29 พฤศจิกายน 2553 01:44 น.
เปลวเพลิง
มีคำถามหนึ่งคำถามใจความว่า
"รักของพ่อนั้นหนาเทียบสิ่งไหน?"
จะใหญ่กว้างกว่ามหาชลาลัย
หรือฟ้าดินผืนใดใคร่ตอบที
รักของพ่ออาจไม่ใช่ดวงตะวัน
ที่ฉายฉันแกว่งกวัดรัศมี
แต่อบอุ่นแนบทรวงดวงฤดี
ยิ่งกว่าแสงสุรีย์ที่ส่องมา
รักของพ่ออาจไม่ใช่สายน้ำใส
แต่เย็นฉ่ำชื่นใจเป็นนักหนา
ไม่ได้ร่มอย่างเงาไม้ในพนา
แต่ร่มเย็นยิ่งกว่าป่าผืนใด
รักของพ่ออาจไม่กว้างปานฟากฟ้า
แต่กลับกว้างยิ่งกว่านภาไหน
มีดาวแห่งรักแท้และห่วงใย
กระพริบแสงส่องไสวนิรันดร
รักของพ่ออาจไม่เป็นเช่นภูผา
แต่มั่นคงยิ่งกว่าภูสิงขร
อาจไม่ใช่เทพจากฟ้ามาโปรยพร
แต่ไม่หย่อนไปกว่าใครในธาตรี
ล้วนทั้งหมดไม่อาจเทียบเปรียบพระคุณ
ที่การุญมอบให้ไม่หน่ายหนี
โอ้พ่อจ๋าพ่อปั้นปลูกลูกได้ดี
บนทางที่ก้าวย่างเดินทางมา
หนึ่งคำถามหลากคำตอบที่ตอบนั้น
สำหรับฉันมีเพียงหนึ่งเท่านั้นหนา
"รักพ่อยิ่งทุกสิ่งไซร้ในโลกา
เกินกล่าวขานประมาณค่าในสากล"
ปล.รักคุณพ่อให้มากๆนะครับทุกท่าน
17 พฤศจิกายน 2553 22:23 น.
เปลวเพลิง
โอ้มือใครหนอใครในโลกนี้
สามารถปกปฐพีที่ยิ่งใหญ่
กำบังแสงสุรีย์ส่องผ่องอำไพ
ขจัดผองโพยภัยให้ลูกยา
โอ้มือใครหนอใครในโลกนี้
โอบอุ้มครรภ์ผ่านเดือนปีสู้ฟันฝ่า
มือใครกอดตระกองลูกป้อนหยูกยา
ใครห่มผ้าปลอบขวัญทุกวันคืน
โอ้มือใครหนอใครในโลกนี้
ถากถางทางพงพีให้ราบรื่น
เพื่อลูกเดินสู่ฝันอันยั่งยืน
อย่างแช่มชื่นสุขสันต์ไร้อันตราย
โอ้มือใครหนอใครในโลกนี้
ยังกรำงานด้านดำปี๋มิขาดสาย
มือที่รักแน่นอนมิคลอนคลาย
แม้ชีพวายยังมั่นมิผันแปร
แต่ด้วยมือใครหนอใครในโลกนี้
จึงทำให้เจ้าคนดีมิแยแส
หลงลืมมือเคยโอบอุ้มคุ้มดวงแด
มือพ่อแม่แลหมดค่าไม่มามอง
ปล.รักคุณพ่อคุณแม่กันให้มากๆนะครับ
17 พฤศจิกายน 2553 00:05 น.
เปลวเพลิง
จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า
ไม่ขอข้าวขอแกงจากแห่งไหน
ไม่ขอเตียงขอตั่งขอกำไล
ขอแหวนทองสวมใส่ให้ใครชม
จันทร์เอ๋ยจันทร์พริ้ม
อยากจะขอรอยยิ้มที่สุขสม
อาบอิ่มบนใบหน้าผู้ระทม
ขับไล่ความเศร้าตรมจากหัวใจ
ขอความหวังความรักประจักษ์เเจ้ง
ในทุกแห่งผลิดอกออกไสว
มีหยาดหยดชื่นฉ่ำคือน้ำใจ
พรมผืนดินแห่งฤทัยให้ชุ่มเย็น
จะขอเมล็ดพันธุ์เอื้ออารี
ให้มากมีศรีสุขคลายขุกเข็ญ
ขอคุณธรรมทวีค่ากว่าที่เป็น
ประดับเด่นในใจให้เพียงพอ
จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้าสกาวพริ้ง
ขอคำขอทุกสิ่งเป็นจริงหนอ
พรจากจันทร์กระจ่างฟ้าข้าเฝ้ารอ
และจะขอเช่นนั้นทุกวันเลย
11 พฤศจิกายน 2553 22:08 น.
เปลวเพลิง
โลกนี้ช่างกว้างใหญ่
รอคอยเธอออกไปเพื่อค้นหา
จรดขอบฟ้ามหาสมุทรสุดสายตา
ยังรอคอยเวลาผู้มาเยือน
ท้องฟ้านี้ยังสีฟ้า
สายลมโชยกระซิบว่า"มาเถิดเพื่อน"
มาปลดทุกข์ที่แบกไว้ให้ลางเลือน
และเยี่ยมเยือนสุขีที่พริ้มพราย
ที่ตรงนี้มีร่มไม้มีสายน้ำ
รอเธอมาดื่มด่ำดับกระหาย
มีโค้งรุ้งงามนักแย้มทักทาย
วาดระบายเป็นสะพานทุกวารวัน
มาเถิด! เพื่อนมา
มาเปิดหูเปิดตากว้างกว่าฝัน
ออกจากกรอบรอบข้างกีดขวางนั้น
เพื่อพบสิ่งมหัศจรรย์เกินบรรยาย
โลกนี้กว้างกว่ากว้าง
เธอไม่อยากออกไปบ้างหรือสหาย?
ออกจากกองตำราสุมรุมรอบกาย
เสาะหาความผ่อนคลายให้ชีวิต
ปล.อยากให้ทุกๆคนหาเวลาพักผ่อนบ้างนะครับ
โลกยังกว้างใหญ่รอให้เราไปรู้จักอีกมากครับ^^
Calendar
Lovers
10 คน เลิฟเปลวเพลิง
หน้าส่วนตัว
2436
