24 กุมภาพันธ์ 2553 13:19 น.
เปื้อน ประคำศรี
เราห่าง เพื่อนห่าง ต่างวิถี
เส้นทางต่างวิธี..เราก้าว
เสาะหา...สิ่งฝัน อันพร่างพราว
เส้นทางทอดยาว ให้ก้าวเดิน
อยากฝาก..ความฝัน จิตใจ
ฝากไว้เพราะเพื่อนไกล...ห่างเหิน
อนึ่ง ฝันลำพัง คว้างเหลือเกิน
ใฝ่เดินข้างเคียง...เพรียงร่วมทาง
เราห่าง เพื่อนห่าง แม้ต่างฝัน
ไม่อาจเคียงกัน...ดั่งฝันอ้าง
ยังความเป็นเพื่อนไม่เลือนราง
เป็นเพื่อนต่างทาง....ตลอดไป
24 กุมภาพันธ์ 2553 12:49 น.
เปื้อน ประคำศรี
จากรังเล็กแรกรักจากรั้วบ้าน
ดอกไม้บานแย้มกลีบเป็นกลีบฝัน
โปรยละอองเกสรร่อนสายพันธุ์
ผีเสื้อน้อยใฝ่ฝันจะนำพา
หอบละออง ดอกงามตามวิถี
โลกคงมีที่สักที่ที่ใฝ่หา
ได้ฝังฝากรักแท้และศรัทธา
เพื่อนำพาดำเนินเจริญรอย
มาพบทุ่งทางหนึ่งซึ่งเปี่ยมรัก
ได้พำนักพักร่างสร้างรังน้อย
ชื่อ "หอโลง" คงห่างต่างหอคอย
ผูกพันกับนับสิบร้อยผีเสื้อพันธุ์
ทุ่งแห่งร่มบ่มเพาะก่อกอใหม่
กอ ดอกไม้แห่งดงโรงเรียนฝัน
พรากอุ่นบ้าน อุ่นหอพอแทนกัน
คือรั้วแห่งสถาบันพี่น้องเรา
ผีเสื้อใหญ่ปีกงามบินนำหน้า
ปีกแก่กล้าท้าแดดฝนจนลมหนาว
หลั่งน้ำใจฉ่ำชื่นมายืนยาว
ผีเสื้อน้อยพลอยทุเลาคราวทุกข์ใจ
คือรุ่นพี่ รุ่นน้องของหลายรุ่น
คือไออุ่นมิตรภาพและสหาย
คือความรักความงดงามไม่รู้คลาย
คือหอโลงยังโยงใยใจถึงกัน
เพื่อน พี่น้องหอโลงคงจำกันได้นะ
24 กุมภาพันธ์ 2553 12:34 น.
เปื้อน ประคำศรี
อยู่ที่ไหน มองไม่เห็น
อยู่ที่ไหน ไม่ได้ยิน
อยู่ที่ไหน ไม่มีกิน
อยู่ที่ไหน ไร้ตัวตน
24 กุมภาพันธ์ 2553 12:26 น.
เปื้อน ประคำศรี
ด้วยมือปู่กูสร้างแต่ปางไหน
สืบทอดให้พ่อกูเป็นผู้สาน
พ่อกูพากูก่อต่อตำนาน
กูจึงฝากลูกหลานอย่าทำลาย
ต่อให้มึงถึงฝันวาดปรารถนา
สูงด้วยศักดิ์ยศถาฯกว่าเชื้อสาย
หาได้ลบเลือดชาวนาแต่ตายาย
เกิดจนตายกำพืดเรามันชาวนา