19 กุมภาพันธ์ 2549 21:25 น.
เพชรพรรณราย
กาลเวลาคงรักษาค่าซื่อสัตย์
ไม่เร่งรัดขัดฝืนมันลื่นไหล
ไม่เคยคดลดเลี้ยวเบี้ยวใครใคร
มันเดินไปในหน้าที่ที่ควรเป็น
จักรวาลไพศาลใหญ่อันไกลกว้าง
สุดเวิ้งว้างห่างไกลยากไปเห็น
มีเวลารักษาไว้ในกฎเกณฑ์
มิได้เว้นเกณฑ์อันนี้ทุกที่ทาง
โลกใบนี้ที่เราอยู่ผู้อาศัย
ก็คงไว้ในกฎกำหนดสร้าง
กาลเวลาพาเดินไปไม่วายวาง
เช่นทุกอย่างต่างถูกร่างสร้างขึ้นมา
เรามนุษย์สุดสั้นอันชีวิต
มันน้อยนิดลิขิตวางถูกร่างค่า
เพราะต้องเดินเผชิญไปในเวลา
เพื่อค้นหาค่าความฝันหมายมั่นมือ
เพราะเวลาค่ามันน้อยอย่าปล่อยผ่าน
จงคิดอ่านสานฝันอันยึดถือ
อย่าสะเพร่าเอามาทิ้งสิ่งปรนปรือ
จงแย่งยื้อซื้อหาพยายาม
หากเวลาพาสิ้นดินกลบหน้า
จะเสียใจถ้าไม่ทำคำที่พล่าม
ตอนทำได้ไยไม่ทำร่ำไห้ตาม
เพราะมองข้ามความจริงสิ่งในใจ
กาลเวลาค่ามันน้อยจงเร่งสอย
อย่ามัวคอยโชคชะตาให้มาใกล้
กลเวลาไม่คอยท่าอย่าเผลอไป
จงรีบใฝ่แสวงหาพาฝันตน
18 กุมภาพันธ์ 2549 19:11 น.
เพชรพรรณราย
ไม่มีคำบรรยายขยายข้อ
ไม่มีต่อขอหมายเหตุเจตประสงค์
ไม่มีแบบแนบหลักฐานความจำนง
ไม่มีลงรายชื่อไว้ให้ติดตาม
กับสิ่งหนึ่งซึ่งชายมาหมายมอบ
กับคำตอบชอบด้วยผลลองค้นถาม
กับบางสิ่งจริงแท้อยู่คู่โมงยาม
ไม่ขอพล่ามตามนั้นที่ฉันเป็น
รักของฉันมันไม่รู้ค่าแค่ไหน
บ่งบอกได้ในนิยามตามที่เห็น
เธอคงรู้ดูออกบอกชัดเจน
ว่าฉันเป็นเช่นไรในสายตา
เพราะเหตุนี้จึงไม่มีคำขยาย
มาบรรยายหมายความถึงซึ่งภาษา
เพราะเข้าใจในทันทีที่พบพา
สุดแต่เธอพิจารณาว่าอย่างไร
รอคำตอบด้วยใจหวังทั้งชีวิต
เผยสักนิดอย่าปิดกั้นฉันได้ไหม
รักฉันอยู่ให้รู้บ้างวางความนัย
โปรดเผยใจให้ฉันรู้เถิดคนดี
17 กุมภาพันธ์ 2549 20:02 น.
