28 ธันวาคม 2548 14:27 น.
เพชรพรรณราย
เพราะยังด้อยน้อยบทเรียนพากเพียรอยู่
มิควรคู่สู้ผู้ใดในแหล่งหล้า
จอมยุทธน้อยคอยฝึกปรือชื่อวิชา
ยังศึกษาตำราอยู่ไม่รู้กาล
โลกภายนอกคำบอกใบ้ให้เพียงรู้
สอบถามดูผู้ใดใจกล้าหาญ
มีชื่อเสียงระบือนามถามอาจารย์
ไว้คิดอ่านผ่านโลกกว้างไว้สร้างตน
ถึงกำหนดกฎต้องเดินเผชิญโลก
จะร้ายดีมีโชคช่วยอำนวยผล
เมื่อเรียนจบครบถ้วนกระบวนกล
จำต้องยลโลกกว้างอย่างเดียวดาย
ด้วยยังด้อยประสบการณ์ผ่านยุทธจักร
หลงเล่ห์รักลวงหลอกกลับกลอกหมาย
เพียงหลอกใช้ในวิชาค่าของชาย
เกือบต้องตายวายเพราะเล่ห์แห่งมารยา
ก้าวเดินต่อพอรู้เล่ห์เพทุบาย
แต่ไม่วายโดยขายเพื่อนเตือนปัญหา
อีกครั้งหนึ่งเกือบถึงตายวายชีวา
เฝ้ารักษาบาดแผลแต่ลำพัง
โลกกว้างใหญ่ใจคนวกวนนัก
ท่องยุทธจักรสลักชื่อคือความหวัง
สารพันอันเล่ห์กลคนนั้นตั้ง
ให้ถึงฝั่งยังจอมยุทธผู้เลื่องลือ
จึงเร้นกายหมายสงบพบทางเปลี่ยว
เดินท่องเที่ยวไม่เกี่ยวข้องต้องแฝงชื่อ
แค่ชื่อเสียงเพียงภายนอกไม่แย่งยื้อ
เพียงแต่ถือคุณธรรมประจำใจ
นามปรากฎเมื่อคราหลังคนตั้งให้
เขานั้นไร้ในนามเรียกคนเพรียกได้
จึงกำหนด ไร้นาม ตามทันใด
ไม่มีใครรู้ตัวตนที่แท้จริง
ช่วยเหลือคนไม่สนใจใครจะคิด
ยอมอุทิศช่วยคนไว้ใจแน่นิ่ง
อธรรมธรรมะใครไม่ประวิง
ไม่ทอดทิ้งหากใจยังใฝ่ความดี
จากจอมยุทธอ่อนด้อยน้อยประสบการณ์
ตอนนี้ผ่านโลกกว้างทางวิถี
พบหนทางวางตนค้นชีวี
สู่วิถีที่ตนตั้งครั้งพากเพียร
26 ธันวาคม 2548 17:35 น.
เพชรพรรณราย
ฟ้าเอ๋ยฟ้าฉันโศกเศร้าเข้าใจไหม
ฉันทุกข์ใจร่ำไห้ใจหม่นหมอง
ฉันเจ็บปวดรวดร้าวน้ำตานอง
ฉันร่ำร้องต้องเจ็บช้ำระกำตรม
ฟ้าเอ๋ยฟ้าเจ้ารับรู้ดูออกไหม
เพราะอะไรไยคนต้องขื่นขม
อยากถามเจ้าทำไมเล่าเราระบม
ไยจ่อมจมถมกับเศร้าเหงาไม่วาย
ฟ้าเอ๋ยฟ้าข้ามีคำนำบอกเจ้า
บอกกับฟ้าว่าข้าเศร้าเหงาไม่หาย
ข้าทุกข์ท้อต่อชีวิตคิดอยากตาย
เพราะโชคร้ายไม่วายจากพรากเสียที
ฟ้าเอ๋ยฟ้าข้าอยากพร่ำคำตัดพ้อ
เจ้าจะฟังไหมหนอคำขอนี้
ขอเถิดเจ้าอย่าตัดรอนผ่อนวจี
ฟังคนที่โดนย่ำใจให้แหลกราน
ฟ้าเอ๋ยฟ้าผิดอะไรใยเล่าเจ้า
จึงต้องเศร้าเหงาไม่สิ้นชีวินผ่าน
ให้ต้องเจ็บเก็บแต่ช้ำนำห้วงกาล
มิเคยผ่านประสานสุขทุกข์กลืนกิน
ฟ้าเอ๋ยฟ้าข้าอยากฟังยังคำเจ้า
ปลอบความเศร้าเหงาหงอยร้อยโศกสิ้น
โปรดเถิดฟ้าอย่าเงียบเลยเผยให้ยิน
ก่อนข้าสิ้นศรัทธาพาข้าตาย
26 ธันวาคม 2548 16:43 น.
