ดราเอ๋ยดราม่า เจ้าเข้ามาในชีวิตแต่ตอนไหนตั้งแต่เจ้าเข้ามาใจเปลี่ยนไป เหมือนหัวใจอ่อนแรงเข้าทุกทีเมื่อเห็นภาพบาดตาแลบาดใจ เมื่อยินเสียงเขาไซร้ยิ่งอยากหนีทั้งผัมสัม สายตา ถ้อยวจี อยากจะลี้ไกลให้ห่างคนใจดำเขาเคยออดออเซาะเคล้าเคลียคลอ เฝ้าพะนอเสริมส่งรักให้หวานล้ำฝากสัญญาเอาไว้ให้จดจำ ฝากความหวังให้รำลึกวันดีดีแต่ทุกสิ่งก็สูญสิ้นดับสลาย คำกลับกลายเป็นคำลวง..น่าบัดสีเขานำเอารักใหม่มาย่ำยี เหยียบขยี้ให้หัวใจเริ่มโรยราตั้งแต่นั้นเจ้าเข้ามาในชีวิต คอยสะกิดให้ดวงใจโหยไห้หาเรื่องใดใดร้องไห้ง่ายดังดารา เจ้าน้ำตาแม้ไร้คนมาดูดีเจ้านี่นะยังพาเพื่อนมาด้วย พามาช่วยให้หัวใจฉันป่นปี้"ความทรงจำ"ย้อนเวลาทุกนาที ในวันที่....รักและเลิก....ให้หวนคืน"ความคิดถึง" และ "ความเหงา" เข้าเคียงข้าง มาช่วยสร้างความทรงจำให้รื้อฟื้นเป็นอย่างนี้ทุกวันและทุกคืน ใจขมขื่นปวดแปลบปลาบเกือบเจียนตายไม่เอาแล้ว....เจ้าควรไปไกลจากฉัน อย่าแกล้งกันแบบนี้เลยสหายแค่คนรัก...ลาไปไกล เจ็บมิคลาย เจ้าอย่าหมายให้ใจนี้สิ้นลมลงฉันรู้อยู่ขณะรักควรตริตรอง ใช้สมองอย่าหลงใหลและลุ่มหลงอย่าเปลี่ยนแปรด้วยดอกบัวเป็นจักรกง รักมิคงถ้าศีลนั้นไม่เท่ากันฉันรู้อยู่...ว่าตอนนี้ได้พลาดล้ม เจ็บระบมระคนแสบหฤหรรษ์ฉันขอเพียงในห้วงหนึ่งความเงียบเงียบงัน ตัวตนฉันจักกลับมานะเจ้าเอย
วันวานผ่านไปไหลเลื่อนจิตเตือนเรื่องมิตรอีกหนย้อนทางเก่าเก่าวกวนผจญหนทางลางเลือนคลำทางจนมาได้เจอเหล่าเกลอยังอยู่ไหมเพื่อนจากไปทำงานหลายเดือนมาเตือนความจำอีกคราห่างหายไปนานบ้านนี้น้องพี่คงสุขหรรษาโรคภัยมิกล้ำกายาสุขาอารมณ์ทุกวัน
ห่างไปนานจากเคหะสถานนี้ มีคนที่จำเราได้บ้างไหมหนอ วันเลื่อนเดือนเดือนเลื่อถึงมาเยือน คิดถึงเพื่อนเคยจุนเจือเกื้อหนุนกัน ในยามนี้วาระดีใกล้ปีใหม่ อวยชัยให้มิตรทุกท่านพลอยสุขสันต์ สุขเปรมปรีดิ์ถ้วนกายใจทุกคืนวัน พระคุ้มกันเดินทางปลอดสิ้นผองภัย สวัสดีปีใหม่ค่ะ
