2 สิงหาคม 2550 15:50 น.
"เพชรสังคีต"
"ห่วง"
...บุหลันทรงกลดหมดหมู่เมฆ
การเวกร่ำร้องระงมสวรรค์
เพ็ญแขแผ่ผายพรายพรรณ
แสงจันทร์จับหยาดน้ำค้างพราว
ราตรีผลิบานตระการกลิ่น
หอมระบิลผินชมเฉกฉมสาว
ซบใต้ร่มลั่นทมชมดาว
ส่องอะคร้าวคู่จันทร์อันอำไพ
น้ำค้างเย็นดั่งต้องละอองฝน
นภดลเจิดจ้าอ่าไสว
รำลึกถึงคืนนั้นทันใด
เสียวซ่านทรวงในไปมา
แนบน้องตระกองกอดสอดแนบ
อิงแอบรักเล่ห์เสน่หา
คะนึงถึงพุ่มพวงสรวงสุดา
พิมานนั้นน้องยาเจ้าพาไป
โกสุมสร้อยห้อยย้อยระย้าดอก
ล้อระลอกหมอกขาวหนาวไฉน
สุคนธาพวงผกาสุมาลัย
มิซ่านใจกว่าแม่แท้เอย
หอมกลิ่นมาลาการะเกด
คราเทวษพี่ยาอุราเฉลย
ร้างรมย์ชมชิมลิ้มเลย
กรรมเอ๋ยปางใดหนอได้ทำ
กระโต้งโห่งยูงแว่วแนวป่า
บอกเวลาจวนสางร้างค่ำ
ยามราตรีงามงดน่าจดจำ
ขอลาร่ำฉ่ำใจไปบัดนี้
โอ้อุษาแล้วหนอขอลาล่วง
สุริยาทาบห้วงโพยมศรี
มิลืมร้างห่างสิ้นกลิ่นราตรี
ยามบุหลันพลันมีพี่จะมา ฯ
(ว.วาทกร พส.)
(๒๓.๐๕ น. อาทิตย์ อาสาฬหปุรณมี กรกฎาคม ๒๕๕๐)
1 สิงหาคม 2550 16:19 น.
"เพชรสังคีต"
...ศรีศรีศรีมิ่งแก้ว ศรีสุดา
ปานหยาดทิพย์นภา พร่างพร้อย
คืนชีพชุ่มสุขา นาแม่
จากแม่ยังโศกสร้อย บ่ได้ลืมเลือน ฯ
...สถิตย์เสถียรแผ่นฟ้า รมย์สวรรค์
สุขแห่งวิมานอัน เพริศพริ้ง
คิดถึงแม่ทุกวัน เวลา จริงเฮย
ภาพแม่ตระหง่านหิ้ง แห่งข้าคือครู ฯ
ครบรอบ ๒ ปี แห่งการจากไปของ "นักร้องเสียงมะดันดอง"
ผู้มีนามว่า "ศรีสุดา รัชตะวรรณ"
อดีต - หัวหน้าฝ่ายบันเทิงกรมประชาสัมพันธ์
- นักร้องยุคกลาง อันเป็นเอกลักษณ์ของ "สุนทราภรณ์"
- หัวหน้าวงดนตรี "สังคีตสัมพันธ์"
ปัจจุบัน - ศิลปินผู้ล่วงลับ ที่ผลงานและชื่อเสียงเป็นมรดกแห่งชาติ
- แบบอย่างที่ดีของนักร้อง นักดนตรีรุ่นใหม่
- แบบอย่างการร้องเพลงที่ข้าพเจ้าศึกษา และชื่นชอบ ยกย่องให้ท่านเป็น "ครู" ของข้าพเจ้า
ฯลฯ
26 กรกฎาคม 2550 17:57 น.
