8 ธันวาคม 2549 22:58 น.
เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
ทุกๆสิ่งอยู่เพียงปลายความคิด
ในนิมิตรของคุณว่าสิ่งไหน
จะดีร้ายก็ย่อมขึ้นอยู่กับใจ
ให้เป็นไปตามความคิดลิขิตคน
ในตอนนี้ตัวฉันปล่อยความคิด
ให้นิมิตรลอยล่องไร้จุดหมาย
อาจจะดูเหมือนฉันคล้ายคนตาย
แต่สบายตรงที่ความคิดไกล
ไม่ใช่ฉันอยากจะว่าคนอื่นๆ
แต่ฉันฝืนความคิดเก่าฉันไม่ไหว
ฝืนความคิดความรักที่ปักใจ
หักห้ามให้น้ำตาไม่หลั่งริน
ในวันนี้ที่ฉันปล่อยความคิด
ให้ดวงจิตปล่อยวางสง่าสม
ให้ความคิดปล่อยไปตามอารมณ์
ไม่ให้จมกับความเศร้าที่เผาใจ
8 ธันวาคม 2549 22:29 น.
เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
การรอคอยสิ่งสิ่งหนึ่งอาจยากเข็ญ
อาจจะเป็นสิ่งที่ดีรอหวังไว้
สิ่งสิ่งนั้นอาจจะเป็นแค่ฝันไป
แต่ขอให้...อย่าคาดหวังจะดีจริง
เฮ้อ..ม่ะอยากจะคาดหวังอะไรแล้ว การคาดหวังมากเกินไป...บางทีมันทำให้เราเจ็บปวดได้เหมือนกัน
ป.ล. เสาร์อาทิตย์นี้ไปชะอำจ๊ะ คงได้กลอนเพราะๆกลับมานะ
2 ธันวาคม 2549 21:28 น.
เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
ในวันนี้...ฉันมีความฝันใหม่
เพราะมีใครคนหนึ่งมาแชร์ฝัน
เขาบอกว่าอยากมาลองแชร์ฝันกัน
อยากมีวันที่สุขสันต์พร้อมพร้อมกัน
ฉันไม่รู้ตอบตกลงเขาดีไหม
เพราะว่าใจยังคงมีรอยเจ็บช้ำ
ยังคงมีรอยบอบช้ำสีดำดำ
กลัวอาจทำให้เขาต้องทุกข์ใจ
ฉันไม่รู้ว่าพวกเราทำได้ไหม
เพราะว่าใจยังคงคิดถึงวันเก่า
ซึ่งวันนี้มันรู้สึกเพียงบางเบา
แต่กลัวเขาจะเป็นแบบรักเก่า
ในตอนนี้ฉันก็ได้เพียงแต่หวัง
ขออีกครั้งกับความรู้สึกนี้
เพราะยังอยากแชร์ความฝันที่ดีดี
ให้คนที่...อาจจะรัก...ในตัวฉัน
Lovers
3 คน เลิฟเปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
หน้าส่วนตัว
803
