29 กุมภาพันธ์ 2551 13:34 น.
"เพชรสังคีต"
"คิดถึงฉันบ้างไหม"
...คิดถึงฉันบ้างไหมฉันใคร่รู้
ใครสักคนคอยดูอยู่หรือเปล่า
คิดถึงฉันคิดถึงวันมีสองเรา
ใครสักคนยืนเหงาเศร้าหัวใจ
คิดถึงฉันบ้างไหมฉันใคร่ถาม
ใครสักคนเขียนความมาร่ำไห้
คิดถึงฉันคิดถึงรักสักเท่าไร
ใครสักคนมอบใจไว้ผูกพันธ์
คิดถึงฉันบ้างไหมในดวงจิต
ใครสักคนยังคิดเป็นมิตรฉัน
คิดถึงฉันคิดถึงคืนวันนั้น
ใครสักคนยืนข้างกันวันฝนปรอย
คิดถึงฉันบ้างไหมใจทักท้วง
ใครสักคนยังห่วงหวนละห้อย
คิดถึงฉันบ้างนะจะมาคอย
ใครสักคนคืนถ้อยคำรำพัน...
29 มกราคม 2551 14:40 น.
"เพชรสังคีต"
ทุ้มเสน่ห์
....ระนาดทุ้มนุ่มนวลให้หวนหา
แว่วพญาโศกมาพาไหวหวิว
ดูแคล่วคล่องว่องไวหัวใจปลิว
ระริกริ้วลิ่วเพลงบรรเลงกลอน
เจ้านั่งนี่ พี่นั่งนั่น วันใจว่าง
เขินระคางพรางรักสมัครสมร
พอเหลือบเห็นสายตาแสนอาทร
ถึงพี่นอนร้อนใจไม่เว้นวัน
เจ้านั่งทุ้มพี่คุมเฝ้ายามเข้าซ้อม
ต้องประทิ่นกลิ่นหอมน้อมใจฉัน
ต่างสำเนียงเสียงเพลงบรรเลงกัน
ทุ้มเจ้านั้นลั่นดาลทวารใจ
โอนวลน้องละอองงามอร่ามนัก
ยามประจักษ์พักตราน่าหลงไหล
เกศสลวยดำขลับจับฤทัย
นัยน์ตาใสวาวแววดั่งแก้วนิล
ระนาดทุ่มพุ่มพวงแสนห่วงหา
วอนผ่องพักตร์ลักขณาอย่าใจหิน
ชาติผู้ชายเจ้าชู้ประตูดิน
คอยยุพินช่วยบำราบปราบหน่อยเอย ฯ
20:50 26/1/2551
28 มกราคม 2551 17:39 น.
"เพชรสังคีต"
"ต้องตา"
....ครั้นออกมานอกระเบียงแก้ว
ดาราแพรวแวววับกับเวหา
คิดคะนึงถึงน้องต้องตา
พอเห็นหน้านงลักษณ์ประจักษ์ใจ
บุราณว่าอย่าเมินยามเหินห่าง
จะระคางร้างลาน่าสงสัย
แต่ใจพี่ห่างรักสักเท่าไร
มิได้เมินเหินใจไปสักที
หน้าน้องละอองนวลหวนเห็น
ดังดวงจันทร์วันเพ็ญประไพศรี
โอษฐ์เจ้าเอ๋ยจิ้มลิ้มชวนฉิมพลี
มิได้มีส่วนไหนระคายตา
กิริยายั่วยวนยิ่งชวนเพลิน
เจิดจำเริญท่วงทีดีหนักหนา
ยามชะม้อยช้อยชายนัยน์ตามา
เจียนเป็นบ้าเสียเพราะรักหนักดวงใจ
วอนสวรรค์วันสว่างกลางภิภพ
อย่าด่วนจบอย่างดวงจิตคิดสงสัย
ดูถึงจันทร์ดั้นถึงแจ่มแอร่มไกล
ขอข้าจ้อยคอยขวัญใจให้พบกัน
กระต่ายเตือนเดือนสว่างกลางเวหา
หมายจันทราจนกว่าจะอาสัญ
เหมือนพี่หมายดวงใจวิไลวรรณ
ถึงสิ้นฉันก็ไม่ร้างไม่ห่างเอย ฯ
28 ธันวาคม 2550 14:44 น.
