1 ตุลาคม 2547 16:39 น.
เพชรสีฟ้า
ไม่ต้องห่วงฉัน............
เรื่องราวที่ผ่านมานั้นให้มันผ่านไปดีไหม
ชีวิตมีเรื่องราวให้ก้าวต่อไป
ต่างคนต่างมีเส้นทางใหม่ไม่เกี่ยวกัน
เรื่องราวที่ผ่านมา..........
เป็นบทเรียนให้ต่างคนต่างรู้ว่าอย่าเพ้อฝัน
เรื่องของความรู้สึกไม่มีใครบังคับมัน
เรื่องของหัวใจความผูกพันยังต้องเรียนรู้กันต่อไป
ฉันคงไม่สามารถเป็นอะไร
แค่ผู้หญิงธรรมดาที่หัวใจรอนล้าอ่อนไหว
เป็นอย่างนี้ก็ดีแล้วต่างคนต่างไป
อาจจะดูเหมือนใจร้ายก็แค่ไม่อยากอ่อนไหวอย่างเคยเป็น
........................ให้มันเป็นอย่างนี้ก็ดีแล้ว ................
1 ตุลาคม 2547 16:35 น.
เพชรสีฟ้า
กลับมายืนที่เก่า
ที่ที่มีแต่ความเหงาและเหว่ว้า
แต่มั่นคงเสมอตลอดมา
ไม่ต้องเสียน้ำตาปวดร้าวใจ
กลับมาเป็นคนเหงาคนเดิม
ณ จุดเริ่มทางสายเดิมที่ร้าวไหว
วันนี้ยังไม่รู้ว่าจะก้าวต่อไปข้างหน้าอย่างไร
เช็ดน้ำตาที่หยาดไหลแม้หัวใจแทบขาดรอน
ต่อไปนี้จะไม่มีใคร
ที่ผ่านมาปวดร้าวและอ่อนไหวเกินจะไถ่ถอน
ขอพรจากคนบนฟ้าให้หัวใจกล้าตัดรอน
ขอจากจรความรักขอพักใจ
30 กันยายน 2547 19:40 น.
เพชรสีฟ้า
สมุดกลอนเล่มนั้น
ฉันเขียนมันจากความรู้สึกที่มี..ที่จะมอบให้
แทนคำพูดหลากพันร้อยที่ไม่อาจบอกเธอไป
แทนทุกความรู้สึกของใจ..แด่คนดี
เพียงแค่เธอได้เปิดอ่านมัน
ซึมซับความสัมพันธ์ของสมุดเล่มนี้
เปิดอ่านทุกหน้า...ทุกถ้อยคำเขียนที่มี
เธอจะรู้..ทุกความรุ้สึกที่ฉันมี..ที่จะบอกเธอ
30 กันยายน 2547 19:21 น.
เพชรสีฟ้า
เธอตอบได้ไหม
กับความหมายของความรัก
ทำไมต้องมีการอกหัก
แล้วทำไมต้องมีการพบเจอ
ทำไม?ต้องมีเธอกับฉัน
ทำไม?คนรักกันจะต้องพรํ่าเพ้อ
ทำไม?ต้องกระวนกระวายเมื่อไม่ได้พบเจอ
ทำไม?ต้องคิดถึงทุกนาทีที่ห่างไกล
สุขหรอ?เมื่อเธอเข้ามาทัก
สุขหรอ?เมื่อมีคนรักอยู่ใกล้
สุขหรอ?เมื่อเห็นเธอดีใจ
สุขหรอ?เมื่อหัวใจฉันมีเธอ
เศร้าหรือ?เมื่อเห็นเธอปันใจ
เศร้าหรือ?เมื่อเธอห่างไกลจากตัวฉัน
เศร้าหรือ?เมื่อเธอเดินผ่านโดยไม่ทักทายกัน
เศร้าหรือ?เมื่อความหมายระหว่างเรานั้นเปลี่ยนไป
แล้วทำไมหัวใจฉันถึงมีความรู้สึกอย่างนี้
มันรู้สึกว่า อืม...ค่อนข้างดีเมื่อมีเธออยู่ใกล้ๆ
นี่หรือเปล่า...ที่เขาเรียกกันว่า ความรู้สึกของหัวใจ
นี่หรือเปล่าที่ใครใครบอกว่า รัก นั้นเอง!
หน้าส่วนตัว
1139
