25 พฤศจิกายน 2549 14:02 น.
เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
พ่อแกะเจ้าเอย....
เราเคยอยู่ร่วมกันแต่เก่าก่อน
เราเคยได้ร่วมเรียงเคียงคู่หมอน
เราเคยสอนความรักให้แก่กัน
แต่วันนี้ทุกอย่างกลับผกผัน
ก่อนอยู่กันใกล้แค่นี้แค่ใจคั่น
แล้ววันนี้เธอจากฉันไปโดยพลัน
เลยไม่ทันจะตั้งตัวเรื่องของเรา
ทั้งทั้งที่ไม่เคยเห็นมีวี่แวว
ก็ไม่แคล้วเธอก็ทำตามอย่างเขา
เธอทำลายความรักของสองเรา
ด้วยพาเขาคนที่สามมาในใจ
เธอแอบฉันไว้ดีจนมิดชิด
ไม่สะกิดความรู้สึกว่ามีใหม่
ว่าเธอนั้นโกหกฉันจนเป็นไฟ
ว่าไม่ไปหาใครอื่นทำแต่งาน
อันว่างานของเธอฉันรู้อยู่
เคยไปดูเคยไปเห็นเป็นแก่นสาร
ยามเธอเหนื่อยฉันก็ช่วยเธอทำงาน
ช่วยกันสานความฝันของสองเรา
แต่หนึ่งปีที่เธอโกหกฉัน
ว่าเธอนั้นไม่เป็นอื่นอย่างใครเขา
แต่เธอก็แอบไปทำอย่างใครเค้า
ไปมัวเมากับผู้หญิงอีกหนึ่งคน
ถ้าบอกเลิกตอนแรกไม่ว่าหรอก
ฉันเคยบอกไม่เข้ากันอย่าได้ทน
เพราะความรักเป็นเรื่องของคนสองคน
หากต้องทนอึดอัดใจอีกฝ่ายย่อมเศร้าใจ
แต่นี่เธอทำกับฉันราวคนโง่
กว่าจะโผล่จากโคลนตมก็เกือบสาย
กว่าจะรู้ว่ารักเรามันมลาย
มันเหือดหายไปกว่าเจ็ดแปดเดือน
23 พฤศจิกายน 2549 00:04 น.
เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
คู่กันแล้วไม่แคล้วกันดังท่านว่า
ลิขิตพาพรหมหาคู่มาสู่สม
มิใช่คู่ก็จะพากันอกตรม
ต้องขื่นขมระทมทุกข์ดังเช่นเรา
22 พฤศจิกายน 2549 23:27 น.
เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
น้องรักพี่ก็บอกพี่ว่าน้องรัก
ใยทึกทักรักน้องปองสมหวัง
เมื่อความลับของพี่มาประดัง
สุดจังงังว่าพี่รักใครหลายคน