11 มกราคม 2549 13:06 น.
เพชรพรรณราย
ฉันมันเป็น.แค่คน.เพียงคนหนึ่ง
ไม่ลึกซึ้งถึงความจริงในสิ่งสรรพ์
ไม่ใส่ใจ.ในโลกกว้างทางเส้นนั้น
เพราะว่าฉัน..คือฉัน.ที่ฉันเป็น
เหมือนหนึ่งน้ำ..ตามธารละหานใส
มาอยู่ใน..แก้วไสให้ได้เห็น
พอดีหก...ตกพื้นแตกกระเซ็น
ผ้าซึมซับซ่อนเร้นเห็นความจริง
บีบผ้าให้น้ำไหลลงในอ่าง
ความแตกต่างอย่างที่เห็นเช่นทุกสิ่ง
ขุ่นกับใสในวารีที่หยุดนิ่ง
ยังไม่ทิ้งสถานะ.ละรูปเดิม
เฉกตัวฉันมันเป็นเช่นดั่งน้ำ
จะให้ทำ..อย่างไรอยากให้เสริม
จะแต่งแต้มแซมอะไรใส่เพิ่มเติม
ยังคงเดิมเพิ่มเข้ามาค่าไม่แปร
เอกลักลักษณ์สลักลายมิหายห่าง
ความแตกต่างวางไว้ยากไขแก้
เพียงปรับปรุงด้วยมุ่งหวังตั้งใจแล
แต่ให้แก้แก่รูปลักษณ์มิได้เลย
9 มกราคม 2549 12:10 น.
เพชรพรรณราย
อุทาหรณ์สอนไว้ในนิทาน
ให้คิดอ่านประสานเหตุด้วยเจตจิต
เมื่อพระจันทโครพจบชีวิต
ด้วยความผิดสนิทเชื้อหนึ่งเชื่อใจ
เมื่อมีดอยู่ในมือโจรโผนทะยาน
ให้วายปราณผ่านอาวุธสุดหลีกได้
จันทโครพพบจุดจบประสบภัย
เพราะเชื่อใจในสตรีถึงที่ตาย
จบนิทานด้วยความเศร้าเหงาใจนัก
ก็คนรักหักอกกันฝันสลาย
เพราะไว้เนื้อเชื่อใจในหญิงร้าย
จนสุดท้ายตายเพราะรักหักหลังตน
คล้ายชีวิตของฉันที่หวั่นไหว
ทนหมองไหม้ร่ำไห้ใจสับสน
เพราะคนรักมาลวงหลอกยอกใจจน
น้ำตาหล่นทนเหงาเศร้าชีวา
อุทาหรณ์สอนไว้ไม่เคยคิด
เพียงสะกิดคิดไม่ถึงจึงไร้ค่า
ท้ายที่สุดจุดจบประสบพา
ดั่งมายาค่านิทานเคยอ่านดู
เพียงนิทานวายปราณประสานสิ้น
จบชีวินสิ้นใจไร้อดสู
แต่ตัวฉันมันเจ็บปวดรวดร้าวอยู่
คงยังอยู่สู้เผชิญเดินเดียวดาย
ตายไปซะจะดีกว่ามีชีวิต
ทางลิขิตตายทั้งเป็นเห็นความหมาย
เจ็บปวดลึกกรีดใจไม่เคยคลาย
อยู่เหมือนตายวายชีวันมันสุดทน