1 มีนาคม 2546 12:27 น.
เพชรภูธร
โอกาสกับการตัดสินใจ
หลายครั้งชีวิตก็พลาดไปได้เช่นกัน
พลาดกับโอกาส เพราะลังเลที่จะตัดสินใจ
หรือตัดสินใจเร็วไป จึงพลาดโอกาสดี ๆ
ลองไตร่ตรองกับชีวิต
เมื่อเราต้องเลือกตัดสินใจ
บางคราว โอกาสมาอยู่ต่อหน้า
เพียงแต่เราจะตอบว่า
เลือก หรือไม่เลือก เท่านั้น
การลังเลเป็นสิ่งหนึ่ง
ที่เป็นอุปสรรคต่อการตัดสินใจ
หรือการคิดว่า จะมีโอกาสได้เลือกสิ่งที่ดีกว่านี้
และปล่อยมันเลยไป
แต่คุณคงต้องบอกกับตัวเองว่า
ในเมื่อฉันเลือกตัดสินใจว่าไม่
ฉันจะต้องไม่ต้องมานั่งเสียดายในภายหลัง
ไม่อยากให้คุณพลาดสิ่งดี ๆ ไป
เมื่อสิ่งที่เรียกว่าดีที่สุด จะมีสิ่งที่ดีกว่าสิ่งที่คุณได้เลือกมันอีก
ไม่อยากให้คุณลังเล
เมื่อคุณตัดสินใจไปแล้ว
จงรับมันเถอะว่า นั่นคือสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว
เพราะฉันได้เลือกแล้ว
มันย่อมที่จะดีที่สุด สำหรับฉัน
25 กุมภาพันธ์ 2546 18:18 น.
เพชรภูธร
เป็นความรู้สึกที่ดีมาก
เมื่อคนหนึ่งบอกว่า จะได้พ่อคน
เป็นความภาคภูมิใจที่หลายคนจุกอก
ตื่นตัน จนเก็บไว้ไม่ได้
ฉันมีสถานะเป็นอาคนแล้ว
ก็ภูมิใจไม่แพ้พ่อของเขาหล่ะ
ความปรารถนาดีที่ฉันรู้สึกได้
เมื่อเรามีไมตรีจิตต่อกัน
นั่นเป็นสัญญาณแห่งเสียงของมิตรภาพ
การเริ่มต้นในการคิด
เป็นการบอกถึงผู้ใหญ่ที่กำลังเติบโต
การเคารพ ในสิทธิที่จะคิด
ดูเป็นหนทางที่มุ่งสู่การเจริญเติบโต
ดีใจที่อย่างน้อยสิ่งที่เราเรียกว่า
มิตรภาพได้บังเกิด
ขอมันอยู่..เป็นความผูกพันที่ดีตลอดไป
..แด่พี่ชายของฉัน
24 กุมภาพันธ์ 2546 17:58 น.
เพชรภูธร
คนแปลกหน้า ถามอย่างไม่รู้สึกว่า
คำตอบที่จะได้รับมีผลอย่างไรกับชีวิต
ผิดกับคนใกล้ตัว จะถามอะไร
ต้องคิดแล้วคิดอีก
ถึงว่าซินะ ความรู้สึกที่จะตอบมันต่างกัน
ความจริงใจกับคนใกล้ตัวต้องระวัง
เรื่องของความรู้สึก
บอกกันลำบากนะ กับเรื่องของความรู้สึกหน่ะ
ความละเอียดอ่อนของผู้ให้และผู้รับ
ถ้าเข้าใจ เรียกว่าวิเศษเลยหล่ะ
คงอย่างนี้มั้ง เขาจึงบอกว่า
ทำอะไรคิดถึงใจคนอื่นเขาบ้างนะ
คนแปลกหน้าอาจกลายเป็นคนพิเศษ
หากเขาเข้าใจ ในส่วนลึก
ของสถานภาพที่ได้รับรู้ในสิ่งที่
แม้คนใกล้ตัว ก็ไม่อาจรับรู้ได้
หากเอาหัวใจเขา มาเข้าใจสิ่งที่เรากระทำอยู่
มันอาจทำให้ใจอุ่นและเป็นสุขได้กว่าที่เป็นอยู่นะ
20 กุมภาพันธ์ 2546 17:18 น.