"เพชรสังคีต"
"ไทยเอย"
ไทย หนอไทยยามนี้ที่เจียนคลั่ง
นั้น ลองนั่งคิดดูนะว่าเหตุไหน
เจ็บ อีกแล้วชาวประชาสุธาไทย
มาก เกินไปหรือว่ายังพลั้งไม่พอ
พอ เกิดเรื่องก็โทษฝ่ายตรงข้าม
แล้ว ลุกลามถึงผู้ใหญ่ไฉนหนอ
หรือ สนุกนึกเล่นเป็นรื่นคอ
ยัง หลอกล่อว่ามีอุดมการณ์
รัง รึงรัดถ่วงราษฎร์ชาติประเทศ
แก สมเพสตัวเองไหมอ้ายหน้าด้าน
กัน พวกก็ชื่นฉ่ำกันสำราญ
เอง ชาวบ้านก็เหม็นโฉ่โง่เหมือนควาย
สนุก สนานบานตะไทไฉนละเหวย
มาก พวกเลยระรานกันเป็นมั่นหมาย
ใช่ ชาวบ้านมีสุข หรือ ทุกข์กาย
หรือเปล่า นายอุดมการณ์สำราญดี
ไทย เป็นไทยเคยใหญ่ในบูรพา
คง ล่มหล้าด้วยปการฉนี้
สูญ หายไปไม่ใช่ใคร หรือ ไพรี
ชาติ เสรี พังเพราะไทย นะ ไทยเอย ฯ
24 กรกฎาคม 2550 22:07 น.
"เพชรสังคีต"
....น้ำค้างพราวดาวพร้อยลอยระยิบ
อีกนับสิบหริบรี้หรี่หรี่เรื่อย
กลางโพยมโลมหล้าจันทราเปลือย
ฉิวฉิวเฉื่อยเอื่อยออดลอดเมฆา
ครั้งหนึ่งเคยเชยชิดสนิทสนม
ร่วมชิมชมสมเสน่ห์ในเคหา
บุหลันผุดผ่องพรรณดั้นอาภา
เลื่อนลีลารสรักสลักใจ
ปทุมมาเหลื่อมแสงจันทราจับ
ดุจประดับละอองทองที่ผ่องใส
การเวกขานลั่นสนั่นไพร
สำเนียงพรั่นสั่นไหวในราตรี
สไบโบกบิดพลิ้วลิ่วลมพัด
ทับทรวงผลัดผลอยไปไม่คงที่
สุคนธ์ชื่นตื่นตามาลินี
ทั้งจำปีจำปาน่าภิรมย์
จนสงัดเงียบเสียงสำเนียงดึก
ยังหวนนึกถึงคู่เคยสู่สม
ม่อยหลับไหลในบรรถรร้อนระทม
หวังวันใหม่คลายตรมได้ชมนาง ฯ
24 กรกฎาคม 2550 18:54 น.
"เพชรสังคีต"
"ใบ้คลั่ง ๒"
...ใบ้จะคลั่งอีกหนให้พ้นเปลี่ยว
เอ่ยคำเดียวคือรักที่จักให้
แม้นไม่เหลียวแลมาไม่อาลัย
พี่ยินยอมพร้อมใจจะฟังนาง
ใจมันร้อนมันรนจนเจียนบ้า
ในอุราขุ่นข้องหมองหมาง
ทั้งโศกซ้ำประดิพัทธ์กำหนัดพลาง
กลัวจืดจางร้างชมไม่สมประดี
จึ่งว้าวุ่นครุ่นคิดจิตตระหนัก
จะเอ่ยรักแม่ไปให้สดศรี
แม้นเจ้าไม่สนใจในวาที
ตัวพี่นี้จะลาขาดนิราศพลัน
ไม่ให้เจ้าเห็นพักตร์ประจักษ์เนตร
จะเทวษร้างลาคราโศกศัลย์
ถึงอุราพี่ซึ่งพึงรำพัน
จะหยุดฝันพันรำพึงคิดถึงเธอ
ขิมเจ้าเอ๋ยจะร้างเสียงสำเนียงเสนาะ
ที่ไพเราะยามเจ้าเล่นเห็นเสมอ
คงแว่วเพลงร้างรามาบำเรอ
สนองเสนอเอ่อทุกข์จุกเจ็บใจ
หากวาจาครานี้มิสมหวัง
ถึงภินฑ์พังทั้งสิ้นชีวินไร้
ถึงจะเศร้าโศกา..มิอาลัย
หวังยังล้นท้นใจหาใหม่เอย ฯ
หน้าส่วนตัว
1020
