทุกคนเลยเชียว เป็นความรู้สึกสุขใจ อิ่มเอมใจ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ได้ทั้งวันเลยเชียว มองโลกทางไหนก็สวยงามสดชื่นไปหมด ทำไมหน่ะเหรอ ก็เวลานึกถึงหน้าเขาก็ยิ้มอย่างมีความสุข ไปทำอะไรมาด้วยกันนึกถึงก็สุข พูดคุยเจอหน้ากัน เดินเล่นเดินเที่ยวดูหนังฟังเพลงก็มีความสุข เห็นของขวัญดอกไม้ที่เขาให้มาทีไรแหมยิ้มสุขใจทุกที และอีกสารพัดฯลฯ แล้วเมื่อเรามีความสุขกับอะไรก็อยากให้เขาเข้ามามีส่วนรับรู้และแบ่งปันความสุขนั้นด้วย แม้ว่าเวลาทุกข์ เราไม่อยากให้เขารับรู้แต่ถ้ามีเขาอยู่เคียงข้างคอยให้กำลังใจ คอยปลอบโยน แค่นี้เราก็มีความสุขแล้ว หืม..อะไรจะสุขีสโมสรขนาดนั้นหนอ.
สุดท้ายและท้ายที่สุดที่จำจะต้องกล่าวถึง แม้ไม่อยากพูดถึงก็ตามทีนั่น คือ ความทุกข์ ความเสียใจ ความผิดหวัง ความเหงา ความเศร้าและการอกหัก การพลัดพรากจากบุคคลอันเป็นที่รัก ย่อมนำมาซึ่งสิ่งเหล่านี้ เมื่อมีรักสิ่งเหล่านี้ก็ย่อมจะมีตามควบคู่กันมาเสมอ ดังคำกล่าวที่ว่า "ที่ใดมีรักที่นั่นย่อมมีทุกข์" สุขทุกข์เป็นของคู่กันไงล่ะ อาทิเช่น อีกใจหนึ่งกำลังมีความสุขกับการที่ได้อยู่ใกล้คนที่เรารัก แต่ทว่าอีกใจหนึ่งลึกๆ ทุกคนก็คงไม่อาจปฏิเสธได้ว่า ก็มีความหวาดระแวง หวั่นไหวอยู่ปะปนไปด้วย หวาดหวั่นใจกลัวว่าความสุขนี้มันจะอยู่กับเราได้นานไหมหนอ และหวาดกลัวยามอยู่ห่างไกลกัน เขาจะเป็นอื่นไหม หรือคำพูดบางคำของเขาก็อาจมากระทบใจกระทบความรู้สึกของเราได้แบบไม่ตั้งใจ และมันก็ทำให้เราเสียใจก็เป็นได้ หรือแม้แต่ความห่วงหาอาวรณ์ ซึมเศร้าและเหงาก็มีปะปนตามมาอยู่ด้วยเสมอ และเมื่อความรักไม่สมหวัง ก็ย่อมนำมาซึ่งความเจ็บปวดรวดร้าวและความโศกศัลย์เสียใจมาด้วยเสมอ นี่แหล่ะนะที่รวมกันแล้วเรียกว่า "ความรัก"
หน้าส่วนตัว
1012
