29 ธันวาคม 2546 22:14 น.
เพชรพรรณราย
จะกี่วันผันผ่านนานแค่ไหน
จะปีไหนปีใดใจว่างเปล่า
จะกี่สร้างก่อร่างไว้ใจก็เศร้า
จะกี่ครั้งก็ยังเหงาเศร้าทุกครา
หวนรำรึกตรึกตรองมองความหลัง
ไม่ทุกครั้งดังอารมณ์สมปรารถนา
หากพ่ายแพ้มีแต่ทุกข์ด้วยน้ำตา
ล้วนแล้วแต่เหตุการณ์พาเวลาไป
หลายสิ่งเวียนเปลี่ยนไปในชีวิต
ตามลิขิตทางกำหนดเป็นกฎได้
จากอตีดปัจจุบันสู่แห่งใด
ไม่สามารถกำหนดไว้เป็นเส้นทาง
เพราะชีวิตขีดด้วยคำจำว่าจาก
ความพลักพรากยากหลบลี้จะหนีห่าง
เมื่อเวลาพาชีวิตลิขิตสร้าง
ล้วนต้องร้างราสิ้นไปตามกาล
ท้ายที่สุดจุดยุติที่ไม่รู้
คงเฝ้าอยู่รอเวลาที่หมุนผ่าน
เพื่อจะจบชีวิตที่ยาวนาน
ให้วายปราณสิ้นไปในเวลา
จะกี่วันผันไปในชีวิต
ที่ดวงจิตมีสุขใจในปรารถนา
พร้อมด้วยทุกข์ตรมตรอมนี้ที่ผ่านมา
คงสิ้นค่าพาเปล่าว่างด้วยห้วงกาล
23 ธันวาคม 2546 19:00 น.
เพชรพรรณราย
ลมพัดหวนครวญบทเพลงแห่งคิดถึง
เสียงอื้ออึงเป็นเพลงบรรเลงห่วง
โปรดจงนำคำห่วงหาจากในทรวง
ไปสู่ห้วงดวงฤดีที่ห่างมา
ฝากย้ำคำนำสัญญาเมื่อคราก่อน
เฝ้าอาวรณ์ครวญคึดถึงคะนึงหา
ยังรักมั่นไม่หวั่นไหวไม่ร้างรา
พร่ำวาจาว่ารักมั่นไม่เปลี่ยนไป
ฝากสายลมรักษาอย่าให้หมอง
ฝากคุ้มครองป้องกันภัยอย่ากรายใกล้
ฝากคำรักรักมั่นไม่ร้างไกล
ฝากดวงใจดวงนี้ที่เฝ้ารอ
จนกว่าทางของเราจะบรรจบ
เมื่อพานพบสมใจดั่งได้ขอ
จะรักษาสัญญารักเฝ้าถักทอ
โปรดจงรออย่าท้อถอยนะกลอยใจ
เฝ้ารำพึงคะนึงแว่วแผ่วลมไหว
ฝากคำไปใจห่างหาพาร่ำไห้
ด้วยความหวังอันแน่นหนักปักฤทัย
คงจะได้สมหวังดังสัญญา
16 ธันวาคม 2546 20:18 น.
เพชรพรรณราย
หลายเหตุการณ์ผ่านเวียนเปลี่ยนชีวิต
หลายลิขิตคิดก่อร่างมุ่งสร้างสรร
มีทั้งสุขทุกข์เศร้าคลุกเคล้ากัน
เริ่มจากหนึ่งถึงวันนี่ที่ยาวนาน
เหมือนชะตาฟ้าลิขิตชีวิตนี้
นำชีวีวิถีสร้างทางประสาน
เหมือนกำหนดเป็นกฎก่อต่อเหตุการณ์
เวียนหมุนผ่านกาลเวลาพาเดินไป
ยากเข้าในชะตาที่ฟ้าก่อ
เฝ้าตัดพ้อต่อว่าฟ้าพาหมองไหม้
หลายหลายครั้งใกล้ความหวังที่ตั้งใจ
กลับผันให้ไม่ถึงฝั่งที่ตั้งมา
หรือบางครั้งเหมือนหวังนั้นมันสิ้นแล้ว
กลับฉายแววคืนใหม่ให้ปราถนา
เหมือนว่าแกล้งแต่งไว้ในชะตา
ให้ร่ำหาทั้งราร้างทางชีวิน
ตั้งแต่เกิดกำเนิดถึงซึ่งวันนี้
นำชีวีเดินหน้าไปเมื่อไรสิ้น
ความสุขทุกข์รับรู้ดูชาชิน
แม้สมจินต์ฝันสิ้นไปไม่สำคัญ
เมื่อทุกสิ่งกำหนดเป็นกฎก่อน
ยากตัดรอนผ่อนปรนเปลี่ยนความอาสัญ
ถึงสำเร็จสมหวังตั้งใจนั้น
ก็มีอันต้องผันพรากจากเหมือนเดิม
สุดท้ายแล้วมิแคล้วความว่างเปล่า
ไม่มีเหงาเศร้าทุกข์หรือสุขเสริม
ไม่มีฝันผันร่างทางมาเพิ่ม
สู่สิ่งเดิมก่อนเริ่มสร้างทางก้าวเดิน