1 มีนาคม 2554 22:05 น.
เปลวเพลิง
ขอเวลานั่งเงียบเงียบสักครู่หนึ่ง
จ่อมลงถึงโลกใหม่ไร้แก่นสาร
ปิดกั้นจากสาระทุกประการ
ปล่อยอารมณ์เดินผ่านกาลเวลา
ขว้างเหตุผลออกห่างจากตรงนี้
ประจงจิบเสรีอันล้ำค่า
เราแบกทุกข์จนท้อทรมา
จึงต้องวางบางคราเราล้ารอน
ท่องแดนที่ไม่มีสาระสิ้น
ปลาจะบิน นกจะว่าย ไม่เหมือนก่อน
สูรย์จันทร์จะกลับวงโคจร
หนาวจะร้อน เย็นจะเร่า เบาจะหนัก
หยุดคำถาม ทำไม? และ อย่างไร?
เมื่อความคิดถามไถ่คนรู้จัก
ร่วนหัวเราะด้วยหัวใจแม้ไร้รัก
ปลดตัวตนจากหลักพันธนา
มาจับมือเจ้าหญิงงามยิ่งยวด
ส่งยิ้มอวดอัศวินพิทักษา
พูดคุยกับผู้เฒ่าจ้าวมนตรา
ในนิทานปรัมปราก่อนเข้านอน
ขอพื้นที่ให้เป็นเด็กสักเล็กน้อย
พอพักสักหน่อยเมื่อแรงอ่อน
โลกความจริงกำหนดทุกบทตอน
จึงปลีกซ่อนมาหลบซบสายใจ
เราเติบโตเรียนรู้อยู่ทุกสิ่ง
วนและวิ่งคืนวันจนหวั่นไหว
หลากเหตุหลายผลปนเปไป
จนยากที่จะให้เข้าใจมัน
ขอพื้นที่เพียงใคร่ไร้สาระ
ที่บทเพลงหิมะบรรโลมขวัญ
ที่จะยินพิณทิพย์ของคนธรรพ์
ที่จะกลั่นปรารถนากล่อมอารมณ์
ปล.บางครั้งรู้สึกอยากทำอะไรแบบไร้เหตุผลบ้างนะครับ
การมีสาระบางทีมันก็ทำให้เหนื่อย ไร้สาระเสียบ้างผมว่าก็ดีเหมือนกันนะครับ
26 กุมภาพันธ์ 2554 02:22 น.
เปลวเพลิง
ร้อนเอยร้อนร้อนแสงแดดแรงกล้า
กลางเมษาฯดินระแหงแห้งเป็นผง
ป่ายางผลัดใบถมดิ่งลมลง
ดลพื้นพงเสียงกรอบเกรียบเมื่อเหยียบย่าง
ธารน้ำเป็นธารโคลนข้นเหลือหลาย
หลากปลาว่ายดิ้นคว้างอยู่ข้างล่าง
เมื่อชลไร้-ร้อนรุกทุกตาราง
คงต้องตายรายทางใต้โคลนตม
มีบ้างไหมสายนทีจากที่อื่น
จะหยิบยื่นล้นไหลให้รื่นร่ม
มาชุบชีพพสุธาปลอบอารมณ์
คุ้มเคียวคมแดดร้อนตอนหน้าแล้ง
พวกเรานี้มิต่างมวลมัจฉา
รุ่มกายาเจียนวายใต้ฟ้าแจ้ง
ท่ามหน้าร้อนฤดีที่รุนแรง
แตกระแหงไปทั่วทุกตัวคน
บ้างแตกพรรคแตกฝักและแตกฝ่าย
จ้องทำร้ายแข่งขันกันเข้มข้น
บ้างถือสิทธิ์ทั้งผองเป็นของตน
ทำนาบนผืนหนังหลังใครใคร
ร้อนแดดนั้นยังพอจะทานทน
หากแต่ร้อนในกมลทนไม่ไหว
ร้อนแดดแยกดินป่นเป็นผงไป
ร้อนในใจสิแยกคนแหลกกัน
น้ำแล้ง ดินแห้ง ปลาตาย
โลกคงครองวุ่นวายไร้หฤหรรษ์
ฝนน้ำตาหยาดฟ้าคือจาบัลย์
เพียงเท่านั้นแหละที่หยดมารดริน
หากจะปลุกผืนดินให้อุดม
เมฆต้องพรมห่มแพรกระแสสินธุ์
เลี้ยงลำคลองอุ้มชูปลาอยู่กิน
พฤกษ์ทั้งสิ้นเขียวขจีมีร่มเงา
อีกสายธารน้ำใจและไมตรี
จะหลั่งรดดวงฤดีหายอับเฉา
จะคลายร้อนตะวันให้บรรเทา
และจะชุบชีพเราให้ชื่นเย็น
ปล.หน้าร้อนใกล้เข้ามาแล้ว
อากาศร้อนๆ คนอย่าร้อนตามนะครับ
24 กุมภาพันธ์ 2554 17:30 น.
