คุณค่า

เปลวเพลิง

ที่รักจ๋า  				
เหนื่อยหนักหนาวางลงปลงเสียบ้าง
คลายความอ่อนล้าเราได้เบาบาง		
แล้วเดินทางจ่อมจมรมณีย์
		
วาดความฝันเราลงตรงขอบฟ้า		
ด้วยปากกาจากดาวพราวแสงสี
บนห้วงผืนผ้าดำย่ำราตรี			
ให้มืดมีความหวังกังวานใจ
		
ฟังเสียงของล้อกาลที่ผ่านเคลื่อน		
กระซิบเตือนเวลานั้นบ่าไหล
เช่นชีพที่เปลี่ยนผันทุกวันไป		
จวบวารวัยมาพรากให้จากลา
		
เติมสีของความสุขและทุกข์เศร้า		
เข้าคุกเคล้าอย่างใจเฝ้าใฝ่หา
เพื่อเรียนรู้ในสิ่งมิ่งงามตา			
และรู้ค่าสิ่งไม่ควรไยดี
		
เหนื่อยหนักหนาวันนี้นะที่รัก		
จะฟูมฟักเราเห็นเป็นสักขี
พรุ่งนี้แม้นปัญหารุมราวี			
เรายังมีจิตเข้มแรงเต็มตน
		
ถ้าเหน็ดเหนื่อยอย่าหนีนะที่รัก		
ลองหยุดพักเพื่อสู้ดูอีกหน
ในนามของคุณค่าคำว่าคน		
สามารถป่นและสร้างอย่างใจคิด