ลมหวน

เพชรพรรณราย

สายลมพลิ้วปลิวพัดสะบัดโบก
เสียงกระโชกโกรกกร้าวสุดหนาวหนอ
กระทบกายในสายคลื่นคืนเคล้าคลอ
หวั่นไหวก่อพอลมโชยโปรยดอกใบ
 
ลมพัดผ่านกาลที่เปลี่ยนดังเทียนมอด
ค่อยเคาะขอดออดแอดอ่อนคอนโยกไหว
ก่อนจะหายสลายลงค่อยปลงใจ
สิ้นแรงไหวไร้กำลังแล้วสั่งลา
 
วันและคืนขื่นขมระทมหมอง
เฝ้าร่ำร้องฟ้องเรียกเพรียกพร่ำหา
โอ้สายลมโชยชมจากพรากอุรา
โปรดคืนมาหาคนคอยน้อยใจจริง
 
วันเวลาพาผันผ่านกาลสุดฝืน
กระแสคลื่นคืนสะบัดพัดทุกสิ่ง
สายลมหวนทวนกลับมาน่าแอบอิง
ไกวไหวติงทุกกิ่งก้านสำราญลม
 
ลมคิดถึงรำพึงหวนทวนใจกลับ
หลายวันลับนับปีเดือนเหมือนติดหล่ม
เพื่อนนักกลอนตอนนี้ที่นิยม
ยังสั่งสมคมกลอนไหมให้ถามที
 
ขอฝากถ้อยร้อยอักษรกลอนคิดถึง
เฝ้ารำพึงถึงเพื่อนผองเป็นน้องพี่
บ้านกลอนไทยได้กลับหวนทวนมานี้
สบายมีมีสุขไหมในบ้านกลอน