26 เมษายน 2547 18:02 น.
เพชรพรรณราย
ผ่านเวลามานานเนิ่นเดินผันผ่าน
ในวันวานกาลเวลาพาความหลัง
จากอดีตถึงวันนี้ที่ภวังค์
ทุกทุกครั้งยังวันเก่าเฝ้ารำพัน
บนถนนหนทางคนเดินอยู่
หยุดยืนดูผู้คนสับสนนั่น
เหมือนเพิ่งผ่านวานนี้เรามีกัน
เราฝ่าฟันใฝ่ฝันมั่นดวงใจ
และตรงนี้ที่นี้ที่เราพราก
ถนนนี้ที่จากกันเราหวั่นไหว
ต่างความคิดต่างเส้นทางต่างกันไป
แต่หัวใจให้ผูกพันมิผันแปร
ในวันนี้ที่นี่ยังเหมือนเก่า
หากแต่เราไกลกันไปใจเป็นแผล
ความผูกพันธ์มิผันไปไม่เปลี่ยนแปร
รอเพียงแต่หมุนเวลามาพบกัน
แล้วตอนนี้ฉันมารอเธอที่นี้
ที่ที่มีแต่แต่ความหลังฝังใจฉันฉัน
เพื่อพบเธอที่คิดถึงซึ้งใจกัน
ด้วยสัมพันธ์สัญญาใจไม่ร้างรา
วันนี้หนอการรอคอยจะสุดสิ้น
วันสมจินต์แห่งเราสองครองปรารถนา
วันวันแล้วแก้วใจรักปักษ์อุรา
จะกลับมาพาใจสุขทุกดวงใจ
26 เมษายน 2547 17:11 น.
เพชรพรรณราย
เฝ้าคร่ำควญหวนคำนึงคึดถึงหนอ
น้ำตาคลอต่อความเหงาเศร้าสุดแสน
ห่วงแสนห่วงทุกดวงใจในต่างแดน
ทุกข์ใจแสนแม้นมั่นไม่ผันแปร
คำสัญญาตราตรึงไม่เปลี่ยนผัน
สมัครมั่นไม่มีพรากจากไปแน่
สัญญารักปักษ์ดวงใจให้ดูแล
ม้นคงแท้มิแปรเปลี่ยนไปจากใจ
จะกี่วันผันกี่คืนยังคงอยู่
คงเฝ้าดูอยู่รักษาพาสดใส
ถึงจะนานเพียงใดไกลแสนไกล
มั่นคงไว้ไม่ราร้างห่างชีวี
23 เมษายน 2547 16:05 น.
เพชรพรรณราย
จะสรรหาวาจาใดให้พริ้งเพราะ
ฟังเสนาะตรึงใจให้ไหวหวั่น
คำอะไรคำไหนเล่าเฝ้ารำพัน
เมื่อพบกันฉันจะเอ่ยเปรยอย่างไร
ถ้าจะบอกว่าคิดถึงซึ้งไปไหม
บอกว่าใจไม่เปลี่ยนแปลงแสลงไหม
บอกรักเธอเสมอมันยังไง
บอกอะไรให้เธอเล่าเจ้าเหมาะดี
เฝ้าพินิจคิดคำย้ำพร่ำหา
คิดวาจาน่ารักปักษ์ใจนี่
คิดเท่าใจไม่ถูกใจไปทุกที
แล้วที่นี้จะมีไหมคำพูดเรา
คิดอีกครั้งตั้งใจให้แน่วแน่
ไม่มีแท้แต่พบเห็นเป็นคำเก่า
คำไหนหนอขอถูกใจก็จะเอา
ใจมั่นเฝ้าเร้าลึกนึกตรึกตรอง
ถ้อยคำไหมในตอนนี้ที่จะเอ่ย
ไม่สำคัญสักนิดเลยจะเปรยก้อง
หากสำคัญที่ใจในทำนอง
คำไหนไหนก็ต้องใจในทุกครา
สิ่งสำคัญอยู่ที่ใจใช่คำหวาน
สื่อดวงมาลย์ผ่านใจจริงสิ่งปรารถนา
คำสามัญก็ซึ้งตรึงอุรา
ใจเหนือกว่าวาจาพารักจริง
23 เมษายน 2547 15:18 น.
เพชรพรรณราย
บนเส้นทางมรสุมรุมชีวิต
กร่อนดวงจิตริดรอนผ่อนความหวัง
จากความเพียรเปลี่ยนเป็นท้อหนอกำลัง
สิ้นกำลังจะตั้งใจให้กลับคืน
ทุกย่างก้าวร้าวรวดด้วยปวดแท้
มิอาจแก้แก่ปัญหาพาขมขื่น
สิ้นเรี่ยวแรงจะแข่งขันผันลุกยืน
สุดกล้ำกลืนฝืนความทุกข์ท้อชีวี
ทางไหนเล่าที่เราเดินเผชิญนั้น
จะถึงวันอันสมอารมณ์นี่
หากแต่พลาดอานาถจริงสิ่งที่มี
ทุกวิถีที่ก้าวไปให้ทุกข์ตรม
จากที่วาดประกาศไว้ในลิขิต
ด้วยชีวิตอุทิศให้ได้สุขสม
แต่วันนี้ที่รู้อยู่คู่อารมณ์
เจ็บระบมจมกับแผลที่กรีดใจ
อยู่เหมือนตายกายรอดับนับวันสิ้น
ทุกข์กัดกินสิ้นรู้สึกตรึกตรองได้
เหมือนโลกนี้ไม่มีแล้วจะแคล้วไป
รอจากไปให้จบสิ้นไปเสียที
21 เมษายน 2547 12:15 น.
เพชรพรรณราย
ดอกไม้ดอกนี้มีความหมาย
มอบจากชายที่รักมั่นไม่หวั่นไหว
เพราะเพียงรักสมัครไว้ในหัวใจ
มามอบให้ฝากใจไว้ให้มั่นคง
ถึงจะดูไร้ค่าไร้ราคา
ไม่มีค่าต้องราคาว่าประสงค์
แม้ดอกไม้ที่ให้ไม่ยืนยง
แต่ล้วนตรงคงด้วยรักปักษ์ในทรวง
แม้วันนี้มีเพียงแค่ดอกไม้
จากผู้ชายคนนี้ที่เฝ้าห่วง
ขอเติมเต็มความรักปักษ์ทุกดวง
ไม่หลอกลวงด้วยใจจริงทุกสิ่งอัน
ด้วยสัญญาเวลาใดไม่มาพราก
แม้ลำบากเราร่วมใจไม่ไหวหวั่น
ด้วยรักแท้ร่วมแก้ไขไปด้วยกัน
คงต้องมีสักวันฝันของเรา
ถึงจะเหนื่อยแสนล้าพาหม่นหมอง
ร่วมประคองทุกเส้นทางร้างความเหงา
กำลังใจให้เสมอทุกลำเนา
ร่วมบรรเทาความเหนื่อยล้าด้วยหัวใจ
และดอกไม้ดอกนี้ไม่มีเฉา
ในใจของสองเรานั้นแม้วันไหน
และจะอยู่ในหัวใจตลอดไป
นานเพียงไหนไกลแสนไกลไม่โรยรา
หน้าส่วนตัว
1087
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเพชรพรรณราย
