กลับมายืนที่เก่า ที่ที่มีแต่ความเหงาและเหว่ว้า แต่มั่นคงเสมอตลอดมา ไม่ต้องเสียน้ำตาปวดร้าวใจ กลับมาเป็นคนเหงาคนเดิม ณ จุดเริ่มทางสายเดิมที่ร้าวไหว วันนี้ยังไม่รู้ว่าจะก้าวต่อไปข้างหน้าอย่างไร เช็ดน้ำตาที่หยาดไหลแม้หัวใจแทบขาดรอน ต่อไปนี้จะไม่มีใคร ที่ผ่านมาปวดร้าวและอ่อนไหวเกินจะไถ่ถอน ขอพรจากคนบนฟ้าให้หัวใจกล้าตัดรอน ขอจากจรความรักขอพักใจ
หน้าส่วนตัว
584