"เพชรสังคีต"
"จันทราชา"
ตอน ศึกศุกร์ดารา
ต่อจากตอนที่แล้ว
(พระจันทรยกทัพสวรรค์ช่วยนครเสาร์ดารา)
....เมื่อนั้น
พระเสาร์ดารามานร่านร้อน
เห็นทีครานี้ต้องม้วยมรณ์
ถูกราญรอนโจมจันฟันตี
มิได้คิดชาตินี้จะมีศึก
ใจก็นึกกลัวภัยใคร่หลบหนี
แต่เจาะจงส่งสาส์นผ่านภูมี
ป่านฉะนี้มิตอบมาว่าอย่างไร
แม้นไม่ช่วยก็คงจะยอมพ่าย
เพราะฤทธิ์ร้ายศุกร์ดาราช้าไฉน
โอ้โอ๋เราแต่นี้จนต่อไป
คงอาลัยเสาร์นครให้ร้อนรน
ว่าพลางทางขื่นสะอื้นโอด
พระจงโปรดกรุณาข้าสักหน
คงไม่สิ้นน้ำพระทัยภูวดล
นึกกล้ำกลืนฝืนทนอยู่ในใน ฯ
....บัดนั้น
อำมาตย์เสาร์นครากรุงใหญ่
ถวายบังคมภูวนัย
หน้าตาดีใจเป็นล้นพ้น ฯ
....เมื่อนั้น
พระเสาร์ตริตรึกนึกฉงน
ท่านผู้นี้เห็นทีชอบกล
มารื่นรื่นรนรนถวายบังคม
จึงตรัสถามอำมาตย์ผู้มียศ
พลางสลดฝืนใจให้เหมาะสม
มีอันใดแจ้งมาในอารมณ์
ดูเริงรื่นชื่นชมถึงเพียงนั้น ฯ
....บัดนั้น
อำมาตย์ก้มหัวตัวสั่น
ข้าแต่พระเสาร์ราชันย์
มีเรื่องสำคัญมากราบทูล
บัดนี้พระจันทรนฤนารถ
องอาจพร้อมทัพนเรศูร
มาช่วยชาติเชื้อเกื้อกูล
อย่าอาดูรเลยหนาพระราชันย์ ฯ
....เมื่อนั้น
พระเสาร์ได้สดับกลับสุขสันต์
รุดเสด็จออกไปเฝ้าพระจันทร์
จากพระโรงทองนั้นมาทันที
ครั้นเห็นทัพพระจันทร
แลสลอนสล้างไปในทุกที่
ยอกรบังคมภูบดี
หม่อมฉันมิขาดที่พึ่งพา ฯ
....เมื่อนั้น
พระจันทรสูงส่งวงศา
ตรัสตอบพระเจ้าเสาร์ดารา
เผยพจนามาทันใด
แม้นมิส่งสาราให้มาช่วย
จะปล่อยให้ท่านม้วยหามิได้
ความทราบถึงเราก็เศร้าใจ
เห็นทีต้องได้ตัดญาติกัน
ศุกร์ดาราเรืองสนามพระนามนี้
เป็นถึงที่พระนัดดาเชียวหนานั่น
เมื่อครั้งก่อนกาลวารวัน
ก็ถึงชั้นราชบุตรสุดโสภา
แห่งองค์พระเชษฐาอาทิตย์
ผู้ประสิทธิ์แสงไถงในโลกหล้า
ครานั้นเสวยราชย์เป็นจอมฟ้า
เราถือยศอนุชาจันทร
เมื่อพระพี่ของฉันสวรรคต
ก็สิ้นหมดผู้ชาญราญสมร
จึ่งเราขึ้นครองฟ้านภาพร
เพราะสังวรหน่อกษัตริย์ขัตติยา
มาบัดนี้หลานเราหลงในอำนาจ
จะฟัดฟาดเอาชัยไม่เข้าท่า
เห็นทีต้องใช้เล่ห์เจรจา
มิให้เสียกำลังฟ้าจะอาวรณ์
ตรัสพลางทางถอนหฤทัย
แล้วสั่งทัพไทไกรสร
ตั้งหลักปักฐานรานรอน
รอคอยภูธรบัญชา ฯ
....เมื่อนั้น
พระเสาร์ยศใหญ่ใจกล้า
ทูลเชิญพระจันทราชา
สู่พระโรงมโหฬาร์คลาไคล ฯ
(ติดตามต่อใน พระศุกร์ยกทัพหมายรานรอนนครเสาร์ดารา)
24 ธันวาคม 2550 17:50 น.