เพชรพรรณราย
คิดไม่ออกบอกไม่ถูกผูกไม่ได้
เขียนอะไรลงในเรื่องเป็นเบื้องหลัง
มันงงงวยด้วยไร้หนึ่งซึ่งกำลัง
ไร้พลังไร้ความคิดถูกริดรอน
จึงต่อเติมเสริมสมองลองสักจิบ
เริ่มกระพริบระยิบร้อยสร้อยอักษร
ค่อยลื่นไหลในสัมผัสจัดโครงกลอน
เครื่องเริ่มร้อนกลอนเริ่มดีกว่าที่เป็น
จะร่ายฉันท์ผันคำนำกาพย์กล่าว
ทุกเรื่องราวแพรวพราวถ้อยร้อยลูกเล่น
จะกลอนรักหักอกตกตามเกณฑ์
สุขโศกเห็นเป็นซึ้งถึงน้ำตา
จะแต่งเติมเสริมคำทำได้ง่าย
จะขยายถ่ายทอดคิดจิตปรารถนา
ความรู้สึกลึกซึ้งตรึงชีวา
เพียงหลับตาพาความคิดจินตนาการ
เพราะความเมาเอาอารมณ์ผสมผสาน
จึงขับขานผ่านออกมาพาคิดอ่าน
จะเรื่องใดไม่ข้องขัดชัดเจนกาล
ร้อยประสานผ่านให้รู้สู่อักษรา
จึงเป็นคนเขียนอักษรกลอนขี้เมา
อาศัยเหล้าเข้าช่วยเติมเสริมภาษา
ดื่มพอเมาเอาอารมณ์ช่วยนำพา
ช่วยเติมค่าพาความคิดลิขิตกานท์
16 กุมภาพันธ์ 2549 18:27 น.
เพชรพรรณราย
กว่า...รัก จะสมหวัง....
.......มิใช่เริ่มจากร้อย....
...แต่เริ่มที่หนึ่งต่างหาก.....
หนึ่งจากร้อยมิน้อยความเลย
หากผิจะเอื้อนเอ่ย..เปรียบข้อ
รักใช่เริ่มมาเลย..ที่ร้อย
หากแต่หนึ่งย่อท้อ..รักแท้ คงไกล
อุปสรรคพิสูจน์...สองใจ
จะมั่นคงเพียงใด..รักเจ้า
สัมพันธ์รักมั่นไว้...คอยปลอบ ยามล้า
ร่วมประครองร่วมเฝ้าร่วมสู้ เคียงกัน
วันเวลามักพรากสัมพันธ์
ต่างคิดต่างความฝัน...ต่างสร้าง
ศรัทธาค่ารักมั่น..ให้อยู่ สองใจ
อย่าได้ลบเลือนร้างทอดทิ้ง ลืมเลือน
เมื่อสุดท้ายที่ร้อย...ที่เลื่อน มาถึง
ทางแห่งรักมิเบือน -บิดได้
เพราะคงมั่นคอยเตือนใจรัก สองดวง
สุขดั่งหวังล้วนไซร้....มั่นรัก ศรัทธา
ล้มร้อยครั้ง......
.....ก็มิอาจขวางกั้น....
ขอเพียงมีศรัทธา...แห่งรัก
..อุปสรรคทั้งหลาย ...ก็จักหายไป...
รักแท้ใช่พบได้ในข้ามคืน
หากแต่ยืนต่อสู้ไปไม่หวั่นไหว
อีกสัมพันธ์ฉันคู่อยู่ในใจ
คงมั่นไว้อย่าได้แปรแพ้แก่ทาง
อุปสรรครักหรือคือทดสอบ
เป็นคำตอบมอบให้ร่วมใฝ่สร้าง
กำลังใจมีให้กันอย่างวายวาง
แม้ตัวห่างร้างกันสัมพันธ์ตรึง
ล้มเพียงครั้งตั้งต่อก่อขึ้นใหม่
เพียงสองใจไขแก้ตั้งแต่หนึ่ง
อย่าท้อถอยรอยความหลังแค่ครั้งหนึ่ง
ผ่านจากหนึ่งให้ถึงร้อยคอยพากเพียร
คงจะมีสักวันผันถึงร้อย
วันที่คอยได้ดังฝันวันที่เปลี่ยน
พบที่หมายปลายทางวางวันเวียน
ดังที่เพียรเรียนรู้ต่อสู้มา
จงอดทนจนวันนั้นจะผันถึง
ในวันหนึ่งซึ่งเติมเต็มปรารถนา
รักสุขสมรมย์รื่นคืนชีวา
จงอย่าล้าค่าแห่งรักร่วมถักทอ
สักวัน...รักจะต้องสมหวัง...
หน้าส่วนตัว
4734
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเพชรพรรณราย
