3 ธันวาคม 2553 11:08 น.
เปื้อน ประคำศรี
เดินมาได้ไกล...หัวใจของเราต่างรู้
ฐานะเป็นอยู่..วันนี้มันเกินกว่าฝัน
ที่ชีวิตหนึ่ง...ได้ซึ้งค่าว่ารักกัน
แต่ขอให้ความผูกพัน...หยุดความฝันแค่นนั้น..ก็พอ
ไม่ใช่ไม่รัก...แต่หักห้ามใจสองเรา
ลูกชายลูกสาว..ของเธอนั้นคงจะรอ
ลูกคงต้องการ...รักทั้งจากแม่และพ่อ
ส่วนฉันแค่อยากจะขอ...สิ่งสุดท้ายเป็นอนุสรณ์
กอด...กอดสิกอดฉันไว้
ก่อนจะจากไป..สัมผัสอุ่นไอรักก่อน
กอดเพื่อร่ำลา...ได้โปรดเถอะนะขอวอน
จากนี้เราควรจากจร...คืนกลับหลังสู่โลก..ความจริง
กลับไปเถอะนะ...ไปหาครอบครัวของเธอ
ถอนใจที่เผลอ..เพื่อตัดปัญหาทุกสิ่ง
หากมีสักคน...ที่สมควรจะถูกทิ้ง
ขอรับสภาพความจริง...โปรดทิ้งฉันแล้วหันกลับไป
หน้าส่วนตัว
1020
