6 กุมภาพันธ์ 2552 20:02 น.
"เพชรสังคีต"
โอ้ดึก โอ้ดื่น คืนนี้
คนดี ของพี่ คงฝัน
รัญจวน ครวญคร่ำ รำพัน
จอมขวัญ กระสันต์ ถึงใคร
โอ้ดึก โอ้ดื่น คืนคล้อย
ดาวลอย หลบหนี ไปไหน
อยากวอน สุดา ยาใจ
เพ้อพา พิไร ใกล้กัน
โอ้ดึก โอ้ดื่น คืนนี้
ดนตรี ของพี่ ยังฝัน
ยังเศร้า อย่างไร อย่างนั้น
อกหัก รักมัน ลืมพี่
ยาใจ ได้ยิน ไหมเพลง
เสียงเพลง นักเลง กวี
ยังวอน ถวิล สิ้นดี
วอนน้อง ปราณี พี่พลาง
โอ้ดึก โอ้ดื่น เดือนคล้อย
ดาวลอย ร้อนรน หม่นหมาง
เหม่อมอง จ้องฝัน วันว่าง
ยังห่าง ร้างลา อาลัย
ตั้งแต่ วันพราก จากกัน
วันนั้น หรือวัน ไหนไหน
วันคืน ฝืนเวียน เปลี่ยนไป
รักร้าง ว่างใจ ไร้เงา
ยังอยู่ ที่เดิม ที่นั้น
รอวัน กลับหลัง ดังเก่า
ทั้งคืน ทั้งวัน มันเศร้า
มัวเมา ซบเซา โศกศัลย์
โอ้ดึก โอ้ดื่น คืนคล้ำ
ลำนำ รักร่ำ รำพัน
ว่าตรอม ว่าตรม วันนั้น
เพราะความ รักมัน ลืมพี่
แล้วใคร จะลืม รักลง
ยังคง หลงมนต์ กวี
ยังห่วง ใจรัก ศักดิ์ศรี
เพลงกวี โสภี เพริศเพรา ฯ
5 กุมภาพันธ์ 2552 16:41 น.
"เพชรสังคีต"
นิราศร่ำจำวิตกเพียงอกหัก
อ่อนระทวยป่วยใจด้วยไร้รัก
วันก่อนเคยสมานสมัครได้พักพิง
เพราะเชิงชายหลายเล่ห์เสน่ห์ลึก
ไม่ตรองตรึกชะล่าใจไปทุกสิ่ง
เห็นว่าเจ้าฝากกายหมายแอบอิง
ไม่ประวิงกลับเห็นเช่นของตาย
อันความดีสารพัดไม่ขัดสน
สารพันจะดิ้นรนสู้ขวนขวาน
เพียงแต่ขอรักแท้แน่ใจกาย
หวังให้พี่เป็นชายได้ฝากรัก
ถนอมรักสักเท่าไหร่ไม่รู้สม
เพราะโมหะปะตรมระทมหนัก
ซ่อนร้อยชู้สู่ไว้ใฝ่ใจชัก
เจ้าทราบสิ้นสุดประจักษ์แต่ยอมทน
อนิจจากรรมมีวันนี้แล้ว
เคราะห์เคยทำน้องแก้วให้สับสน
อันเวรกรรมจำพาพิรากล
ย้อนกลับสู่ดวงกมลคนหลายใจ
เจ้าสู้ทนอดสูเช่นชู้รัก
ซื่อตรงนักภักดีจะมีไหน
แต่เมื่อกรรมจำพรากเจ้าจากไป
พี่ก็เหมือนตักษัยบรรลัยลง
ที่นอนน้อยคอยรองรับเรือนร่าง
เคยเชยปรางกระซิบสั่งดังประสงค์
หน้าผากน้อยรอยพี่จูบบรรจงจง
พี่ฝากรักสลักตรงตราบวันตาย
น้องยังว่านอนที่ไหนไม่เหมือนนี่
ทุกข์อินทรีย์หลับสนิทนิทราหาย
หมอนใบใหญ่กอดแน่นแสนสบาย
เราต่างชื่นอารมณ์ชายคลายกังวล
ตัวพี่นี้รักน้องน้อยไปหรือ
ถึงจะดื้อด้านไปไม่ขัดสน
สนองรักสลักเสน่ห์ทุกเล่ห์กล
หวังเพียงน้องจำทนกับพี่ยา
อันความคิดหวังไว้ในใจพี่
คุณความดีเคยสนิทเสน่หา
ไม่มีใครเกินขวัญกัลยา
ยกไว้เป็นยอดดวงตาอุราเรียม
วันนี้แล้วพี่จะลาเจ้ามิ่งมิตร
ฝากจุมพิตติดไว้ในใจเปี่ยม
ถึงผ่ายผอมตรอมตรมระทมเกรียม
จะเสงี่ยมงดไว้ในใจตรม
จะสิ้นสุดเพียงนี้ทีเดียวหรือ
แต่ละมื้อกินอะไรจะได้สม
หวังให้น้องหวนกลับรับอารมณ์
ขอชื่นชมเพียงขวัญกัลยา ฯ