29 ธันวาคม 2546 22:14 น.

ณ.เวลาพาชีวิต

เพชรพรรณราย

จะกี่วันผันผ่านนานแค่ไหน
จะปีไหนปีใดใจว่างเปล่า
จะกี่สร้างก่อร่างไว้ใจก็เศร้า
จะกี่ครั้งก็ยังเหงาเศร้าทุกครา
      หวนรำรึกตรึกตรองมองความหลัง
ไม่ทุกครั้งดังอารมณ์สมปรารถนา
หากพ่ายแพ้มีแต่ทุกข์ด้วยน้ำตา
ล้วนแล้วแต่เหตุการณ์พาเวลาไป
       หลายสิ่งเวียนเปลี่ยนไปในชีวิต
ตามลิขิตทางกำหนดเป็นกฎได้
จากอตีดปัจจุบันสู่แห่งใด
ไม่สามารถกำหนดไว้เป็นเส้นทาง
        เพราะชีวิตขีดด้วยคำจำว่าจาก
ความพลักพรากยากหลบลี้จะหนีห่าง
เมื่อเวลาพาชีวิตลิขิตสร้าง
ล้วนต้องร้างราสิ้นไปตามกาล
         ท้ายที่สุดจุดยุติที่ไม่รู้
คงเฝ้าอยู่รอเวลาที่หมุนผ่าน
เพื่อจะจบชีวิตที่ยาวนาน
ให้วายปราณสิ้นไปในเวลา
        จะกี่วันผันไปในชีวิต
ที่ดวงจิตมีสุขใจในปรารถนา
พร้อมด้วยทุกข์ตรมตรอมนี้ที่ผ่านมา
คงสิ้นค่าพาเปล่าว่างด้วยห้วงกาล				
23 ธันวาคม 2546 19:00 น.

ฝากสายลมด้วยคิดถึง

เพชรพรรณราย

ลมพัดหวนครวญบทเพลงแห่งคิดถึง
เสียงอื้ออึงเป็นเพลงบรรเลงห่วง
โปรดจงนำคำห่วงหาจากในทรวง
ไปสู่ห้วงดวงฤดีที่ห่างมา
              ฝากย้ำคำนำสัญญาเมื่อคราก่อน
เฝ้าอาวรณ์ครวญคึดถึงคะนึงหา
ยังรักมั่นไม่หวั่นไหวไม่ร้างรา
พร่ำวาจาว่ารักมั่นไม่เปลี่ยนไป
             ฝากสายลมรักษาอย่าให้หมอง
ฝากคุ้มครองป้องกันภัยอย่ากรายใกล้
ฝากคำรักรักมั่นไม่ร้างไกล
ฝากดวงใจดวงนี้ที่เฝ้ารอ
            จนกว่าทางของเราจะบรรจบ
เมื่อพานพบสมใจดั่งได้ขอ
จะรักษาสัญญารักเฝ้าถักทอ
โปรดจงรออย่าท้อถอยนะกลอยใจ
            เฝ้ารำพึงคะนึงแว่วแผ่วลมไหว
ฝากคำไปใจห่างหาพาร่ำไห้
ด้วยความหวังอันแน่นหนักปักฤทัย
คงจะได้สมหวังดังสัญญา				
16 ธันวาคม 2546 20:18 น.

ท้ายสุดแห่งความฝัน

เพชรพรรณราย

หลายเหตุการณ์ผ่านเวียนเปลี่ยนชีวิต
หลายลิขิตคิดก่อร่างมุ่งสร้างสรร
มีทั้งสุขทุกข์เศร้าคลุกเคล้ากัน
เริ่มจากหนึ่งถึงวันนี่ที่ยาวนาน

                   เหมือนชะตาฟ้าลิขิตชีวิตนี้
นำชีวีวิถีสร้างทางประสาน
เหมือนกำหนดเป็นกฎก่อต่อเหตุการณ์	
เวียนหมุนผ่านกาลเวลาพาเดินไป

                 ยากเข้าในชะตาที่ฟ้าก่อ
เฝ้าตัดพ้อต่อว่าฟ้าพาหมองไหม้
หลายหลายครั้งใกล้ความหวังที่ตั้งใจ
กลับผันให้ไม่ถึงฝั่งที่ตั้งมา

               หรือบางครั้งเหมือนหวังนั้นมันสิ้นแล้ว
กลับฉายแววคืนใหม่ให้ปราถนา
เหมือนว่าแกล้งแต่งไว้ในชะตา
ให้ร่ำหาทั้งราร้างทางชีวิน

             ตั้งแต่เกิดกำเนิดถึงซึ่งวันนี้
นำชีวีเดินหน้าไปเมื่อไรสิ้น
ความสุขทุกข์รับรู้ดูชาชิน
แม้สมจินต์ฝันสิ้นไปไม่สำคัญ

            เมื่อทุกสิ่งกำหนดเป็นกฎก่อน
ยากตัดรอนผ่อนปรนเปลี่ยนความอาสัญ
ถึงสำเร็จสมหวังตั้งใจนั้น
ก็มีอันต้องผันพรากจากเหมือนเดิม

       สุดท้ายแล้วมิแคล้วความว่างเปล่า
ไม่มีเหงาเศร้าทุกข์หรือสุขเสริม
ไม่มีฝันผันร่างทางมาเพิ่ม
สู่สิ่งเดิมก่อนเริ่มสร้างทางก้าวเดิน				
Lovers  0 คน เลิฟเพชรพรรณราย
Lovings  เพชรพรรณราย เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟเพชรพรรณราย
Lovings  เพชรพรรณราย เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟเพชรพรรณราย
Lovings  เพชรพรรณราย เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงเพชรพรรณราย