6 ธันวาคม 2555 00:30 น.
เปลวเพลิง
โอ้ฉัตรแก้วแวววันขวัญประเทศ
แผ่ปกเกศปวงพสกทุกทิศา
ร่มพระคุณอุ่นอุระพระปรีชา
ยามยาตราทุกข์ก็หายมลายลาญ
ภูมิพลังผืนไผทไอศวรรย์
ธ รังสรรค์แผ่นภพสงบศานต์
หยาดพระเสโทหลั่งถั่งเหมือนธาร
ทุกหย่อมย่านยลมาทั้งตาปี
สองพระหัตถ์มีมนต์ดลทั่วหล้า
แก้ปัญหาเร้ารุกทุกถิ่นที่
โลกรับรู้มหาราชปราชญ์เมธี
จอมจักรีสยามรัฐวัชรา
วันนี้ฤกษ์มหาชัยแห่งไตรภพ
ราษฎร์น้อมนบพรสวัสดิรักษา
ถวายไท้ถวัลย์สุขทุกทิวา
พระพลานามัยแจ่มใสนาน
โดยเปลวเทียนโรจน์รุจถูกจุดไว้
จากหัวใจชาวไทยรักสมัครสมาน
เหลืองโอภาสเปล่งคำร่ำพิชาน
“ทรงพระเจริญ” กังวานทั่วขวานไทย
ขอถวายพระพรทิพย์ระยิบระยับ
ยามประทับขอ ธ จงทรงแจ่มใส
พระชนมายุมั่นอมรรตัย
เป็นฉัตรชัย เป็นมิ่งขวัญ นิรันดร์เทอญ
5 ธันวาคม 2555 17:01 น.
เปลวเพลิง
เพียงคนหนึ่งคนนี้ที่รู้จัก
จารสลักรักแน่นปานแผ่นผา
ยามมองเมิลเพลินเนตรเปี่ยมเมตตา
คุณบิดาสถิตธรรมนำหัวใจ
เป็นพระพุทธสุดแสนวิเศษยิ่ง
เป็นทุกสิ่งมหาศาลแห่งการให้
ซึ่งหมดสิ้นดินฟ้านภาลัย
ก็เปรียบไปไม่ถึงครึ่งพระคุณ
พ่ออาจไม่อ่อนหวานเหมือนอย่างแม่
ไม่มี่แคร่ตักอ่อนให้นอนหนุน
ไม่มีน้ำนมขาวพราวการุญ
ไม่มีอ้อมอกอุ่นละมุนมาน
คงมีแต่มือกร้านสานรักลูก
คอยฝังปลูกชีพจรอันอ่อนหวาน
ให้สู้หนัก สู้เบา เอาการงาน
มองทุกด้านอย่างดี-ทรามตามที่เป็น
พ่อหยาดเหงื่อแลกกับการศึกษา
จุดปัญญาเพื่อลูกดับสรรพทุกข์เข็ญ
อีกเรียนรู้สู้มารต้านลำเค็ญ
และย้ำเน้นเป็นคนดีของสังคม
เพียงคนหนึ่งคนนี้ที่รู้จัก
พ่อร้อยรัก เมตตา ต่างอาศรม
ลูกขอร้อยกตัญญูลงปูพรม
น้อมประนมแทบเท้าสองของพ่อเอย
3 ธันวาคม 2555 00:58 น.
เปลวเพลิง
เราหยิบยื่นมอบดอกไม้ในวันโน้น
ดวงตาโชนประกายฝันอันเฉิดฉาย
เราจะเป็นเพื่อนกันจนวันตาย
คอยคลี่คลายทุกข์นานาที่ราวี
แย้มรอยยิ้มหยาดเยิ้มเติมดวงจิต
ใช้ชีวิตร่วมทางไม่ห่างหนี
ในมือสองที่ถือคือไมตรี
จะไม่มีโรยร้างจางหายไป
ฉันยังเก็บดอกไม้ในวันนั้น
ปลุกปลอบขวัญยามยาตราฝ่าไศล
ทุกกลีบ สี ผลิสะพรั่งพลังใจ
ให้จิตไม่หงอยเหงา เศร้า เอกา
เธอเล่าเก็บดอกไม้ไว้หรือไม่
ดอกไม้ในวัยวันที่ฝันหา
วันโน้นมีน้ำค้างพร่างมาลา
วันนี้ร้างโรยราแล้วหรือยัง
เพื่อนจ๋า
คิดถึงวันเวลาแต่หนหลัง
หมายดอกไม้ไมตรีงามจีรัง
จวบกระทั่งอนาคตคดเคี้ยวไกล
ดอกไม้เราบานไสวในวันนี้
พร้อมกับมีน้ำค้างพร่างไสว
แต่ถ้าหากหมางเมินกัน ณ วันใด
เราอาจพบดอกไม้ฟายน้ำตา