27 กันยายน 2550 22:40 น.
เบิ้ลผู้วิพุธ
เบอร์เกอร์ไก่ ทำข่ม ถล่มกินเนสท์
เพื่อภาพเด็ดเผยแพร่แผ่ไพศาล
ความฟุ้งเฟ้อเกินฝันเกินบันดาล
แสดงความเชี่ยวชาญงานช่วงชิง
เริงร่ำรวยหรูหรากว่าคำเล่า
มองข้ามคน จนเศร้า ไร้เตาผิง
ไร้ผ้าห่ม ไร้อาหาร ไร้ไออิง
ไล้แต่สิ่งหนาวเหน็บเจ็บใจกาย
เงินที่ทุ่มเททิ้งสิ่งสมมุติ
สร้างสุขสุดทุกข์สร่างพร่างเฉิดฉาย
เด็กชาวนาชายฉกรรจ์ยันตายาย
ยังรอคอยทุกข์คลายหลายครอบครัว
ข้าวเพียงเม็ดเหลือในจานเขาทานหมด
น้ำเพียงหยดเหลือในขันเขาทานทั่ว
กับเพียงเกล็ดเกลือป่นบนกลีบบัว
เลี้ยงชีพตัว อยู่รอด ตลอดวัน
มือหยาบกร้านงานกรำค้ำจุนลูก
พร้อมฝังปลูก สู้อดออม พร้อมขยัน
รู้จักพอ ความพอดี มีแบ่งปัน
ความสุขแท้ ตามทัน ทุกวันคืน
สังคมกรุงมุ่งแย่งแบ่งสมบัติ
สารพัดผองภัยไม่อาจฝืน
ความพอดี มีบ้างไหม หาใครฟื้น?
ล้มทั้งยืน ครืมโครม รุกโรมรัน
เหมือนเทพทิพย์เทวดามาโปรยโปรด
กระแสเสียงกระซิบโสตปราโมทย์ขวัญ
"ความพอเพียง" เพียงคำ ฝนพรำพลัน
สร้างความฝัน เพยแพร่ สุขแท้จริง
พ่อสยาม ชนพร้อมภักดิ์ทั่วจักรภพ
พ่อผู้โปรยสุขสงบสยบทุกสิ่ง
สร้างรอยยิ้มชาวสยามงามเพริศพริ้ง
เคียงคำ King ครูคำ "ความพอเพียง."
6 กันยายน 2550 23:57 น.
เบิ้ลผู้วิพุธ
คลอดจากครรภ์มารดามาดูโลก
เกิดเศร้าโศกสุขสลดระทดถาม
แรกร้องโรทรวะวัยวิสัยงาม
ยิ้มยลยามเจ้ายิ้มพริ้มยรรยอง
อกอ่อนอิดแอบสะอื้นฝืนยิ้มยอด
เกื้อกกกอดกล่อมเกลาก้าวกุก่อง
ทรัพย์ส่งเสียสื่อส่งเสริมเตือนเติมตรอง
รู้ช่ำชองรู้เชิงเถกิงไกร
พิเคราะห์ครวญหวนค่าธาราถัน
น้ำสวรรค์สรรค์สวัสดิ์วัฒน์ไสว
ร่วมแรงรักล้อมรวงสุดห้วงใจ
เอื้ออุ่นไออิ่มอกโอบอุ้มอิง
ศึกประถม มัธยม สู้สมศึก
รู้เรียนลึก รู้ปัน หลากสรรพ์สิ่ง
ปริญญาถาโถมถึง...สุขพึ่งพิง
ได้งานเงินงามยิ่งพริ้งพฤทธ์พล
กว่าฝ่าไฟใฝ่ฝ่าเบิกฟ้าฝัน
ฝึกฝ่าฟันฝุ่นฝ้าฝ่าลมฝน
เคราะห์คำราม คล้ำคล่ำ คร่าคำรน
เพิกโพ้นพ้นเพราะเพียรเวียรพิพิธ
ประสบโศก ประสารเศร้า ประเทาโศก
ประไพรโชค ประพฤติชัด สัตย์ประสิทธิ์
ประทักษ์สม ประพรมเสก เอกประวิตร
ปรุงประดิษฐ์ ประดับ ประทับทัฬห์
เดินคั้นด้นเด่นได้เพราะใครเล่า?
ดับโศกเศร้า สุขสดสวย ด้วยใครนั่น ?
สร้างศิลป์สือสื่อไซร้ มีใครกัน ?
คือแม่ฉัน แม่เรา"แม่เราเอง.!!!"
6 กันยายน 2550 23:48 น.
เบิ้ลผู้วิพุธ
พิเคราะห์ครวญหวนค่าธาราถัน
น้ำสวรรค์สรรค์สวัสดิ์วัฒน์ไสว
ร่วมแรงรักล้อมรวงสุดห้วงใจ
เอื้ออุ่นไออิ่มอกโอบอุ้มอิง
ศึกประถม มัธยม สู้สมศึก
รู้เรียนลึก รู้ปัน หลากสรรพ์สิ่ง
ปริญญาถาโถมถึง...สุขพึ่งพิง
ได้งานเงินงามยิ่งพริ้งพฤทธ์พล
กว่าฝ่าไฟใฝ่ฝ่าเบิกฟ้าฝัน
ฝึกฝ่าฟันฝุ่นฝ้าฝ่าลมฝน
เคราะห์คำราม คล้ำคล่ำ คร่าคำรน
เพิกโพ้นพ้นเพราะเพียรเวียรพิพิธ
ประสบโศก ประสารเศร้า ประเทาโศก
ประไพรโชค ประพฤติชัด สัตย์ประสิทธิ์
ประทักษ์สม ประพรมเสก เอกประวิตร
ปรุงประดิษฐ์ ประดับ ประทับทัฬห์
เดินคั้นด้นเด่นได้เพราะใครเล่า?
ดับโศกเศร้า สร้างสุขสวย ด้วยใครนั่น ?
สร้างศิลป์สือสื่อไซร้ มีใครกัน ?
คือแม่ฉัน แม่เรา"แม่เราเอง.!!!"
หน้าส่วนตัว
1768
