9 กรกฎาคม 2550 23:30 น.
"เพชรสังคีต"
...ชวาลาเรืองเรื่อเมื่อย่ำค่ำ
ฉมกลิ่นร่ำรสสุคนธ์วิมลสรร
ชุณหปักษ์จันทรจรจรัล
โนมพรรณอะเคื้อคร้าวราวนพคุณ
ดาราฤกษ์เบิกอัมพรมาจรแจ่ม
เจ้าลี้แรมแซมฟ้ามาเกื้อหนุน
แต้มราตรีสุรางคนามาการุณย์
พร่างพรายจุลดาราพร้อยมาคอยมอง
ตระหง่านง้ำลำพูอยู่ริมฝั่ง
ชโลธรซัดคลั่งดังหม่นหมอง
เจ้าแผ่กิ่งเคลื่อนคล้อยค่อยประคอง
แขวนโคมทองของหิ่งห้อยนับร้อยพัน ฯ
9 กรกฎาคม 2550 22:17 น.
"เพชรสังคีต"
...ครั้นย่ำสนธยาราตรีกาล
จุดกำยานคลุ้งคละม่านส่าหรี
ลมพาพลิ้วปลิวไกวไปในที
เผยแสงสีสุดวิไลในอัมพร
ดวงบุหลันเรืองรองละอองเหม
แสนปลื้มเปรมสุขสันต์บรรจถรณ์
สังคีตกล่อมย้อมไปให้ทรวงคลอน
เมื่อครั้งก่อนเคยสนิทชิดอุรา
ยังชี้ชวนให้ชมแสงบุหลัน
สำราญครันกระสันใจยังใฝ่หา
โอ้นวลน้องผ่องผุดดุจดารา
ป่านฉะนี้เจ้านิทราแล้วหรือไร ฯ
8 กรกฎาคม 2550 22:00 น.
"เพชรสังคีต"
...โอ้ละหนอเจ้าดวงพวงมาลา
มายิ้มแย้มรอข้าหรือไฉน
กลีบทองเจ้าดั่งสร้อยร้อยดวงใจ
สุดพิไลยามแสงส่องต้องอนงค์
เฉิดเฉลายามเช้าแสนพราวเพริศ
งามบรรเจิดเลิศวิไลให้ไหลหลง
พอยามบ่ายแดดร้อนเจ้าอ่อนลง
แต่ยังคงงามงดแม้หมดแรง
เมื่อสายัณห์พลันชื่นระรื่นหมอก
เปนระลอกระริ้วเรื่อยฟ้าเอื่อยแสง
ลมเย็นพลิ้วพลัดปลิวพอมีแรง
เจ้าซ่อนแฝงริ้วเกสรอย่างอ่อนโยน
ค่อยขยับปีกเข้าเจ้าดอกไม้
หุบกลีบไปในซุ้มไพรอันโลดโผน
ลืมแดดร้อนทิวาภัยแสนโชกโชน
หลับถึงโพ้นราตรีที่รอคอย
ใบของเจ้าจะต่างหลังคาอุ่น
คอยการุณรับหยาดน้ำค้างพร้อย
แสงดาวเดือนจะต่างเพื่อนในดงดอย
อย่าเหงาหงอยจะคอยเฝ้าเจ้ามาลี
สายหมอกเย็นจะเปนดั่งลมพัด
คอยขจัดโภยภัยในยามนี้
เพียงให้เจ้าหลับสบายในราตรี
เพื่อพรุ่งนี้ที่ชื่นบานผ่านมาเยือน ฯ
8 กรกฎาคม 2550 14:36 น.
"เพชรสังคีต"
"พระเจ้าลืม"
ยุรยาตรเยื้องบาทมาวาดเสก
วาดก้อนเมฆวาดฟ้าวาดสวรรค์
วาดนางฟ้าวาดเทวาวาดคนธรรพ์
วาดคืนวันวาดต้นไม้วาดสายลม
วันหนึ่ง ธ คิดวาดชาติมนุษย์
ดูผ่องผุดเนรมิตกายได้สวยสม
โสภาเพี้ยงชาวฟ้าน่าชื่นชม
แต่..กลับตรมเพราะขาดไรใครใคร่รู้
ธ ก็วาดมนุษย์ขึ้นอีกนับล้าน
ก็กลับค้านกันทุกคราน่าหดหู่
เกิดสงครามฆ่าฟันฉันมึงกู
ธ เพ่งดูนึกไม่ออกบอกไม่เป็น
ครั้นเหลียวเห็นมนุษย์น้อยกลอยสวาท
งามผุดผาดนั่งร้องไห้ไร้คนเห็น
จึงเอื้อนโอษฐ์เอ่ยถามความลำเค็ญ
นี่เจ้าเป็นอะไรเล่าเจ้าบอกที
โอ...โปรดเกศองค์พระผู้เป็นเจ้า
ท่านคอยเฝ้าวาดโลกใหญ่ใบกลมนี้
ท่านหลงลืมวาดไปได้กระไรมี
โอ้พระเจ้าจอมชีวี...ไม่วาด "รัก" ฯ
8 กรกฎาคม 2550 13:42 น.
"เพชรสังคีต"
"มโหรี"
..เริ่มเพลงประเลงโหม คิตโลมอุราสันต์
สามสายระไหวพลัน ก็คะครึ้มหทัยไทย
นอยนอยระนาดแผ่ว จะเพราะแพร้ว ณ ทรวงใน
ฆ้องโหม่งสิพริ้วไหว ละก็ตามระนาดนั้น
ทุ้มล้อระนาดเคล้า ดุริย์เร้าฤทัยพลัน
เพียงออจะล้อลั่น เสนาะแว่ว ณ ทำนอง
ริกริกจะเข้ริก แน่ะกระดิกระคนกลอง
เอ่อเอยจะร่วมร้อง บทสังคิตาเพลิน ฯ
หน้าส่วนตัว
1077
