30 มีนาคม 2550 18:59 น.

เสียงขลุ่ยคอย

ขลุ่ยบรรเลงเพลงคะนึงซึ้งใจเหงา
เสียงสร้อยเศร้าเคล้าอารมณ์ความตรมหมอง
บทเพลงจากฝากอาลัยใจใฝ่ปอง
ดังเสียงร้องฟ้องคิดถึงคำนึงครวญ

เพลงขลุ่ยเหงาเป่าเพลงตรมอารมณ์หม่น
น้ำตาหล่นปนสะอื้นคืนคิดหวน
บทเพลงรักปักใจตรึงซึ่งทบทวน
แสนรัญจวนนวลน้องจากยากกลับคืน

มีเพียงขลุ่ยเจ้าทุยเอี้ยงยินเสียงเศร้า
ทุกค่ำเช้าเฝ้าห่วงหาพาขมขื่น
หลับยังฝันทุกวันฉันกล้ำกลืน
สะดุ้งตื่นสะอื้นหมองนองน้ำตา

นานปีแล้วแก้วตาลาจากพี่
สิ้นแวววี่ที่จะหวนทวนมาหา
มีขลุ่ยนี้แทนสำเนียงเสียงกานดา
เตือนสัญญาว่ารักมั่นยากผันเแปร

เสียงขลุ่ยดังฟังหงอยหงอยด้วยคอยคู่
ยินเสียงรู้มีผู้เหงาเฝ้าคอยแน่
นั่งที่เก่าเป่าขลุ่ยไปไร้คนแล
คอยรักแท้หนึ่งสัญญากลับมาเคียง

1103

love

comment

24 มีนาคม 2550 10:23 น.

ใจเป็นไข้

เพชรพรรณราย

สะท้อนทรวงดวงใจอ่อนไหวสั่น
เพ้อรำพันวันเหงาเศร้าหม่นหมอง
เจ็บปวดลึกผนึกแน่นแค้นใจปอง
เฝ้าร่ำร้องฟ้องหาคู่อยู่เดียวดาย

หยดน้ำตาปร่าแก้มแต้มใบหน้า
เหนื่อยกายล้าพาเข่าทรุดไร้จุดหมาย
ด้วยใฝ่ปองพร่ำร้องเพรียกเรียกไม่วาย
กลับเดียวดายท้ายที่หวังพังหัวใจ

ห้วงอารมณ์จมกับเหงาเศร้าใจเจ็บ
เฝ้าคอยเก็บความช้ำย้ำหวั่นไหว
ถามหารักสลักคู่อยู่แห่งใด
ไม่มีใครใส่ใจฉันหมั่นดูแล

ต้องนอนซมจมพิษไข้ใจเจ็บป่วย
ไม่อาจช่วยด้วยเยียวยารักษาแก้
กายไม่ร้อนแต่นอนหนาวคราวเปลี่ยนแปร
นอนย่ำแย่สุดแก้ไข้ให้หายคืน

มีแต่ทรงลงกับทรุดยากฉุดรั้ง
น้ำตาหลั่งฝังพิษไข้ไร้ทางฝืน
ทนเจ็บปวดรวดร้าวคราวกล้ำกลืน
ยากแข็งขืนฝืนพิษไข้ไร้เยียวยา

1257

love

comment

18 มีนาคม 2550 10:47 น.

คิดฮอดบ้าน

เพชรพรรณราย

(ถ้าจะให้ดี อ่านติดสำเนียงหน่อย ๆ นะครับ )

อยากเมือบ้านอีสานเก่าเฮาอาศัย
อยากเมือไปใจคึดฮอดกอดความเหงา
อยากพบพ้อพ่อแม่น้องผองหมู่เฮา
อยากสิเว้าถึงความเหงาให้เจ้าฟัง

นานปีแล้วแผ้วถางทางย่างหาฝัน
พ้อแต่อันมันเจ็บเหน็บใจฝัง
ฮอดมื้อนี้ใจท้อถ้อยด้อยกำลัง
คึดหันหลังตั้งใจให้เมือบ้าน

ป่าดินดอนขอนแก่นแผ่นดินเฮา
ยังคือเก่าบ่หนอนี่ที่เคยผ่าน
แผ่นดินเกิดกำเนินก่อต่อเฮาท่าน
ถิ่นสถานบ้านหมู่เคยอยู่กิน

คึดฮอดต้นดอกจานหน้าบ้านเฮา
ผักกะเดาต้นเก่าก่อนย้อนคืนถิ่น
เถียงนาน้อยคอยหลบฝนยามหล่นริน
บ่เคยสิ้นถวิลหาบ้านบ้านป่าดอน

อีกบ่นานปานใดดอกบอกเมือหวน
เมือไปหม่วนทวนความหลังครั้งเก่าก่อน
สู่อีสานบ้านนาป่าเขาขอน
หวนไปย้อนคอนบ้านแสนนานเนา

ในตอนนี้มีแต่หวังฝากฝังไว้
รักษาใจคนไกลถิ่นดินบ้านเก่า
อย่าเจ็บไข้ภัยมาต้องให้หมองเศร้า
จนกว่าเฮาเมือบ้านไปใจเว้าวอน

***********************

ชื่อเพลง ::  หนุ่มขอนแจ่น 
ศิลปิน ::  พี สะเดิด 
http://www.baanmaha.com/forums/index.php/topic,14960.0.html

เป็นหนุ่มแจ่นขอน  ขะหยอนเว้าไทย บ่ แฉ็ง
กกลิ้นบ่ค่อยมีแฮง พอเว้าไทยแฉ่งก็บหนุ่มเมืองไกล
พ้อหน้าผู้สาว อ้ายแคดแล้วลาวจนเป็นนิสัย
เหลือโตนชาติอ้านแน่สาวไทย
ผู้แก้มแดงใสคือบักเฉียเชีย

คึดพ้อหน้าครู ผู้สอนตอนเฮียนประถม
จับอ้ายออกไปอบรม ยืนหน้าซั่นหันลิ้นรอเรีย
จนฮอดมื้อนี้อ้ายยังเว้า บ่ ได้จักเที่ย
เห็นสาวไทยอ้ายใจละเหี่ย สิได้เมียกับเขา บ่ หนอ

*หลงฮักเจ้าหลาย ฝึกเว้าไทยจนเจ็บโผ่งแก้ม
หางตาเจ้ากะ บ่ แนม ตะแหล่มแต่มแต่มสาว กทม.
บ่ เจตนา มานั่งขัดพาพิซซ่าดอกหนอ
แต่เจ็ดวันที่ใจอ้ายรอ
หวังอยากสิพ้อหน้าเจ้าอย่างสูง

**คึดฮอดแจ่นขอน บึงแจ่นนครเหลือแสน
อยากขึ้นรถเมือขอนแจ่น แต่ บ่ มีแฟนไปอวดเพื่อนฝูง
คิดฮอดจานก้อน กีมบักหอยคุ้ยตำหมากหุ่ง
แต่ยังอยากจีบาสวกรุง ไผว่าใฝ่สูง.... กะซ่าง

ซ้ำ  (*, **) 

*********************

(ฟังเพลงนี้มันคิดถึงบ้านทุกที เลยเอามาฝากครับ)

2517

love

comment

17 มีนาคม 2550 11:24 น.