เพชรภูธร
ฉันมองวันเวลา เป็นเครื่องเดินทางสำหรับชีวิต
ทุกวันที่ดูเหมือนเดิม มีอะไรแปลกใหม่เสมอ ๆ
ความเคยชินที่ใช้เวลา เพื่อพิสูจน์ใจ
มันกลายเป็นความท้าทาย ที่ฉันควรจ้องจับตามอง
เมื่อความเปลี่ยนแปลงมาเยือน
การยอมรับอะไรง่าย ๆ สำหรับชีวิต
ดูไม่ง่ายเหมือนกับคำพูด เพราะสิ่งนี้
มันมาพร้อมกับกาลเวลา
ที่ฉันไม่อาจเนี่ยวรั้งให้อยู่
หรือสะกดให้มันอยู่นิ่ง
คน ๆ หนึ่งกับการเดินทางไกล
จะต้องปรับเปลี่ยน
จากการรักตัวเอง เป็นรักคนอื่น
เข้าใจคนอื่น มากกว่าเข้าใจหัวใจของตัวเอง
สนใจตัวเขา มากกว่า หยุดมองแค่ตัวเอง
ครึ่งชีวิตของการเดินทาง
มันมักมีคำว่า ไม่ลงตัว
เครื่องเดินทาง ลานของเวลา
ก้าวไปมากมาย
เหนื่อยบ้าง ท้อหน่อย
มันพิสูจน์ฉันได้อย่างมาก ๆ
ถึงเวลาแล้วใช่ไหม
ที่ฉันต้องรับการเปลี่ยนแปลง
ของชีวิตที่ไปพร้อมกับวันเวลา
เพื่อกันและกัน
19 กุมภาพันธ์ 2546 15:51 น.
เพชรภูธร
ดูเหมือนเราจะเข้าใจกันยาก
เหมือนเราพูดกันคนละภาษา
บางครั้งภาษาใจที่อยากบอกถึงความวุ่นวาย
ภายในหัวใจของฉัน
เธอก็ไม่เคยถามไม่สนใจด้วยว่า ฉันกำลังรู้สึกอย่างไร
กลับบ่งบอกให้รู้สึกถึงด้วยซ้ำว่า
ยิ่งใกล้ ยิ่งต้องรู้สึกหนักใจ
หนักใจว่า เราจะไปด้วยกันได้หรือ
ฉันต้องการคนฟัง แต่เธอกลับพูด
ในเวลาที่ต้องการให้เธอพูด เธอกลับนิ่งเงียบงัน
ฉันให้คำตอบเหมือนฟันธงไปว่า
เราไปด้วยกันไม่ได้หรอก
ไม่เคยได้รับแม้ความอบอุ่นใจ
ไม่เคยซึ้งเมื่อเพลงมันบอกอย่างนั้น
ยิ่งใกล้ กลับยิ่งรู้สึกร้อน ไม่อบอุ่น
เธออาจจะคิดว่าฉันคาดหวัง
ฉันก็ไม่ปฏิเสธ เพราะชีวิตฉันขาดมัน
และอยากได้เธอมาเติมเต็ม
แต่เธอ..ก็ไม่อาจตอบรับในเสียงที่ฉันต้องการ
ได้ยินไหม...ฉันต้องการอะไร
เสียงหัวใจมันดังขึ้นทุกครั้งที่เราพูดกันถึงเรื่องนี้
ฉันบอกเธอเสมอ เวลาฉันต้องการใครสักคน
ใช่ ..ฉันอยากมีใครสักคนยืนอยู่ตรงนั้น
ตรงความเข้าใจอยู่ระหว่างเส้นตรงกลาง
ได้ยินไหม..ฉันรู้สึกต้องการ
วันนี้เธอถาม..ฉันไม่มีคำตอบ
เพราะฉันไม่ได้ต้องการเธอในเวลานี้
ฉันร้องไห้คนเดียวไปแล้ว
วันนี้ ฉันไม่ได้ต้องการร้องไห้เป็นครั้งที่สอง
เพราะฉันเข้มแข็งได้เพียงลำพังแล้ว
ไม่ใช่เธอไม่สำคัญ
แต่ฉันซิ เป็นคนไม่สำคัญสำหรับเธอ
ไม่งั้น ..เธอคงให้ความสำคัญ
คิดถึงตัวฉันก่อนตัวเธอ
เป็นห่วงฉัน มากกว่าห่วงตัวเอง
รักฉัน มากกว่ารักตัวเอง
ฉันหาไม่เจอจริง ๆ
บทสรุปส่งท้ายกับความรักที่ไม่ลงตัว
ที่เราไม่ได้ขีดเส้นเดินด้วยกัน
เป็นสิ่งที่เราทั้งสองคนทำได้ดีแล้ว
รักสำหรับฉัน ฉันสัมผัสมันได้
ภาษาของเธอกับฉันวันนี้
เราพูดกันไม่เข้าใจ
ไม่เป็นไรหรอก เพราะวันนี้
ฉันเข้าใจตัวเอง
ว่าวันที่ฉันไม่มีเธอ...
ฉันก็มีเสียงของหัวใจดังได้เอง
โดยไม่จำเป็นต้องมีเธอ
..ได้โปรดจำไว้ด้วย
หน้าส่วนตัว
5962
