18 กุมภาพันธ์ 2551 14:18 น.

ภาพความหลัง

เพชรกวี

  ขลิบฟ้างามยามรุ่งรุ้งหลากสี 
 ภาพวารีดวงดาวพราวเวหน 
 หยาดถ้อยคำเพชรกวีนี้ตรอมตรม 
 หมู่เมฆวนฝนโชยละออง 
      ฤดูเวียนเปลี่ยนผันวันเก่าเก่า 
 เคยหงอยเหงาเศร้าตรมระทมหมอง 
 รันทดม้วยด้วยใจมุ่งหมายปอง 
 ชีวิตต้องครองทุกข์สุขรางเลือน 
      รักกับร้างเคว้งคว้างใจเมื่อเฝ้าห่วง 
 ประดุจดวงฤทัยเราเขาเชือดเฉือน 
 ภาพความหลังยังวนเวียนเพียรมาเยือน 
 เปรืยบเสมือนคมมีดคอยกรีดใจ 				
18 กุมภาพันธ์ 2551 13:55 น.

เพื่อนรัก...เพื่อนร้าย

เพชรกวี

น้ำตารินยินคำจเอ่ยจาก
ต้องพลัดพรากจากรักสุดหนักหนา
ใยเพื่อนนี้มาลืมสิ้นสัญญา
เเวน้ำตาพาเราเหงาลางเลือน

    ย้อนความหลังครั้งหนึ่งชึ่งเคยรัก
ประดุจหนักดั่งภูผามิมาเหมือน
ความนักใดยิ่งใหญ่ไปกว่าเพื่อน
ตอกย้ำเตือนหัวใจไว้เสมอ

     ตอนเราเรียนครูตีเราทำผิด
ค่าของมิตรฝังใจมิมีเผลอ
เราโดนตีเธอวิ่งรับจับใจเบลอ
เเล้วกลับเจอวันนี้ที่ไม่จำ

      เรารักเขามาเสมอเธอคงรู้
ลอบเป็นชู้กับเเฟนราเศร้าถลำ
อยากรักเขาใยไม่บอกหลอกให้ช้ำ
ได้ยินคำ"เผาเรือน"เฉือดเฉือนใจ

       เจ็บอะไรในโลกว่าโศกเศร้า
ฤา  เจ็บเท่าเพื่อนรักมาผลักไส
อยากได้มาก...รักมาก...ก็พรากไป
รักเมื่อไหร่....คิดถึง...จะดึงคืน				
18 กุมภาพันธ์ 2551 13:37 น.

คนหลอกหลวง

เพชรกวี

คนทุกคนเกิดมามีค่ายิ่ง
ล้วนชายหญิงผิดเเผกย่อมแยกได้
จะรวยจนจะมีจะดีร้าย
ผลสุดท้ายของชีวิตไม่ผิดกัน
    
     เราเดินดินกินข้าวเเกงตามเเฝงขาย
ต้องขวนขวายหนทางอย่างสร้างสรรค์
หากมีหนึ่งกินหนึ่งจึงเเบ่งปัน
เเบ่งชนชั้นทางความคิดหมดสิทธิ์มี

    คนเมืองกรุงเเสนไกลไว้ใจยาก
ลวดลายมากหลากหลายหลอกขายศรี
ยิ้มอาบหน้าฉาบโฉดโทษมากมี
เเกล้งใจดีตีสนิทก่อนคิดลา

     เราเป็นหญิงที่ขึ้นชื่อ " ชนบท"
ไม่คิดคดหลอกใครให้ตราหน้า
เเม้จนหน่อยเเค่ทรัพย์อย่านับมา
เปร่งวาจาหวานไออกไม่หลอกงง

     หนุ่มเมืองกรุงหลอกคนชนบท
เที่ยวคิดคดหลอกให้รักเเล้วผลักส่ง
ใจโลเลเหมือนไม้ปักมักไม่คง
หลอกสาวงงตาเเตกช้ำเเยกใจ

      หนุ่มเมืองกรุงทิ้งสาวราวกบฏ
ขอสาปปดส่งท้ายอย่าหมายใส่
กรรมชั่วช้าฉ่อฉ่น "คนหลายใจ"
จงกลับไปใช้เวร"อเวจี"

      ไม่ขอเเล้วความรักที่สูงส่ง
หลอกสาวงงงมงายเหมือนได้ขี้
หลอกสาวได้มานานเป็นเเรมปี
ใจสาวนี้....มอดม้วย....มรณา......				
14 กุมภาพันธ์ 2551 17:01 น.

...ไร้เเม้ใคร...

เพชรกวี

เเล้ววันหนึ่งเฉกเช่นวาเลนไทน์
สวยดอกไม้งามตาน่าพิรมย์
คนมีคู่มอบให้สุขใจสม
กุหลาบดมกลิ่นหอมอาจตรอมใจ
คนมีคู่สุขนักเมื่อรักบาน
ทิวาวานเป็นสุขหมดทุกข์มีสุขใหญ่
คนเคยรักเเม้นั่งเคียงฟังเสียงใกล้
หากเเต่ใจไมรรักชักไร้ค่า
เขาเคียงเดินระเหินคู่ช่างดูเหมาะ
ต่างหัวเราะสดชื่นลื่นหรรษา
เขาช่างสุขสำราญเป็นหนักหนา
เเต่เหลียวมาดูเราช่างเศร้าทรวง				
11 กุมภาพันธ์ 2551 13:37 น.

ขอบคุณนะ

เพชรกวี

เเล้ววันนี้โลกของเราไม่เศร้าหมอง>
หันไปมองทางใดใจสุขล้ำ>
ด้วยความรักที่เคยรอหนุ่มหล่อล่ำ>
ใจชุ่มฉ่ำสุขนักเมื่อรักบาน>

    จะหันมองอะไรใจชมพู>
อยากร้องกู่บอกไปว่าใจหวาน>
สุขเพียงใดใจรับรู้อยู่วันวาน>
รักไม่พาลหวานฉ่ำมิกล้ำกลืน>

    ความรู้สึกซิวซิวหวาบหวิวไหว><
จะมองไปทางใดพาใจชื่น><
ทำอะไรใจสุขนักรักกลมกลืน><
ไม่ต้องฝืนหัวใจรักใครจริง><

    ขอบคุณนะสำหรับรักที่มอบให้>
ขอบคุณนะที่ห่วงใยใจของหญิง>
ขอบคุณนะกับสายตาว่าไม่ท้ง>
ขอบคุณนะจากใจจริงไม่วิงวอน>				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟเพชรกวี
Lovings  เพชรกวี เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟเพชรกวี
Lovings  เพชรกวี เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟเพชรกวี
Lovings  เพชรกวี เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงเพชรกวี