22 พฤศจิกายน 2548 17:31 น.
เพชรพรรณราย
โลกใบนี้มีอะไรไม่เที่ยงแท้
ความเกิดแก่เจ็บตายวายอาสัญ
วัฏสงสารผ่านชีวิตลิขิตนั้น
ทุกสิ่งอันย่อมผันไปในกฎเกณฑ์
ความเป็นคนไม่สนใจใครทั้งนั้น
ช่างหัวมันไม่รับรู้แม้ดูเห็น
อยุติธรรมนำมนุษย์เฉกดั่งเดน
มีความสุขบนทุกข์เข็ญเห็นแก่ตัว
โลกใบนี้มีวาระแห่งความเปลี่ยน
คอยวนเวียนเปลี่ยนวิถีที่เกลือกกลั้ว
อีกอบายขายเพื่อนมิตรจิตหมองมัว
ไร้ดีชั่วมัวเพราะเขลาเบาปัญญา
รอเพียงวันผันมาถึงซึ่งกฎโลก
วิปโยคให้โศกสิ้นดิ้นดับค่า
ความสัตย์จริงสิ่งมั่นในโลกา
ทนทรมาเพราะผลกรรมที่ทำไป
ยากจะหนีลี้หลบผลที่ตนสร้าง
ยากจะห่างเลือนรางหายสลายได้
ต้องแบกรับนับผลด้วยจนใจ
สำนึกได้ในเมื่อสายเสียดายกาล
จนสุดท้ายว่ายเวียนเปลี่ยนไม่สิ้น
ในแผ่นดินมีเลือดเนื้อมหาศาล
เกิดและดับนับไม่ได้ไปแสนนาน
ทุกข์ชั่วกาลผ่านเกิดตายชดใช้กรรม
21 พฤศจิกายน 2548 14:54 น.
เพชรพรรณราย
ในค่ำคืนเดือนหม่นอับจนแสง
ดาวแต้มแต่งแข่งระยับจับเวหา
ช่างมากมายมหาศาลละลานตา
ทั่วนภาฟ้าระยับกับแสงดาว
จิตนาการผ่านความคิดจิตดวงน้อย
มันเคลื่อนคล้อยลอยล่องท้องท่วงก้าว
ในภวังค์หลังความคิดใต้ฟ้าพราว
เกิดเรื่องราวคราวมองฟ้าหมู่ดารา
หยิบเอาดาวพราวเวหานภากาศ
ด้วยใจมาตรหมายมั่นปรารถนา
มาเรียงร้อยถ้อยสลักปักษ์ภาษา
พรรณนาว่าคิดถึงด้วยซึ้งใจ
เปรียบท้องฟ้าให้เป็นเช่นกระดาษ
แล้วจึงวาดประกาศค่าความหวั่นไหว
เขียนคำหวานประสานคำนำความนัย
ด้วยซึ้งใจใฝ่หานางที่ห่างมา
หากเจ้ามองท้องฟ้าเวลานี้
ข้อความที่วาดเขียนไว้ว่าใฝ่หา
ความประสงค์ตรงมั่นด้วยสัญญา
ไม่เลือนค่าล้ารักปักษ์สองเรา
ลมเอื่อยเอื่อยเฉื่อยฉิวผ่าวผิวหน้า
ค่อยเห็นฟ้าดาราเด่นเช่นดังเก่า
เพียงความคิดเคลื่อนคล้อยคอยบรรเทา
ลบความเหงาคราวคิดถึงซึ่งน้องนาง
18 พฤศจิกายน 2548 16:15 น.