เพชรพรรณราย
เขาจะละอายใจบ้างไหมนะ
ทิ้งสัจจะปฏิบัติให้งดเว้น
มิซื่อตรงดังประสงค์คงกฎเกณฑ์
สิ่งที่เห็นเป็นเช่นไรไยลำเอียง
ยุติธรรมอยู่ที่ไหนไม่มีแล้ว
กฎแน่แน่วแผ่วอ่อนผ่อนสิ้นเสียง
ประกาศิตผิดถูกความตรงเที่ยง
มันเป็นเพียงแค่ถ้อยลอยตามลม
โลกมนุษย์ลวงหลอกกลับกลอกยิ่ง
เหมือนน้ำกลิ้งบนบอนใบมิไหวล่ม
เพราะจิตใจไร้สำนึกตรึกอารมณ์
ความโสมมถมจิตใจในชีวี
เพียงเพื่อก้าวสาวให้ถึงซึ่งจุดหมาย
จึงยอมขายผองเพื่อนเลื่อนวิถี
ถูกหรือผิดอย่างไรไม่ใยดี
ขอให้ยืนในที่หวังดังตั้งใจ
สำคัญหรือถือยศถาบรรดาศักดิ์
ทิ้งเพื่อนรักหักหลังกันเพื่อฝันใฝ่
ยุติธรรมลำเอียงเสียงหวั่นไหว
ก้าวเดินไปในเส้นทางห่างความจริง
ห้วงสำนึกลึกจากใจในความคิด
ความถูกผิดติดตรึงซึ่งทุกสิ่ง
ความถูกต้องหมองใจไยต้องทิ้ง
ระอายิ่งสิ่งต่างต่างทางฉันเดิน
25 ธันวาคม 2548 12:47 น.
เพชรพรรณราย
ศาลแห่งรักหักอกตกน้ำตา
ตัดสิ้นค่าพาช้ำระกำหมอง
ศาลหัวใจไยเธอตัดปัดรักปอง
น้ำตานองร้องไห้ใจอ่อนแอ
ขออุทธรณ์คำตัดรอนสุนทรนั้น
ขอให้ฉันมันพิสูจน์พูดความแก้
อย่าพึงจบลบคดีที่เปลี่ยนแปร
ฉันแน่วแน่จะแก้ต่างทางหัวใจ
โปรดรับฟังยังวจีที่ร้องขอ
จะไขข้อต่อความรักประจักษ์ได้
ขอเวลาพาประสานผ่านแก้ไข
จบอย่างไรไม่คัดค้านยอมร้าวราน
ศาลหัวใจโปรดรับฟังคำข้าเถิด
อย่าตะเพิดเกิดโทสะข้าแต่ศาล
ให้เวลาพิสูจน์รักปักษ์ดวงมาลย์
อุทธรณ์ผ่านศาลใจเจ้าเฝ้าพิจารณา
23 ธันวาคม 2548 06:54 น.
เพชรพรรณราย
ชีวิตไม่แน่นอนสุนทรกล่าว
บ้างปวดร้าวคราวก็สุขสนุกนสนาน
กฎกำหนดวันเวียนเปลี่ยนตามกาล
มาพบผ่านประสานไว้ในหนึ่งเดือน
ต้นเดือนเริ่มเติมชีวิตให้สุขสันต์
เติมสีสรรวันสดใสให้ผองเพื่อน
ร่ำสุราหาความสุขทุกวันเลื่อน
ทำตัวเหมือนราชาค่าของคน
อยากจะได้ใฝ่อะไรในความใคร่
สาแก่ใจไร้ข้อห้ามตามแห่งหน
จับจ่ายไปไหลหลงเจตกิเลสตน
มิได้สนผลจะเกิดกำเนิดตาม
ถึงสุดท้ายปลายเดือนที่เคลื่อนคล้อย
หน้าละห้อยร่อยหรอทรัพย์ระงับข้าม
ข้าวจะกินสิ้นหม้อกรอกชอกช้ำตาม
เพราะในยามควรออมไม่ยอมทำ
ท้ายต้องอยู่เยี่ยงยาจกตกกระป๋อง
พวกเพื่อนพ้องมองไม่เห็นลำเข็ญช้ำ
ต้องยอมรับกับผลจนบ่วงกรรม
ทนร้องร่ำน้ำตาไหลเพียงเดียวดาย
วันเวลาพาวนเวียนให้เปลี่ยนผัน
ห้วงเดือนวันหมุนวนไปไม่ห่างหาย
เหมือนกงล้อตามรอยเดิมเสริมไม่วาย
คงเวียนว่ายมิคลายคลาดอนาถจริง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเพชรพรรณราย
หน้าส่วนตัว
1237