ที่จากไปห่างไกลลับสายตา ยังห่วงหาอาวรณ์ถึงตัวพี่ แม้นจักผ่านกี่เดือนหรือกี่ปี ใจดวงนี้มิเคยแปรตามเวลา วันเวลาแม้นลบเลือนความโกรธแค้น แต่รักแน่นเต็มดวงใคร่ควรญหา ยังคงภักดิ์และจงรักภัสดา แม้นพี่ยาเลือกที่จะเปลี่ยนคนนอน จากสัปดาห์เลื่อนเป็นเดือนเคลื่อนเป็นปี แต่น้องนี้ยังคำนึงมิถอดถอน พยายามตัดใจให้พ้นอาวรณ์ แต่ยากถอนเยื่อใยรักที่มัดใจ ทุกทุกวันเปรียบเสมือนไร้อารมณ์ มิสุขสมขมขื่นจิตยากแก้ไข มีเพียงรักที่ชอกช้ำระกำใจ คอยหวลไห้ทุกโมงยามคราคำนึง รักรักรักพี่ได้ยินบ้างไหมหนอ คิดแล้วท้อเพราะพี่มีคนคอยซึ้ง เบื่อน้องแล้วจึงทอดทิ้งให้พรั่นพรึง กับวันซึ่งไร้พี่ยาประโลมใจ วาสนาของสองเราคงไม่สิ้น บนฟ้าดินอย่าให้พรากจากไปไหน ขอให้พี่กลับตัวและกลับใจ หวนคืนใจมิปันให้หญิงใดเลย
รักรุมเร้ารุ่มร้อนอยู่ภายใน ดังเปลวไฟผลาญเผาพลุ่งพล่านหนา รักร้อนแรงลึกลุ่มเกินพรรณนา ดังอัคคาลุกไหม้มิเห็นใคร รักเร็วร้อนย้อนย้ำสติเลือน เข้าเชือดเฉือนหัวอกให้มอดไหม้ ดั่งไฟกรดมิอาจมอดด้วยชลนัย สายเกินไปที่ป้องกันรักเมามัว เมื่อแรกเริ่มเจอรักพาหวานชื่น ลืมวันคืนเสพย์สุขสิ่งชวนหัว ดั่งน้ำทิพย์ชุบชโลมใจระรัว มิเกรงกลัวต่อกรรมที่ควรทำ เรื่องควรทำก็หลีกลี้แกล้งไม่เห็น สิ่งควรเป็นแกล้งไม่รู้แสร้งทำขำ ภาระกิจควรรับมิกระทำ จิตใจร่ำร้องเรียกแต่หัวใจ คิดพะวงเมื่อไม่ได้พบเห็นหน้า ปรารถนาแต่ให้รักมิไปไหน อยู่คงคู่ชู้ชื่นปลื้มจิตใน เกรงกลัวใครกรายกล้ำล้ำลอบทรวง เมื่อรักจากจรลีลี้ไปไกล ไร้สิ่งใดจะยื้อยุดฤๅบวงสวรง จักเซ่นไหว้ไท้เทพใดให้คืนรวง ใจหลุดร่วงโรยราไร้เรี่ยวแรง รักร้อนแรงเหลือเพียงใจหม่นไหม้ ธุลีใจเหลือซากของแสลง ยิ่งมองเห็นยิ่งตรองตรึกภาพจำแลง ศรรักแผลงแทงทิ่มให้ปร่าใจ รักเคยร้อนสอนใจเตือนสติ อย่าเพิ่งริเทใจให้แก่คนไหน ต้องคอยดูคอยมองพฤตินัย ค่อยเทใจไปให้แค่ครึ่งเดียว รักตัวเองให้มากกว่ารักเขา หัวอกเราหมองไหม้ใครจะเหลียว รักน้อยน้อยแต่จงภักดิ์ซื่อสัตย์เจียว ถึงรักเปลี่ยวร้างไกลก็ไม่ตรม
Lovers
3 คน เลิฟเปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
Lovings
เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย เลิฟ 6 คน
Lovers
0 คน เลิฟเปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
Lovings
เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย เลิฟ 0 คน
หน้าส่วนตัว
2369
