20 พฤศจิกายน 2555 12:37 น.

ที่ยังไม่รู้

เปลวเพลิง

ปริญญาการเรียนเขียนอ่านนั้น		
ถ้าขยัน ตรองตรึก หมั่นฝึกฝน
อาจรู้ครบจบฟ้าจบสากล			
เท่าที่ยลเห็นได้ในตำรา

และเราอาจนึกผยองพองขนนัก		
ว่ารู้จักทุกสิ่งจริงนักหนา
ใครเถียงเรา-เราซัดเต็มอัตรา			
“ข้าเรียนมาลึกซึ้งถึงแก่นใน

ทฤษฎีเขาอ้างไว้อย่างนั้น			
จะดื้อดันเป็นอื่นชื่นไฉน
ข้าศึกษาจากแหล่งจนแจ้งใจ			
จึงแกร่งไกรนานาวิชาการ”

เฮ้อ! แต่เมื่อผจญโศกโลกภายนอก		
กลับช้ำชอกร้าวอุราน่าสงสาร
โลกเอยโลก ใหญ่โตมโหฬาร			
เราหาอ่าน รู้ไม่ครบ ไม่จบเอย				
20 พฤศจิกายน 2555 12:35 น.

โลกในกะลา

เปลวเพลิง

โลกนี้กว้างอย่างไรเราไม่รู้		
ผู้คนอยู่อย่างไรเราไม่เห็น
บางคนเปรียบเปรยเข้าว่าเราเป็น		
กบซ่อนเร้นโลกไว้ในกะลา

เราไม่มีปัญญาจะว่าได้				
ฟ้ากว้างใหญ่เกินกะกระมังหวา
หากแปลกที่นรชนล้นโลกา			
แล้งเมตตา น้ำหทัยจะให้กัน

เปล่าหรอก-เราก็ไม่ได้ดีเด่			
ก็มีเล่ห์ โมโห โลภ โมหันธ์
มีความเกลียด ความหวัง รักทั้งนั้น		
แต่ขี้เกียจฟาดฟันมันกับใคร

ชีพเกิดมาต้องอยู่ สู้-ถูกต้อง			
เราไม่ปองเข้าหั่นห้ำทำไฉน
ก็ได้แต่หลบลี้หนีโลกัย			
ใช้ชีพในกะลา น่าขันนัก

เอาเถอะนะ เราไม่โกรธโทษใครหรอก	
ถึงช้ำชอกอย่างไรก็ไว้ศักดิ์
ขออยู่ในกะลาเก่าที่เรารัก			
ทิ้งโลกยักษ์-ยักษ์สลอนไว้ก่อนนะ				
ไม่มีข้อความส่งถึงเปลวเพลิง