เปลวเพลิง
เตรียมตัวพร้อมหรือยังเธอทั้งหลาย
เมื่อหวังป่ายบันไดตามใฝ่ฝัน
พร้อมหรือยังกับหินโหดโฉดฉกรรจ์
ที่ขวางกั้นมรรคาเบื้องหน้าเธอ
บนหนทางเดินเท้ายาวนับโยชน์
เงาเดี่ยวโดดครอบงำสม่ำเสมอ
เธออาจหิวโหยไห้ไหวละเมอ
หวังอาจเก้อบินหายไปลับตา
เติมแรงกายให้พร้อมออมแรงพัก
เต็มแรงใจจงประจักษ์ทุกหย่อมหญ้า
เก็บเสบียงเลี้ยงตัวชั่วชีวา
แบกขึ้นหลังรั้งบ่าสัมภาระ
อย่าเที่ยวเพลินชมไม้นานไปนัก
อย่าหยุดพักเสียเนิ่นเพลินคีตกะ
อย่าหลงเสียงเพรียกให้ใจลดละ
อย่ามุ่งระเริงเล่นเสียเป็นพอ
เมื่อเตรียมตัวพร้อมแล้วเธอทั้งหลาย
ขอจงได้เดินไปไม่ระย่อ
มุมานะด้วยตนอดทนรอ
นำฝันช่อลออหวานกลับบ้านเธอ
23 กุมภาพันธ์ 2554 23:39 น.
เปลวเพลิง
เปิดหน้าต่างบานใหญ่ออกให้กว้าง
รับแดดจางย่างเยือนสู่เรือนเหย้า
กวักลมโกรกโบกผ่านม่านสีเทา
คลอเสียงเร้านกร้องทำนองฟ้า
ปัดฝุ่นฝ้าหนาเขลอะที่เปรอะเปื้อน
อยู่เนิ่นเดือนปีให้ลี้หายหน้า
จัดแจกันดอกไม้ใหม่งามตา
ในบ้านน่าพำนักพักอาศัย
เปิดหน้าต่างรับวิชานานาแขนง
สาดเจิดแจ้งอยู่ยงอสงไขย
เพาะปัญญามาลีศิวิไลซ์
ประดับไว้พรายพริ้มริมระเบียง
เปิดหน้าต่างหัวใจออกให้สุด
รับแสงใจเพื่อนมนุษย์ทุกเช้าเที่ยง
ปลูกต้นรักสักกอเพื่อหล่อเลี้ยง
ให้พอเพียงชุ่มฤทัยไปทุกวัน
เมื่อเราเปิดหน้าต่างออกอย่างนี้
ล้วนแต่มีความสว่างพร่างเฉิดฉัน
รับสรรพแสงแรงกล้าสารพัน
มองสิ่งอันมีค่าน่ายลยิน
เปิดเถิดเปิดเพื่อรับกับสิ่งใหม่
เปิดตามแต่หัวใจใคร่ถวิล
เปิดความคิดอิสระเราระริน
อย่าให้สิ้นรสจินตนาการ
20 กุมภาพันธ์ 2554 23:34 น.
เปลวเพลิง
ดินน้ำลมและไฟให้คุณค่า
ล้วนพึ่งพาอาศัยไม่สุดสิ้น
ก่อกำเนิดเกิดสรรพชีวิน
ดั่งศิลปินจารจดโลกงดงาม
ประเทศนี้ที่อุดมด้วยสมบัติ
เพราะดินขัดน้ำเกลาให้วาวหวาม
ลมพรมพัดพาสุขอวลทุกยาม
ไฟก็วามความเป็นไทยไปจีรัง
เช่นทุกเม็ดกรวดทรายใต้เท้านี้
คือชีวีบรรพชนแต่หนหลัง
ที่หลั่งเลือดเสียเนื้อเหลือกำลัง
จวบดินฝังร่างตัวลงชั่วกาล
น้ำทุกสายห่อนสิ้นซึ่งสินทรัพย์
กุ้งปูจับนำมาปรุงอาหาร
สมบูรณ์สุขอักโขแต่โบราณ
ปลาเต็มธารข้าวเต็มนาพารื่นรมย์
สดับเสียงพระธรรมค้ำจุนจิต
นำชีวิตนำทางอย่างเหมาะสม
ลบเคียดแค้นเข่นฆ่าน่าตรอมตรม
ด้วยสายลมโอวาทพระศาสดา
ไฟอบอุ่นกรุ่นไอคลายหนาวเหน็บ
คลายรวดร้าวบาดเจ็บจนแกร่งกล้า
โชนแสงทองโชติช่วงสู่ปวงประชา
คือกษัตราปกเกศประเทศไทย
ดินน้ำลมและไฟยิ่งใหญ่นัก
คู่ควรรักถิ่นนี้กว่าที่ไหน
จงปรองดองคล้องเกี่ยวเป็นเกลียวใจ
อย่าบ่อนไส้ห้ำหั่นฆ่ากันเอง
Calendar
Lovers
10 คน เลิฟเปลวเพลิง
หน้าส่วนตัว
1154
