15 มกราคม 2556 00:25 น.
เปลวเพลิง
มาทักทายมารู้จักกันสักหน่อย
วันละน้อยวันละนิดจิตแจ่มใส
ฉันคอยเฝ้าเสาะค้นคนรู้ใจ
มาแบ่งปันฝันใฝ่ในชีวิต
ยามร่างกายอ่อนแอเหมือนแพ้พ่าย
ฉันย่อมช่วยคลี่คลายหายวิกฤต
ฉันรักเธออย่างยิ่งนะมิ่งมิตร
แถมไม่มีภัยพิษปลิดชีพใคร
อัน “กีฬา” มีมากมายให้เลือกเล่น
ข้อดีเด่นเกินแจ้งแถลงไข
สร้างสุขภาพแข็งแรงและแกร่งไกร
ทั้งเรียนรู้น้ำใจนักกีฬา
วอลเลย์บอล ฟุตบอล แบดมินตัน
บาสเก็ตบอล เทนนิสนั้นก็หรรษา
ตะกร้อ บริดจ์ รักบี้ วิ่งกรีฑา
อีกนานาชนิดให้ได้เลือกลอง
มาทักทายมารู้จักกันสักหน่อย
เธอจะไม่เหงาหงอยเลยเพื่อนผอง
เริ่มวันนี้ เพื่อชีพชื่นรื่นเรืองรอง
หน้าไม่หมอง โรคไม่กล้ามากล้ำกราย
15 มกราคม 2556 00:24 น.
เปลวเพลิง
เขียนกลอนนี้ถึงเพื่อนเพื่อนที่น่ารัก
เรารู้จักกันมาแล้วนานเท่าไหร่?
ถ้าถามผมผมจะตามไปถามใคร
ไม่ได้จดสมุดใส่เอาไว้นิ
ใจเย็นครับ...เพื่อนเพื่อนอย่าเพิ่งโมโห
ผมไม่ได้หมายโชว์ความอุตริ
ขอหายใจเข้าท้องสักสองวิ
จะอธิบายให้เข้าใจกัน
ที่ผมถาม “รู้จักมานานเท่าไหร่?”
ผมไม่ได้ยวนยั่วให้หัวปั่น
มันมิใช่สาระอันสำมะคัญ
ก็ถามไปเท่านั้นไม่มีอะไร
ประเด็นมันอยู่ที่ตรงนี้ครับ
อยากให้รับรู้ถ้วนกันส่วนใหญ่
อนาคตที่ต้องก้าวยังยาวไกล
ขอจดจำกันไว้ไม่ลืมเลือน
ณ วันนี้ พรุ่งนี้ หรือวันโน้น
ใจจะโชนฉายนิยามความเป็นเพื่อน
มิตรภาพแนบชิดอย่าบิดเบือน
คอยตักเตือน ปลอบใจให้ชื่นบาน
แค่นี้แหละครับเพื่อนเพื่อนที่น่ารัก
ผมเขียนกลอนหลายวรรคมาให้อ่าน
อย่าถามผมนานเท่าไหร่? ไม่เชี่ยวชาญ
ยังเป็นเพื่อนกันอีกนานแสนนานครับ
15 มกราคม 2556 00:16 น.
เปลวเพลิง
อันว่าความสุขล้นของคนนั้น
จะอยู่มั่นชั่วชีวาก็หาไม่
เช่นเดียวกับทุกข์เศร้าที่เผาใจ
จะอยู่ชั่วอมรรตัยก็ไม่มี
แม้เกิดเป็นยาจกผู้ตกยาก
ต้องลำบากตรากตรำทำหน้าที่
อาจเหมือนว่าตกอับทับทวี
ยังสุขีสถิตอยู่ควบคู่กัน
แม้เกิดเป็นเศรษฐีมากมีทรัพย์
ทุกวันรับศฤงคารบันดาลฝัน
ยังมีคราสุขสลายกลายเป็นควัน
เพราะทุกข์ดั้นมาเยือนเป็นเพื่อนใจ
“แล้วนี่คนต้องทำอย่างไรเล่า
ไม่อยากเศร้าเพราะทุกข์-อยากสุกใส?”
ถ้าถามเราจะเปรียบเปรยเอ่ยออกไป
“ถึงเกิดใหม่ก็เจอสุข-ทุกข์อยู่ดี
คงได้แต่ทำใจเอาไว้มั่ง
ว่าชีพยังย่อมยังทุกข์-สุขราศี
ผ่านเข้ามาแล้วผ่านไปในชีวี
เป็นฉะนี้แม่นมั่นนิรันดร์กาล
จะพบสุขเมื่อเข้าใจในความสุข
จะไม่ทุกข์เมื่อปล่อยให้ทุกข์ไหลผ่าน
ไม่ต้องขอพรใดในจักรวาล
ชีวิตก็ชื่นบานอย่างแน่นอน”