"เพชรสังคีต"
ประชุมสักวา
....สักวาเดือนเพ็ญเห็นอร่าม
ทอแสงงามวามแวมแจ่มเจิดศรี
ปานจะเลื่อนลอยมาในราตรี
รัศมีแอร่มฟ้าเมฆาทอง
คิดถึงนงรามทรามสงวน
กลิ่นแม่หวลอวลอลตรลบห้อง
ยลจันทราเพ้อว่านวลลออง
มาเคียงสองครองขวัญนิรันดร์เอย ฯ
....สักวาดาวรายพรายระยับ
มาด่วนดับอับแสงทุกแห่งหน
สุรีย์ทองส่องสว่างกลางสกล
ดังจะดลดวงใจให้ไคลคลา
ไก่แก้วกู่ขานขันกระชั้นเสียง
ต่างสำเนียงขับครวญให้หวนหา
โอ้อุษาแล้วหนอพี่ขอลา
อย่าเคืองกันวันหน้ากลับมาเอย ฯ
....สักวาเจ็บใดไหนจะเจ็บ
เท่ารักเหน็บ ณ ทรวงไห้ห่วงหา
ต้องศรพิษแห่งรักสลักอุรา
นึกเห็นหน้าน้ำตานองจนร้องครวญ
มิเห็นใจก็เห็นแก่มิตรภาพ
นี่ทำบาปเต็มประดาพากำสรวล
โศกสลดรันทดใจไม่สำรวล
เพราะใจป่วนจวนแตกแหลกแล้วเอย ฯ
....สักวารักข้างเดียวเปลี่ยวดวงจิต
เพียงแค่นิดเพ้อไกลอาลัยแสน
เหมือนรักอื่นดื่นไปในดินแดน
มิเหมือนแม้นรักข้าที่พาที
เพียงแค่เหลียวมองหน้าพาใจป่วย
ผิดโรคด้วยหฤทัยใคร่เต็มที่
มิสมหวังก็ว่าไม่ปราณี
พอกันทีรักข้าสักวาเอย ฯ
....สักวาเดือนคล้อยเลื่อนลอยล่อง
ตามทำนองราตรีที่ใฝ่ฝัน
เหมือนหลบหลีกปลีกแสงแห่งดวงจันทร์
พาหัวใจไหวหวั่นทุกวันไป
เอ๊ะเวลาคล้ายมาเพียงประเดี๋ยว
ดาราเลี้ยวลับฟ้าน่าสงสัย
ต้องขอฝากมิตรจิตติดกันไว้
หวังวันหน้าฟ้าใหม่ได้พบเอย ฯ
....สักวาหน้าหนาวหนาวหนาวหนาว
พอลมซัดพัดพราวหนาวไฉน
ให้มันหนาวกายาทั่วหน้าไป
หนาวหัวใจหนาวได้แม้ไม่หนาว
หนาวในรักหนาวนักสลักสลอน
หนาวองค์อ่อนอรชรยิ่งร้อนผ่าว
หนาวไฟรุมสุมทรวงล่วงถึงดาว
หนาวหนาวหนาว หนาวหนาว หนาวหนาวเอย ฯ
....สักวาใจร้อนรอนร่อนร้อน
เดือดดาลดิ้นดังกลอนจะร้อนไหม้
แหมมันร้อนถอนอุราเกือบบ้าไป
ด้วยไฟรักทะลักใส่หัวใจเรา
โอ๊ยร้อนร้อนร้อนร้อนร้อนร้อนร้อน
แม้ยามนอนคลอนทรวงทั้งง่วงเหงา
หลับไม่ลงปลงไม่ได้เหมือนในเตา
ร้อนหนักเข้าเขาก็ว่าสักวาเอย ฯ
(เพชรสังคีต)
....สักวาโศกศัลย์ประหวั่นจิต
พี่เฝ้าคิดครำครวญหวนหา
เจ้ามาจากพี่ไปไม่คืนมา
พี่แสนเศร้าอุรานำตานอง
แต่ก่อนเคยร่วมเรียงนอนเคียงใก้ล
โอ้บังอรมาจากไปให้หม่นหมอง
บัดนี้เล่าหนาวใจไร้คู่ครอง
โอ้นวลน้องจากพี่ไปไกลแล้วเอย ฯ
(สุวรรณหงส์สังคีต ประพันธ์)
สุวรรณหงส์สังคีต สายงานดนตรีปี่พาทย์ รร.ราชสีมาวทิยาลัย
เพชรสังคีต สายงานดนตรีเครื่องหนัง และเครื่องสายไทย
ร่วมกันประชุมสักวานะครับ
หน้าส่วนตัว
1370