เพชรพรรณราย
ฉันจัดวางอย่างสร้างสรรค์มั่นใจพร้อม
ฉันเดินอ้อมตรวจตราว่าครบถ้วน
เมื่อทุกอย่างวางระบบครบกระบวน
พร้อมทบทวนถ้วนถี่ในที่ทาง
จึงเปิดร้านค้าขายด้วยหมายมุ่ง
เพื่อพยุงตนไว้ใฝ่ฝันสร้าง
ป่าวประกาศปรารถนาค่าที่วาง
ในสิ่งอย่างที่วางขายหมายทำเงิน
นี่คือผ้าราคาดีที่ล้ำค่า
มีปัญหางานเข้ามาช้าเหลือเกิน
ขาย ผ้าเอาหน้ารอด ปลอดภัยเดิน
เชิญครับเชิญมาชื้อไว้ไปใช้งาน
นี่ครับดาบกำราบคนเก่งกล้า
เจ้าปัญญาสารพันว่าเก่งการ
นี่ครับ ดาบสองคม อย่าชมนาน
ท่านที่ผ่านเชิญชมได้ไม่คิดตัง
ท่านชอบสัตว์ผูกมัดไว้ในกรงนั่น
ไม่ต้องหวั่นมิทำร้ายได้ดั่งหวัง
เสือนอนกิน สิ้นลายมิหลายชั่ง
หากใจตั้งเชิญสั่งมาค่าไม่แพง
พาหนะที่ทุกท่านนั้นต้องมี
เรือลำนี้ที่ชายหญิงจริงแจ่มแจ้ง
ผู้หญิงยิงเรือ เมื่อรักแล้ง
ผู้ชายพายเรือ แข่งแย่งหญิงงาม
มีอีกมากหากท่านนั้นสนใจ
เอาอะไรเชิญได้มาไต่ถาม
จะสรรหามาให้ตามรายนาม
สั่งสอบถามตามหาราคากันเอง
17 พฤศจิกายน 2548 16:21 น.
เพชรพรรณราย
เหมือนท้องฟ้ามาบรรจบทบแค่ห้อง
ทะเลล่องท้องวารีที่ไพศาล
เหลือแค่ฝังผนังฝ้ามิช้านาน
เขาสูงสุดเหลือประมาณเพียงฝ่ามือ
ปิดกั้นตนมิสนใจในทุกอย่าง
สิ่งรอบข้างอย่างไรไม่ใฝ่ถือ
มิแก่งแย่งแข่งขันใครใฝ่ยุดยื้อ
ทิ้งเสียงชื่อระบือก้องไม่ต้องใจ
วันเวลาพากาลที่ผ่านผัน
ผ่านคืนวันอันรวดร้าวคราวหวั่นไหว
เจ็บจนชินด้านชาค่าผ่านไป
หมดอาลัยจะใฝ่หาพยายาม
โลกของฉันมันล้าค่าเท่านี้
ชั่วหรือดีช่างปะไรใครเอ่ยถาม
ฉันขออยู่แบบของฉันมิผันตาม
มิหักห้ามตามหัวใจไร้กฎเกณฑ์
อยู่ในโลกหกเหลี่ยมฝังขังตนอยู่
มิรับรู้โลกภายนอกออกไปเห็น
เพราะเรื่องราวคราวหลังครั้งไหวเอน
กลัวได้เห็นจึงเร้นกายวายสังคม
17 พฤศจิกายน 2548 07:00 น.
เพชรพรรณราย
สำหรับคนไม่มีความที่ทุกข์
สำหรับคนที่มีสุขไม่หวั่นไหว
สำหรับคนไม่เคยท้อต่อดวงใจ
ยากเข้าใจในความจริงสิ่งที่เป็น
แต่สำหรับคนที่ผ่านความรานร้าว
ในเรื่องราวคราวเจ็บปวดคอยนวดเฟ้น
เป็นอย่างไรเข้าใจความไหวเอน
ที่ซ่อนเร้นกร่อนใจไม่ร้างลา
ความอ้างว้างว่างเปล่าที่เหงาหงอย
การรอคอยปาฏิหาริย์ผ่านปรารถนา
การร้องไห้ใจระกำมีน้ำตา
การโหยหาวันคืนหวนคร่ำครวญตรม
ความรู้สึกลึกลึกตรึกตรองจิต
ความพลาดผิดติดในใจในขื่นขม
ความท้อแต่แปรเปลี่ยนเป็นระทม
ทุกอารมณ์จมกับเหงาเศร้าสุดทน
ความเจ็บปวดเหล่านี้ที่ผ่านผัน
ใจเดียวกันเท่านั้นไม่สับสน
เข้าใจซึ้งถึงความแท้แก่กมล
เพราะต่างคนต่างร้าวรานผ่านดวงใจ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเพชรพรรณราย
หน้าส่วนตัว
1036
