30 กันยายน 2545 19:14 น.
เพชรพรรณราย
ไหลออกมาน้ำตาแห่งผู้แพ้
เจ้าช่วยแก้แพ้พ่ายพลาดรักไหม
มีแต่ไหลไม่เคยหยุดช้ำชอกใจ
ความเสียใจร่ำไห้ร้องนองน้ำตา
จะประจานผ่านใบหน้าว่าผิดหวัง
ทุกทุกครั้งยังไม่พอขอเถิดหนา
จะให้ช้ำจำอวดอ้างอย่างราคา
ในเห็นว่าข้าพลาดพลั้งรักพังลง
หยุดเสียนะจะขอร้องให้เจ้าหยุด
โปรดช่วยอุดบ่อน้ำตาข้าประสงค์
หยุดเสียเถิดเกิดความรักไม่ยืนยง
เจ้าโปรดจงอย่าไหลเลยขอเอ่ยคำ
28 กันยายน 2545 17:01 น.
เพชรพรรณราย
ไม่ว่าชีวิตจะเดินไปทางไหน..................
ไม่ว่าโลกจะหมุนไปอย่างไร....................
ไม่ว่าใครจะคิดอย่างไร..........................
ไม่ว่าผู้คนจะดิ้นรนสักเพียงไหน..............
จะเก่งกล้าสักเท่าใด.............................
ไม่มีอะไรที่มนุษย์อย่างเราเอาชนะไม่ได้.........
หากแต่มีอยู่สิ่งเดียวที่มนุษย์ต้องแพ้..........
ไม่มีใครเอาชนะได้.............................
เมื่อทุกคนได้เห็นและประสบกับมัน......................
ทุกคนจะรู้เองว่าสิ่งนั้นคืออะไร.............
เพราะมันคือสิ่งที่จะหยุดความหยิ่งผยองของมนุษย์.....................
หยุดความเห็นแก่ตัว......................
หยุดแม้กระทั่งเผ่าพันธ์สุดท้ายของสรรพสัตว์ในโลก..........
แล้วเรา......... สร้างโลก.........สร้างฝัน........ทำลายกัน.......
ไปทำไม........
หากแต่สิ่งที่เราทำได้คือ.....................
จะเหลืออะไรให้มนุษยชาติเผ่าพันธ์สุดท้ายได้รำลึกถึง.............
แทนที่จะสาบแช่งพรรบบุรุษเช่นเรา................
แค่นี้ก็ไม่เสียดายที่เกิดเป็นมนุษย์.....................
อันถูกขนานนามผู้ประเสริญอย่างแท้จริง.......
28 กันยายน 2545 16:23 น.
เพชรพรรณราย
บทหนึ่งมีหน้าที่เป็นเช่นดั่งบุตร
ที่วิสุทธ์เสมอเหมือนเตือนความฝัน
บุพการีที่สร้างลูกปลูกสัมพันธ์
ให้ความฝันอันมุ่งหวังที่ตั้งใจ
บทที่สองคล้องใจเป็นเช่นดั่งเพื่อน
คอยตักเตือนมิเบือนจากยากสงสัย
ช่วยเหลือกันมิวันพรากจากกันไป
อยู่ที่ใดไม่อ้างว้างห่างสัมพันธ์
บทที่สามนามนักเรียนเพียรศึกษา
มุ่งอุตส่าห์พยายามตามความฝัน
ใคร่เรียนรู้ดูวิชาค่าอนันต์
วันหน้านั้นฝันคงเห็นเป็นความจริง
บทที่สี่นี้หนาคือว่ารัก
สองใจปํกษ์รักกันอันแน่นิง
ทุ่มเทใจกายไซร้ให้พักพิง
รักแน่จริงยิ่งคนรักผู้พักใจ
บทที่ห้าว่าด้วยหนี้ที่สุ่มหัว
ติดพันพัวทั้งเจ้าลูกผูกสิ่งไหน
มีแต่คนถามหาว่าอย่างไร
ขอพลัดไว้มีจะให้ใคร่ขอวอน
บทที่หกตกหน้าจอคงพดรู้
เราคือผู้สร้างกวีวจีอ่อน
สรรคำไทยให้สัมผัสตัดคำกลอน
ในตอนนี้ที่ท่านอ่านเมื่อผ่านตา
(บุตร เพื่อน นักเรียนนักศึกษา คนรัก ลูกหนี้-เจ้าหนี้ ผู้เขีนยกลอน)
28 กันยายน 2545 15:40 น.
เพชรพรรณราย
เฝ้าแต่มองจ้องหาว่าอยู่ไหน
อยู่แห่งใดใจจดจ่อขอสักหน
กวาดขวาซ้ายหมายจะเห็นเจ้าหน้ามน
แม้ไม่สนคนจะมองเพราะต้องใจ
เจ้าจะเกลียดหรือว่ารักไม่หักห้าม
ขอมองตามถามใจที่ฝันใฝ่
แค่เฝ้าดูรู้แค่เราผู้ห่วงใย
มองไกลไกลได้แค่นี้มีค่าพอ
ไม่ขอรักทักทายกลัวขายหน้า
ไม่ไขว่ขว้าหาทางพบประสบหนอ
ขอแค่ใจได้มีสุขตัวมอซอ
แค่นี้ก็เกินพอแล้วแม่แก้วตา
28 กันยายน 2545 15:25 น.
เพชรพรรณราย
ราตรีหมุนเวียนเปลี่ยนกลับ
ฟ้าลาลับยังกลับมาเมื่อวันใหม่
อาทิตย์อัสดงลงกลางไพร
อีกจันทร์ไซร้ไม่ลาลับจับฟ้างาม
เมื่อพลาดพลั้งครั้งใดอย่าได้แพ้
ใจที่แย่แม้จะล้าอย่าเกรงขาม
จงลุกสู้ไปด้วยใจพยายาม
สู้ไปตามความฝันอันมั่งคง
ปักหลักสู้อยู่ด้วยแรงที่แกร่งกล้า
มุ่งมั่นฝ่าอย่าท้อแท้แน่ประสงค์
มีใจแกร่งกายแข็งแรงด้วยใจจง
สักวันคงคว้าหงษ์ฟ้ามาครอบครอง
หน้าส่วนตัว
800
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเพชรพรรณราย
